Φοβάμαι ότι
χωρίς φόβο και πάθος
η αλήθεια και μόνον η αλήθεια
δεν ενδιαφέρει πια
κανέναν
Φοβάμαι ότι
λεφτά
εξακολουθούν
να υπάρχουν
αλλά τώρα πια
ανήκουν σε
άλλους
Φοβάμαι ότι
αν είναι αλήθεια
όσα λέγονται,
τότε είναι ψέματα
όσα ζούμε
Φοβάμαι ότι
η μάχη
έχει αρχίσει να
εξελίσσεται σε
σφαγή
Φοβάμαι ότι
αν κοιμηθώ
νωρίς
ίσως ξυπνήσω
εγκαίρως
Φοβάμαι ότι
ο τρόμος
έχει ήδη
αντικατασταθεί
από τον πανικό
Φοβάμαι ότι
δεν είμαι από δω
και δεν ξέρω
να σας βοηθήσω.
Ρωτήστε και κάπου αλλού
καλύτερα.
ελεύθερος δικτυογράφος 
Πολύ καλό ποστ! Πιασιάρικο 😉
Με τόσο ευφάνταστη ανάρτηση και βέβαια μας βοήθησες.
😉
Φοβάμαι που το λέω, αλλά η ανάρτησή σας είναι φοβ-ερή … 😉 :)))
Παράθεμα: Tweets that mention Φοβάμαι ότι… | ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΟΣ -- Topsy.com
Ελεύθερος Δικτυογράφος;
Επιτρέπεται ακόμη αυτό;
Πως τους ξέφυγε;
Παρακαλώ έναν νόμο στα γρήγορα να διορθώνει το πρόβλημα.
Ευχαριστώ παιδιά, και συγχαρητήρια σε όλες και όλους για την πρωτοβουλία.
Κατά τη γνώμη μου, το ζήτημα δεν είναι να πάψουμε να φοβόμαστε, γιατί τότε κινδυνεύουμε να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να την πατήσουμε από άγνοια κινδύνου.
Το ζήτημα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν φοβόμαστε μόνο εμείς, και να καταλάβουμε ότι αν συσπειρωθούμε και αφήσουμε κατά μέρος αυτά που μας χωρίζουν, μπορούμε να γίνουμε πιο τρομακτικοί κι από τον χειρότερο εφιάλτη μας.
Έλικα, τρομερό ποστ!! 🙂
Τρελλάθηκα λέμε!!! RESPECT._
Πολύ καλό βέβαια το …ποιηματώδες «ποστ», Έλικα, αλλά στερείται βάσης.
Διότι, Έλικά μου, ούτε να μάς τρελλάνουν θέλουν ούτε κάτι άλλο από τα περιγραφόμενα.
Αδύναμους δούλους, μηχανές που να δουλεύουν, μάς θέλουν ανήμπορους για κάθε αντίσταση στα διατασσόμενα.
Η Δανία, ναι η Δανία, αυξάνει το όριο ηλικίας για σύνταξη στα 71.
Ο Κάμερον κάνει τα δικά του στην Αγγλία… Με την ίδια στόχευση.
Όσο για την …αγκυλωμένη καγκελλάριο Άγκελα έχει το μυαλό στα κάγκελα.
Η στόχευση είναι μία και μοναδική: Να εμπεδώσουμε ότι για την κρίση {και όλα τα κακά…} φταίνε οι «υπερβολικές» απαιτήσεις των εργαζόμενων και το «σπάταλο» κοινωνικό κράτος.
Όχι, προς …λαού, το ακριδικό{*} χρηματιστηριακό απαράγωγο κεφάλαιο!
«Χάϊντε θύμα, χάϊντε ψώνιο
χάϊντε Σύμβολον αιώνιο!
Αν ξυπνήσεις, μονομιάς
θα ‘ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.»
Καλό μας κουράγιο.
