Αποκριάτικη Διαδήλωση FAQ (updated)

Update (1/3/08, 17:33) 

Επισκεφτείτε το blog

http://maskarades.blogspot.com/

 και δηλώστε συμμετοχή για να οργανώσουμε την πιο παλαβή πορεία διαμαρτυρίας που έγινε ποτέ.

Πρόταση για banner. Όποιος έχει καλύτερη ιδέα, ας το ανεβάσει κι ας ενημερώσει με link στα σχόλια.

Στο προηγούμενο post που ανέβασα, διατύπωσα την πρόταση να οργανώσουμε μία αποκριάτικη διαδήλωση. Οι αντιδράσεις ήταν στην πλειοψηφία τους θετικές, αν και υπήρξαν κάποιοι που απαξίωσαν την εν λόγω πρωτοβουλία ως «απολιτίκ» ή ακόμα και ύποπτη. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων λοιπόν και για να ξεκαθαρίσω εντελώς τι είναι αυτό που έχω στο μυαλό μου, ανακεφαλαιώνω:

Τι πράγμα;
Αποκριάτικη διαδήλωση. Δηλαδή, συνδυασμός καρναβαλιού (μεταμφιεσμένοι, χορός, κλπ) με διαμαρτυρία (πλακάτ και συνθήματα). Τρελός χαβαλές, αλλά ιδιαίτερα αιχμηρός και γεμάτος συμβολισμούς. Η φαντασία στους δρόμους.

Πότε;
9 Μαρτίου, στις 9 το βράδυ, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς (της Τυρινής).

Πού;
Συγκέντρωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και στη συνέχεια πορεία προς τη Βουλή και πάρτυ στην πλατεία Συντάγματος. Όταν διαλυθούμε θα κάνουμε ντου στα μπαρ της περιοχής.

Ποιοί;
Ελεύθεροι πολίτες με ανεπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ. Άνθρωποι που νιώθουν ότι δικαιούνται να γελοιοποιήσουν όλους όσους τους εκμεταλλεύονται, τους καταπιέζουν και τους κοροϊδεύουν. Bloggers, κοινότητες του διαδικτύου, φοιτητές, εργαζόμενοι, μετανάστες, παρέες και μεμονωμένα άτομα που θέλουν να εκφράσουν την αντίδραση τους με έναν δυναμικό αλλά και ταυτόχρονα διασκεδαστικό τρόπο.

Γιατί;
Επειδή η απαξίωση των πολιτών από την εξουσία έχει χτυπήσει κόκκινα. Κι όταν μιλάω για εξουσία εννοώ την κυβέρνηση, μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης, τα ΜΜΕ και τα οικονομικά συμφέροντα που εξυπηρετούν, τους αχόρταγους ιεράρχες και τους πατριδοκάπηλους λαϊκιστές, τη σήψη και τη διαφθορά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ζωής μας. Με όλες τις σχετικές επιπτώσεις που μας αφορούν άμεσα (ακρίβεια, ανεργία, πολιτική και πολιτιστική έκπτωση, περιβαλλοντική υποβάθμιση, κλπ). Μπορεί όλα αυτά σε κάποιους να ακούγονται αόριστα, έχουν όμως να κάνουν με ένα γενικευμένο κλίμα αγανάκτησης του κόσμου, ανεξάρτητα από το τι ψηφίζει. Ίσως το να εκτονωθούμε απλά σε μία φιέστα να αποδειχτεί ανώδυνο, τα προβλήματα όμως θα συνεχιστούν και ο μόνος τρόπος να ελπίζουμε ότι κάποια μέρα θα λυθούν προς όφελός μας είναι να κάνουμε διαρκώς αισθητή την παρουσία μας.

Και το μήνυμα λοιπόν είναι…
«Σας πήραμε χαμπάρι ότι μας δουλεύετε και σας κοροϊδεύουμε κατάμουτρα. Κανονίστε την πορεία σας μη σας πάρει ο διάολος». Αυτό άλλωστε υποτίθεται πως είναι και το νόημα του καρναβαλιού. Μια φιέστα με δόντια, που ίσως αφήσει το στίγμα της στην επικαιρότητα. Με όλα όσα αυτό συνεπάγεται… Αν αυτό σε κάποιους ακούγεται «απολιτίκ», δικαίωμα τους. Προσωπικά πάντως, δεν έχω καμία όρεξη να ξεκινήσω την επανάσταση ντυμένος «Μπομπ Βουλγαράκης» ή «αυτοκτονικός ιδεασμός». Άλλωστε, για να υπάρξει «ατζέντα» απαιτείται ακριβής πολιτική τοποθέτηση, ευρεία κοινωνική συναίνεση και τα ρέστα. Δεν υφίσταται λοιπόν προσπάθεια ανατροπής των μασκαράδων που νέμονται την εξουσια, ούτε απόπειρα κατάλυσης των δημοκρατικών θεσμών. Μόνο λίγο ξεβράκωμα θα τους κάνουμε – κι ας αναλάβουν μετά άλλοι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται για μία συνεύρεση ανέμελων καρναβαλιστών, ως είθισται στις «επίσημες» αποκριάτικες παρελάσεις που οργανώνουν δημοτικές αρχές και άλλοι φορείς. Αν και ακόμα κι εκεί συναντά κανείς ξεκάθαρες αιχμές και ευφάνταστη σάτιρα.

