Ο μύθος του Ασωπού

Έχεις αναρωτηθεί άραγε τι πάει να πει να μην έχεις πρόσβαση σε καθαρό νερό; Να μη μπορείς να πιείς, να μη μπορείς να πλυθείς, να μη μπορείς να ποτίσεις; Έχεις αντιληφθεί τι επιπτώσεις μπορεί να έχει κάτι τέτοιο στη ζωή σου; Έχεις συνειδητοποιήσει ότι ήδη συμβαίνει έξω από την πόρτα σου; Ή ότι ίσως και να συμβαίνει ακόμα και μέσα στο ίδιο σου το σπίτι;

Εντάξει, μην πανικοβάλλεσαι. Χαλάρωσε κι άκου μια ιστορία. Έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου. Ούτως ή άλλως, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να είσαι ήδη νεκρός και να μην το ξέρεις…

Προχθές είχα την τύχη να συναντήσω τον πατέρα Ιωάννη από τα Οινόφυτα. Κάπου θα τον έχει πάρει το μάτι σου σε καμιά τηλεόραση ή σε καμιά εφημερίδα, είμαι σίγουρος. Νέος άνθρωπος, με καθαρό βλέμμα και ευγενική φυσιογνωμία. Σεμνός, χαμηλόφωνος και μονίμως συνοφρυωμένος. Ένας ιερέας μαχητικός και οραματιστής, όπως κάθε πνευματικός ηγέτης οφείλει να είναι. Όμως ο πατέρας Ιωάννης δεν φαίνεται να θέλει να είναι ηγέτης. Ούτε καν ήρωας. Ένας απλός παπάς είναι ο άνθρωπος, με την οικογένεια του και την ενορία του. Ξέρω, έχω σούρει κατά καιρούς διάφορα στον Ορθόδοξο κλήρο και τώρα ίσως σε ξενίζει που μιλάω θετικά για έναν ιερωμένο. Το πρόβλημα μου όμως ποτέ δεν ήταν η επιλογή κάποιου να ακολουθήσει το δρόμο της Πίστης του, ούτε το να επιθυμεί να συνδιαλέγεται με τις ψυχές των ανθρώπων. Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ένας φίλος, αν ήταν όλοι οι παπάδες έτσι θα είμασταν κι εμείς θρήσκοι.

Ο πατέρας Ιωάννης κρατάει στην αγκαλιά του ένα από τα τρία παιδιά του. Το μικρότερο αν δεν κάνω λάθος. Μου μιλάει για την κατάσταση που βιώνουν καθημερινά. Για τον Ασωπό. Για το χρώμιο και τα βαρέα μέταλλα μέσα στο νερό. Το νερό που πλένονται οι κάτοικοι. Το νερό που πίνουν και πίνουμε κι εμείς στο λεκανοπέδιο της Αττικής μαζί τους. Το δηλητηριασμένο νερό που προκαλεί καρκίνο κι ένα σωρό άλλες παθήσεις. Μολυσμένο από βιομηχανίες που συναλλάσσονται με το κράτος προκειμένου να προασπίσουν το μετοχικό τους κεφάλαιο. Σε μία περιοχή με τοπικούς άρχοντες και κάθε λογής παράγοντες που αδιαφορούν για το αν αυτό που συμβαίνει είναι επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Για το αν ερημώνει το περιβάλλον. Για το αν σκοτώνει.

Ο πατέρας Ιωάννης σε κοιτάζει στα μάτια και σου λέει ότι ο χρόνος ήδη μετράει αντίστροφα για αυτόν λες και είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι έχω απέναντί μου έναν “νεκρό που περπατάει” όπως λένε στις αμερικάνικες ταινίες, έναν θανατοποινίτη που ποτέ του δεν εγκλημάτισε, έναν άνθρωπο που κανένα δικαστήριο δε μπήκε στον κόπο να τον καταδικάσει σε θάνατο. Δε χαμηλώνει το βλέμμα κι ας ξέρει ότι θα φύγει νωρίς, ότι το κορμί του έχει δηλητηριαστεί σε τέτοιο βαθμό που κανένα θαύμα δεν τον γλιτώνει. Ή ίσως και να ελπίζει σε κάποιο θαύμα. Δεν ξέρω, δεν τόλμησα να τον ρωτήσω.

Σε αντίθεση με τον Μητροπολίτη Θηβών Ιερώνυμο, που κρατάει ουδέτερη στάση απέναντι σ’ αυτούς που ξεκληρίζουν το ποίμνιό του, ο πατέρας Ιωάννης αγωνίζεται με πείσμα, έχοντας σχηματίσει μια ομάδα μαζί με κάποιους από τους κατοίκους της Βοιωτίας. Συλλέγουν στοιχεία, στέλνουν υπομνήματα, προσπαθούν να ενημερώσουν την τοπική κοινωνία, πιέζουν βουλευτές να κάνουν επερωτήσεις, απευθύνονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν τα ΜΜΕ. «Για τα παιδιά, όχι για μένα». Αυτό είναι το μόνο που μου λέει ότι τον νοιάζει. Όπως και οι υπόλοιποι που τον συνοδεύουν από την επιτροπή, ο πατέρας Ιωάννης εννοεί όλα τα παιδιά. Όχι μόνο τα δικά του.

Κατά τ’ άλλα, ο καθένας και οι προτεραιότητες του φίλε. Εσένα ποιές είπαμε ότι είναι οι δικές σου;

 

 

Η πρωτοβουλία και η οργάνωση της συνάντησης ανήκει στα μέλη του Οικολογίου, μιας ανεξάρτητης και δυναμικής παρέας πολιτών για το περιβάλλον. Μια παρέας που σας χρειάζεται και σας περιμένει.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση στον Ασωπό και το πώς μπορείτε να βοηθήσετε, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα Αsopos SOS.

Advertisement