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
– – – – – – – – – – – –
{*} Ο χαρακτηρισμός «ακριδικό» δεν είναι δικός μου. Του υπουργού Οικονομικών της Μέρκελ είναι!!! Προ τριετίας.
Είσαι φοβερός… Τέλειο.
Πολύ μου άρεσε η ασπρόμαυρη παράνοιά σας.
Welldone! (που θα έλεγαν κι οι Σάξωνες…)
Εγώ δεν φοβάμαι τίποτα και γιαυτό προτείνω αυτό που διάβασα σήμερα:
Να αντικαταστήσουμε όλες τις σχετικές βρισιές με την καινούρια:
Άντε ρέ, …υπουργέ!!!
Τους λόγους θα τούς βρείτε στο: kakiokakies.blogspot.com
Διαδώστε το, καθιερώστε το!
Συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά φοβάμαι ότι έχω αρρωστήσει κι έχω και μπόλικο τρέξιμο.
Ίσα που πρόλαβα να διαβάσω (διαγώνια) κάποια από τα post που δημοσιεύτηκαν με αφορμή την «ημέρα ενάντια στον φόβο». Καλούτσικα πήγε το όλο πράγμα, αν και φαίνεται να ξεφούσκωσε γρήγορα.
Ελπίζω την επόμενη φορά να οργανωθεί κάτι πιο ανοιχτό, μαζικό και δυναμικό. Που να μην περιορίζεται στα στενά όρια της μπλογκόσφαιρας (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό πια).
Σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας.
Ζητάω συγγνώμη για την κατάχρηση. Είναι ένα κείμενο που θα το βάλω σε όλα τα μπλογκ που εκτιμώ. Αν προσβάλλω καποιους, διαγράψτε το. Είναι μια ανάρτηση που ανέβασα στο μπλογκ μου και στους ενωμένους μπλογκερς
Μήπως έφτασε η ώρα να σταματήσουμε την κατηφόρα και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας; Έχουμε έναν τεράστιο τοίχο μπροστά μας, εχουμε μαζευτεί εκατομμύρια μπροστά του κι αντί να κάνουμε όλοι μαζί μια κίνηση να τον πετάξουμε κάτω, καθόμαστε και πετάμε πετραδάκια.
Αυτό που λείπει από την κυβέρνηση, από τους δημοσιογράφους, από τους πολιτικούς, από τους συνδικαλιστές, από όλους εμάς, είναι ΑΡΧΙΔΙΑ. Κανείς δεν έχει τ’ αρχίδια να κάνει αυτό που πρέπει.
Προτείνω λοιπόν το εξής: Ας αφήσουμε όλοι κάτω τα πετραδάκια που κρατάμε, ας διώξουμε απ’ τα κεφάλια μας όλους αυτούς που έχουν συμφέρον να χωρίζουν τον κόσμο σε πιστούς και άπιστους, φασίστες και αριστερούς, πλούσιους και φτωχούς. Δεν είναι εχθρός μας ο μουσουλμάνος, ο βάζελος, ο αμερικάνος, ο χρυσαυγίτης. Είμαστε όλοι εναντίον του τέρατος που λέγεται καπιταλισμός και με άξονα το χρήμα κάνει τον άνθρωπο απάνθρωπο.