Ποιός το οργανώνει;
Προς το παρόν, εγώ και μερικοί φίλοι από το διαδίκτυο που δήλωσαν ότι γουστάρουν να συμμετάσχουν. Έτσι απλά. Δεν υπάρχει πολιτικό κόμμα από πίσω, δεν υπάρχουν χορηγοί και άλλα συμφέροντα, δεν υπάρχει τίποτα πέρα από ένα γαμώτο που με έπιασε και θέλω να το εκτονώσω παρέα με όλους όσους αισθάνονται κάτι ανάλογο. Αυτό δε σημαίνει όμως πως πρόκειται για προσωπική υπόθεση και όποιος θέλει ακολουθεί. Τις επόμενες ημέρες θα στηθεί ένα ουδέτερο και συλλογικό blog, στο οποίο θα προτείνονται ιδέες και θα συντονίζεται η όλη δράση. Ελεύθερη και συλλογική έκφραση χωρίς καπέλωμα, σας λέει τίποτα;

Ποιές είναι οι προϋποθέσεις για να συμμετάσχει κανείς;
Πρώτα απ’ όλα, να είναι μεταμφιεσμένος – ακόμα και με μία απλή μάσκα. Αν και σαφώς θα προτιμούσα να δω πολύχρωμα και ευφάνταστα κοστούμια, κατασκευές και πρωτότυπους τρόπους διαμαρτυρίας, σερπαντίνες, αφρούς και κονφετί. Προσοχή στα ρόπαλα μόνο. Το ιδανικό πάντως θα είναι να δηλώσουν συμμετοχή αρκετοί (μεμονωμένα άτομα, παρέες ή ακόμα και οργανώσεις), ώστε να διασφαλίσουμε ότι θα υπάρχει μουσική και χαβαλές. Θα γίνουμε θέαμα, δεν το συζητάω, η πλάκα όμως είναι ότι θα είμαστε μασκαρεμένοι – όπως ακριβώς κι εκείνοι που κουμαντάρουν την καθημερινότητά μας. Άσε που δεν θα έχουμε να ανησυχούμε για τις κάμερες…

Ψήνομαι. Τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα;
Πέρα από το συλλογικό blog για την οργάνωση της όλης προσπάθειας, τα κυριότερα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν για να έχουμε μία επιτυχημένη αποκριάτικη διαδήλωση είναι κατά τη γνώμη μου τα εξής:
α) Διάλογος για πιο ξεκάθαρους στόχους, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ’ ανάγκην υποταγή σε συγκεκριμένο ιδεολογικό πλαίσιο. Καρναβάλι κάνουμε, όχι συνέδριο.
β) Banner και αφίσες. Αναζητούνται γραφίστες. Οι δικές μου προσπάθειες είναι μάλλον ανεπαρκείς και το επικοινωνιακό κομμάτι δεν μπορεί να αφεθεί σε ενθουσιώδεις ερασιτέχνες.
γ) Διάδωση της είδησης μέσω του διαδικτύου και όχι μόνο. Blogs, e-mails, MSN, SMS, αφίσες και flyers, κι ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή σας. Μέχρι και δελτίο τύπου μπορούμε να στείλουμε. Ας οργανωθούμε όμως πρώτα.
δ) Προτάσεις για happenings, μεταμφιέσεις και συνθήματα. Εδώ έχει να γίνει χαμός. Όσο πιο παλαβό, τόσο πιο καλό.
ε) Ανακοινώσεις συμμετοχών και σχετικός συντονισμός, έτσι ώστε να μπορούμε να οργανώσουμε κάπως το χάος. Για παράδειγμα, χρειαζόμαστε ζωντανή μουσική και ομάδες που θα αναλάβουν να φτιάξουν πανό ή κατασκευές (π.χ. καρνάβαλος), ενώ καλό θα ήταν να καταφέρουμε να τοποθετηθούμε σε υποτυπώδη θεματικά μπλοκ (ή «σχολές» σύμφωνα με τους Βραζιλιάνους). Από ένα σημείο και μετά, οι ενδιαφερόμενοι ας συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Επιμύθιο:
Στο εξωτερικό συναντά κανείς συχνά παρόμοια υβρίδια, στην Ελλάδα φαίνεται ότι δεν έχουμε συνηθίσει να ανακατεύουμε την πολιτική με τη σάτιρα πέρα από τα καθιερωμένα πλαίσια των θεατρικών επιθεώρησεων και των τηλεοπτικών σόου. Ή αν κάποτε το κάναμε (ρωτήστε στα χωριά και θα σας πουν), ίσως ήρθε ο καιρός να το ξαναθυμηθούμε.