Ήρθε η ώρα να ξεκινήσει ο πόλεμος. Κι αφού δεν υπάρχει κανένα κόμμα ή οργάνωση ή πρόσωπο που να μπορεί ή να θέλει κάτι τέτοιο, ας αρχ’ισει από τους καναπέδες κι απ’ την οθόνη μας:
Ζητάω από όλους τους bloggers, facebookers, tweeters κλπ κλπ να σταματήσουν να πετάει ο καθένας το δικό του πετραδάκι. Ας ξεκινήσουμε όλοι να ανεβάζουμε την ίδια ανάρτηση με τον ίδιο τίτλο π.χ. «Δεν τα φάγαμε μαζί, δεν τα πληρώνουμε μαζί.» με σκοπό να δημιουργήσουμε κάτι μαζικό. Να γίνει όλη η ελληνική μπλογκόσφαιρα μια ανάρτηση, που θα προετοιμάσει το ξέσπασμα. Αξίζει να προσπαθήσουμε. Κανένας άλλος δεν πρόκειται να μας βοηθήσει να βγάλουμε τις αλυσίδες…
(οποιος ενδιαφερεται ας μου στειλει ενα μειλ στο taftar@gmail.com)
Δηλαδή ποιό ξέσπασμα ;
Να πληκτρολογήσουμε με πάθος στα εισαγώμενα εκ USA notebook μας, να πιάσουμε να στέλνουμε SMS από τα Φινλανδικά Nokia κινητά μας, να πιούμε μια Heineken Ολλανδέζικη μπύρα και να βγούμε στα πεζοδρόμια μας.
Κτυπάμε με ορμή την πόρτα από τα Γαλλικά Citroen μας, και ξεχυνόμαστε γκαζωμένοι καίγοντας την Ιρανική βενζίνη μας. Παύση στο περίπτερο για Αμερικαν Marlboro, και βούρ για Αθήνα. Παρκάρισμα όπου νάναι και συνέχεια με το Made In Germany Λεωφορείο για Σύνταγμα.
Εκεί καίμε τίποτα σκουπίδια για διαμαρτυρία και μετά πάμε Εξάρχεια για κάνα κοψιδάκι που είναι Made In Holland. (ελληνικό κρέας υπάρχει μόνο στα παραμύθια).
(μην ξεχάσεις στο ξέσπασμα και τα σκορδα Τουρκίας, διώχνουν το μητσοτακέικ)
δηλαδη εσυ θα το σκεφτεις μονο οταν θα φτιαχνουμε δικα μας notebook και λεωφορεια?
ναι μωρε, ας μην κανουμε τιποτα. καλυτερα να κατσουμε να ειρωνευομαστε αυτους που κανουν ή σκεφτονται να κανουν. πιο πολλη πλακα εχει
Παράθεμα: Μένω εδώ! « 23/2: Κι αν μέναμε στο Σύνταγμα;
Να σκεφτώ τι πράγμα ?
Οταν βλέπω την Αθήνα πλημμυρισμένη από αυτοκίνητα, ξέρω ότι όλα αυτά τα εισάγαμε από έξω και για αντάλλαγμα δεν δώσαμε τίποτα. Δηλαδή να ζητήσω τί πράμα και από ποιόν ?
Αν ήτανε κάτι να ζητήσω, θα ήθελα να μάθω πως να μπορώ να φτιάξω βιολογική ντομάτα και να την πουλήσω σε super markert’s στην Ολλανδία. Αλλά δεν νομίζω ότι αν κάψω Συνταγμα κάδους σκουπιδιών θα με βοηθήσει κάτι σε αυτό.
Αύξηση στην σύνταξη της μάνας μου, δεν θα ζητήσω, γιατί ξέρω ότι δεν παράγω και τίποτα αξιόλογο ώστε να να υπάρχει φαγητό για όλους. Ελεημοσύνη δεν με ενδιαφέρει να ζητάω και δεν ενδιαφέρει και την μάνα μου.
Η ειρωνία δεν έχει πλάκα, άλλα είναι μια άμυνα στην κατάθλιψη που μου φέρνουν όσοι ζητάνε το αεικίνητο. Γενικώς taftar το post σου μου φαίνεται πολύ καταθλιπτικά απλοικό.
Ενταξει, δε νομιζω οτι εχει νοημα
Εδω ο κοσμος καιγεται, ολοι οι Αραβες εχουν ξεσηκωθει μεσω των καταθλιπτικα απλοικων ποστ του facebook και του twitter, αλλα εμας μας νοιαζει πως θα φτιαξουμε βιολογικη ντοματα; Αλλα αμα αυτο σε φτιαχνει, γιατι δεν το κανεις; Δεν ειναι δα και πυρηνικη φυσικη.
Αλλα αν δε σε βοηθησει το να καψεις καδους, σου φερνουν καταθλιψη οσοι σου ζητανε το αεικινητο, ξερεις οτι δεν παραγεις τιποτα, αλλα κι αυτο που θα θελες να παραγεις δεν εχεις τα κοτσια να το κανεις, τοτε φιλε μου ζεις στην τελεια χωρα για σενα και ειναι λογικο που δε θελεις ν’ αλλαξεις τιποτα.
Keep crawling
Εντάξει είναι διαφορά απόψεων.
Μπορεί σε κάποιον να του αρέσει να σπάει τα laptops των άλλων. Άλλος να προσπαθεί να τα κλέψει. Αβυσσος η ψυχή έτσι δεν είναι ?
Εμένα θα μου άρεσε να μπορώ να πουλήσω ντομάτες σε Νορβηγούς για να πάρω laptop που δεν ξέρω να φτιάχνω, ενώ οι Νορβηγοί ξέρουν.
Φυσικά και θέλω να αλλάξω πολλά πράγματα. Αλλά ψάχνω τον τρόπο ώστε αυτό να το κάνω εφικτό.
Επίσης επαναλαμβάνω ότι δεν μου αρέσει να ζητιανέβω για να μου χαρίσουν καπιταλιστικά αγαθά καθημερινής κατανάλωσης. Ούτε φυσικά βλέπω νόημα να κάνει κανείς εξέγερση για να διεκδικήσει καπιταλιστικά αγαθά που παράγουν άλλοι.
Στις Αραβικές χώρες, η εξέγερση γίνεται για ψωμί και ελευθερία.
Δεν καταλαβαινω ποιος θελει να εξεγερθει για να διεκδικησει καπιταλιστικα αγαθα.
Κι αφου οπως λες θες ν’ αλλαξεις πραγματα και ψαχνεις τον τροπο να γινει αυτο εφικτο, πες μας που εχεις φτασει ως τωρα…
@taftar & @ανώνυμος
Το μέσο είναι το μήνυμα, αλλά το συγκεκριμένο μέσο εξελίσσεται και δε μένει στάσιμο. Η μπλογκόσφαιρα δεν είναι πια αυτό που ήταν, και προσωπικά θεωρώ αφελές να περιμένει κανείς ότι με μερικές ταυτόχρονες αναρτήσεις σε μπλογκ που πλέον διαβάζουν ελάχιστοι θα ξεκινήσει κάτι μαζικό. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι έχω χάσει την πίστη μου στη δύναμη του ίντερνετ. Κάθε άλλο.
Όσο για τη χώρα προέλευσης του laptop και της μπύρας που ενδεχομένως συνοδεύει την ανάγνωση ενός post, το Τwitter δεν είναι αραβική εφεύρεση. Ούτε το Καλάσνικοφ. Αλίμονο αν επιλέγαμε τους αγώνες και τα όπλα μας με τέτοια λογική. Μόνο κάνα γιαουρτάκι θα πετάγαμε, και πολύ θα ήταν.
Για την ταμπακιέρα τώρα: Το να καλέσει κανείς γενικώς και αορίστως τις μάζες να ξεσηκωθούν εναντίον μιας κατάστασης δε λέει απολύτως τίποτα. Άλλος θέλει να φύγει το μνημόνιο επειδή μας το φορέσανε οι ξένοι (που μια ζωή συνωμοτούν εναντίον μας γιατί μας ζηλεύουν) κι άλλος επειδή ονειρεύεται αναβίωση του υπαρκτού σοσιαλισμού (έτσι όπως υπήρξε μόνο στις κομματικές μπροσούρες περασμένων δεκαετιών). Άλλος θέλει να δώσει ένα τέλος στη Βάρκιζα και να γίνει η Βουλή στάχτη (και μετά βλέπουμε), κι άλλος θέλει να εξυγιανθούν οι θεσμοί και να επέλθουν μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν την πολυπόθητη ανάπτυξη (χωρίς να σπάσουν αυγά και να διαταραχθεί το παρόν καθεστώς). Τρέχα γύρευε δηλαδή.
Όχι, δεν συμφωνώ ότι όλοι πρέπει ντε και καλά να προσκυνήσουμε το ίδιο μπαϊράκι και να επιδιώκουμε τους ίδιους ακριβώς στόχους. Από την άλλη, το να αποφασίσουμε πρώτα τι περίπου είναι αυτό που μας φταίει και με τι θα το αντικαταστήσουμε έτσι και ξεσηκωθούμε, το θεωρώ απαραίτητο.
Για αρχή, καλό θα ήταν να αρχίσουμε να κάνουμε διάλογο μεταξύ μας, κι όχι μεταξύ των δανεικών στερεοτύπων που έχουμε στο μυαλό μας ο ένας για τον άλλον. Κοινώς, όποιος δεν βγαίνει κάθε μέρα στους δρόμους να φάει δακρυγόνα δεν είναι κατ’ ανάγκην βολεμένος στον καναπέ του, κι όποιος επιμένει να αγωνίζεται για αυτό που πιστεύει δεν είναι κατ’ ανάγκην κακομαθημένος μπάχαλος.
@elikas
Φυσικά δεν εννοώ ότι ο κατασκευαστής τον πληκτρολογίου μπορεί να σχετίζεται με ότι λέμε στο twitter Αν όμως γύρω μας έχουμε μια πλειάδα καταναλωτικών αγαθών τελευταίας τεχνολογίας τα οποία είναι όλα εισαγωγής, θα πρέπει λίγο να προβληματιστούμε για την αιτία των δεινών που έρχονται πριν βγούμε στον δρόμο για να ζητήσουμε νέα χαμηλότοκα δάνεια ή την πτώση του καπιταλισμού. Για μένα είναι οξύμωρο να απαιτούμε την χρήση των τελευταίων εργαλείων για όλους τα οποία όλα τα κατασκευάζουν ξένοι και ταυτόχρονα την πτώση των διαδικασιών παραγωγής τους.
Το παράδειγμα της ντομάτας το αναφέρω επειδή είναι χαρακτηριστικό: Αν θέλουμε να πάρουμε κινητό Nokia ή modem για το Internet από Νορβηγούς, πρέπει να τους δώσουμε κάτι που δεν έχουν, πχ νόστιμες ντοματούλες. Να μας δώσουν τα προιόντα τους με αντάλλαγμα την αγάπη μας, δεν τους ενδιαφέρει. Ούτε με δανεικά τους ενδιαφέρει πλέον. Το βερεσέ τελείωσε.
Τώρα το να πουλήσεις ντομάτες σε ένα supermarket της Νορβηγίας/Ολλανδίας σίγουρα δεν ειναι space science. Είναι όμως κάτι πολύ ουσιώδες που δεν το γνωρίζουμε. (το προιόν το αναφέρω συμβολικά πάντα).
Βέβαια πάντα μπορούμε να δεχθούμε ότι δεν θα μας ενδιαφέρει να έχουμε Η/Υ ή κινητό ή internet, άρα και δεν χρειάζεται να ψάξουμε το πως θα ανταλλαξουμε τις ντομάτες μας με laptop. Είναι και αυτό μια άποψη. Δεν την κατηγορώ. Απλά προσωπικά επειδή θέλω internet, ξέρω ότι είμαι βαρίδι στο ισοζύγιο αφού δεν παράγω κάτι για ανταλλαγή. (το να ανακατεύω χαρτιά, να διδάσκω φιλοσοφία, να ασκώ δικηγορία, να έχω μαγαζί με είδη κουζίνας κλπ δεν τα θεωρώ οτι ενδιαφέρουν ένα Νορβηγό κατασκευαστή τηλεφώνων για να μου δώσει ένα.)
Συμφωνώ ότι πρώτο ερώτημα είναι ‘ τι ψάχνουμε? τι επιθυμούμε ? τι ονειρευόμαστε’ και δεύτερο ερώτημα είναι το πως θα αγωνιστούμε να το πετύχουμε.
@taftar
Θα βοηθούσε την οικονομία της συζήτησης να έκανες μια μικρή αντικατάσταση στην φράση σου ‘ Πάμε να γκρεμίσουμε τον καπιταλισμό΄ με ‘Πάμε να γκρεμίσουμε τον ΧΧΧΧΧΧΧ’
Όπου ΧΧΧΧΧ γράψε το ποιό περιγραφικά – αναλυτικά. Πιστεύω θα βοηθήσει.
Επειδή είχα την τύχη να μην σπουδάσω οικονομικά, δεν ξέρω την λέξη ‘καπιταλισμός’. Μου θυμίζει την λέξη ‘μαλάκας’ (με το συμπάθεια Ελικα) που ειναι στην σύγχρονη γλώσσα πολύ γενική. Κάτι σαν το χαρτί που αντικαθιστά ότι θέλει ο καθένας κάθε φορά, χωρίς να ξέρεις τι και πώς.
Έχω περάσει πολλές ώρες σε μπλογκ δικά μου και άλλων να όπου χανονται τοσες ατελειωτες ωρες προσπαθωντας ο ενας να βρει και να διορθωσει τα λαθη του αλλου. Δεν κοιταμε την ουσια των πραγματων, κοιταμε πως θα μειωσουμε τη σκεψη των αλλων για να φανουμε πιο εξυπνοι. Μπορουμε να αφιερωσουμε πολυ κοπο στο να ψαχνουμε να βρουμε λαθος λεξεις στις αναρτησεις των αλλων, αλλα οχι στο να κυνηγησουμε αυτο που πραγματικα εχει σημασια.
Εγω εχω κανει τις προσπαθειες μου και εδω και στην πραγματικη ζωη και ποτε μεσα μεσα απο καποιο κομμα. Δεν περιμενω να ξεκινησει η επανασταση απο την αναρτηση μου, περιμενω ομως να φανει οτι υπαρχουν ανθρωποι που ειναι ετοιμοι να συντονιστουν και να κυνηγησουν κατι καλυτερο.
Προσωπικα δε θελω να ζησω λιγο καλυτερα, να παρω αυξηση, μεγαλυτερο αυτοκινητο, καλυτερη συνταξη κι ολα καλα. Θελω να ζησω διαφορετικα και ναι, για μενα φταιει ο μαλακας ο καπιταλισμος.
Και κλεινω τις απλοικες μου αναρτησεις με κατι πιο απλοικο: οταν στην Κουβα επικρατησε η επανασταση, οι Κουβανοι δεν ειχανα να φανε, αλλα ηταν περηφανοι. Εμεις και δεν εχουμε να φαμε και ντρεπομαστε για τα χαλια μας.
@ taftar
Σε βεβαιώνω πως δεν έχω καμμία διάθεση να ψάχνω να βρώ τη έξυπνη ατάκα, ή να μειώσω τον άλλον ή να κυνηγάω bug στην σκέψη ως αυτοσκοπό.
Το αρχικό όντως ειρωνικό μήνυμα μάλλον βγήκε στα πλαίσια εκνευρισμού διαβάζοντας το κάλεσμά σου, αλλά δεν είναι η ειρωνία αυτοσκοπός.
Τώρα επί του πρακτικότερου. Πιστεύω ότι υπάρχουν τρόποι να βγούμε από την θέση του δαρμένου και κλέφτη (γιατί έτσι μας βλέπουν), αλλά χρειάζεται μια εξαιρετικά δύσκολη αλλαγή νοοτροπίας. Να είμαστε λιγότερο ατομιστές και να κοιτάμε περισσότερο το κοινό ώφελος μεσο-μακροπρόθεσμα.
Αν λοιπόν είχαμε την παραπάνω αλλαγή πιστεύω με την όση αντίληψη για τα πράγματα διαθέτω πως μπορεί να κάνει τα εξής ο κόσμος:
1) αυστηρό μποικοτάζ εισαγωμένων προιόντων ανεξαρτήτως προέλευσης
2) αυστηρό μποικοτάζ και ποινική τιμωρία σε όσα Ελληνικά προιόντα βρίσκονται υπο καθεστώς εξαπάτησης του καταναλωτή.
3) δημοψήφισμα με 2 επιλογές. Α) Νοικιάζουμε/πουλάμε δημόσια γη για αποπληρωμή τμήματος δημόσιου χρέους Β) κάνουμε πτώχευση για αποφασίζουμε να ζήσουμε τα επόμενα 10 χρόνια φτωχότεροι και με έμφαση στα 1)και2)
Φυσικά χρειάζονται χίλια δυο μικροπραγματάκια αλλά κατά την γνώμη μου δομικά είναι τα ανωτέρω.
Αν περνούσε από το χέρι μου τι θα έκανα ;
Θα ζήτηγα από τον μάγο που κίνησε την πεταλούδα στο Πεκίνο και προέκυψε η συγκέντρωση στο Συνταγμα για τις πυρκαιές να κάνει τό ίδιο με συγκέντρωση που θα προτρέπει πιέζει επώνυμες αλυσίδες supermarket να σταματήσουν να προσφέρουν ντομάτες και αγγούρια (συμβολικά) Ολλανδίας.
Αυτό σαν αρχή.
(fyi, περί πεταλούδας πεκίνου: υπάρχει η ιστορία που λέει ότι ποτέ δεν ξέρεις τι είναι αυτό που μπορεί να προκάλεσε μια καταιγίδα στον κάμπο, μπορεί πχ το αίτιο να είναι κάτι μακρυνό τόσο όσο και το φτερούγισμα μιας πεταλούδας στο Πεκίνο)
Αγαπητέ ανώνυμε,
1) Η Ολλανδία (στην οποία διαμένω) δεν είναι τυχαία ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς οπωροκηπευτικών στον κόσμο. Κι ας μην τρώγονται οι ντομάτες τους. Έχουν χτίσει ισχυρό λόμπι, που έχει πιέσει για ευνοϊκές μεταρρυθμίσεις, που του έχουν επιτρέψει να γίνει ακόμα ισχυρότερο και στην πορεία να εξαφανίσει τους ανταγωνιστές του. Οι οποίοι ενίοτε καταφέρνουν μια χαρά να εξαφανιστούν και μόνοι τους. Κοινώς, δεν αρκεί να φυτεύεις (νόστιμες) ντομάτες για να μπορέσεις να τις πουλήσεις σε μια χώρα που εξάγει περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Πρέπει να έχεις επενδύσει σε τεχνογνωσία, δημόσιες σχέσεις, διεφθαρμένους πολιτικούς και άπληστους μετόχους. Για αρχή.
2) Ο μάγος που κίνησε την πεταλούδα στο Πεκίνο και προέκυψε η συγκέντρωση στο Συνταγμα για τις πυρκαγιές μπορεί να έχει καλύτερα πράγματα να κάνει στη ζωή του από το να ξεκινήσει μια σταυροφορία με στόχο τους Ολλανδούς εξαγωγείς ντομάτας. Ή έστω τους Έλληνες ιδιοκτήτες σουπερμάρκετ, τους υπουργούς που κατέστρεψαν την αγροτική πολιτική, τους εργατοπατέρες που την αποτέλειωσαν και τους ιδιοκτήτες επαρχιακών κωλάδικων που εισέπραξαν τις αγροτικές επιδοτήσεις.