Όπως είχα γράψει και στο πρώτο μέρος αυτού του αφιερώματος, οι εκλογικές επιδόσεις των κομμάτων αντιστοιχούν στο ορατό φάσμα του πολιτικού μας συστήματος. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος θα ασχοληθούμε λοιπόν με τα αόρατα και σιωπηλά άκρα. Εκεί που βρίσκονται οι αληθινοί νικητές και ηττημένοι των φετινών ευρωεκλογών.
Αποχή: Πωλείται ελέφαντας για τυφλούς
Ανακηρύχθηκε από όλους θριαμβευτής των εκλογών και πρώτο κόμμα, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο εμφανίζεται. Με σχεδόν δέκα εκατομμύρια ψηφοφόρους εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους, είναι απολύτως βέβαιο ότι σε μια χώρα που ο ντόπιος και εισαγόμενος πληθυσμός της δεν ξεπερνάει τα εντεκάμιση εκατομμύρια, κάπου έχει γίνει λάθος. Πολλοί από τους ψηφοφόρους έχουν πεθάνει και παραμένουν στα δημοτολόγια, άλλοι έχουν φύγει μετανάστες, κάποιοι είναι φυλακισμένοι κι έχουν στερηθεί τα εκλογικά τους δικαιώματα. Ιδέα δεν έχω λοιπόν σε τι ποσοστό ανέρχεται ακριβώς η πραγματική αποχή, σίγουρα όχι πάντως στο 48% που της αποδίδουν τα μέσα. Γύρω στο 30-35% μάλλον, αλλά αυτό βασίζεται σε προσωπική εκτίμηση. Και πάλι όμως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η αποχή υπήρξε πρωτοφανής και έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος. Ανεβάζοντας τα ποσοστά των κομμάτων πολύ πιο ψηλά από τα ποσοστά που αντιστοιχούν στην πραγματική τους επιρροή και – κυρίως – εκτονώνοντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε έναν ανώδυνο και βουβό τρόπο διαμαρτυρίας.
Η αποχή προωθήθηκε όσο τίποτα άλλο από το κατεστημένο των μέσων μαζικής εξημέρωσης, τα οποία δεν έχαναν ευκαιρία να ισοπεδώνουν τους πάντες και τα πάντα με δημαγωγίες του στυλ “όλοι ίδιοι είναι” και “ο κόσμος σιχάθηκε το πολιτικό σύστημα”. Κάποιοι από εμάς προσπαθήσαμε να αναχαιτίσουμε το τσουνάμι της αποχής με διαδικτυακές καμπάνιες που προέτρεπαν τον κόσμο “να χάσει ένα μπάνιο για να χάσουν τον ύπνο τους”. Η μάχη ήταν άνιση όμως. Για κάθε έναν που πείθαμε να μην αφήσει τους καρχαρίες να κάνουν πάρτι, αρκούσε μια ατάκα του Λαζόπουλου για να στείλει στις παραλίες εκατό.
Είναι τεράστιο ψέμμα η εκτίμηση ότι η πληθυσμιακή κατανομή όσων απείχαν είναι ισομερής. Στους (συντηρητικούς και ξενόφοβους στην πλειοψηφία τους) ηλικιωμένους, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που απείχαν. Στους (αποβλακωμένους από τα απολιτίκ ριάλιτι και τις επαναστατικές μεγαλοστομίες) νέους, παίζει να απείχαν πάνω από τους μισούς. Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε…
Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι η αποχή δεν στέλνει κανένα συγκεκριμένο πολιτικό μήνυμα, ακριβώς γιατί δεν καταγράφεται άλλη πρόθεση πέρα από το “δε με νοιάζει / δεν γουστάρω”. Είτε δεν πήγε κάποιος να ψηφίσει γιατί ήθελε να περάσει το τριήμερο στη Μύκονο, είτε επειδή πιστεύει στην ανατροπή της αστικής δημοκρατίας και την αυτοοργάνωση των Εξαρχείων, στο ίδιο τσουβάλι μπαίνει όσον αφορά το αποτέλεσμα. Και το τσουβάλι γράφει απ’ έξω, “παραπλανηθέντες υπό των μεγαλοαστών”. Θύματα του ίδιου συστήματος που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και καταστέλει κινήματα για πλάκα, προπαγανδίζοντας ότι αν δεν είσαι φανατικός οπαδός ή/και πελάτης κάποιου κόμματος, δεν έχει νόημα να ασχοληθείς με μια δημοκρατία που καθημερινά σε απογοητεύει. Πήγαινε για μπάνιο λοιπόν και θα αναλάβουμε εμείς. Και τα μπουμπούκια της ακροδεξιάς, που με την επίμονη υποστήριξη των ΜΜΕ παρέσυραν τα πλήθη να τους υποστηρίξουν συντεταγμένα.
Όχι ότι είναι άμοιρη ευθυνών η αριστερά βέβαια, απλά σε καμία περίπτωση δεν ισοδυναμεί η αγκυλωμένη ανεπάρκεια της με το χάος που βιώνουμε εξαιτίας του αντιδημοκρατικού και διεφθαρμένου δικομματικού συστήματος. Το οποίο ευνοήθηκε από την αποχή, αλλιώς θα είχε καταρρεύσει σε συνολικό ποσοστό της τάξης του 50%. Έφτασε το 69% όμως, κι ακόμα ελπίζει ότι μπορεί να συνεχίσει να κυβερνάει όπως άλλοτε. Χάρη σε όλους όσους πίστεψαν ότι με το να πάνε να μαυρίσουν, μαυρίζουν τους πολιτικούς που τους εξουσιάζουν. Τους ίδιους πολιτικούς που μεταφράζουν κατά το δοκούν το περιβόητο “μήνυμα της αποχής”, άλλοτε ως “απαίτηση του λαού για ακόμα πιο αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις ώστε να αντιμετωπιστεί η διεθνής κρίση”, κι άλλοτε ως “δημοψήφισμα για να προκηρύξει εκλογές ο πρωθυπουργός και να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας”. Κι άσε τα αμνοερίφια να βελάζουν θυμωμένα. Κανείς δεν καταλαβαίνει τι λένε…
Αντιεξουσιαστικός χώρος: Επαναστάτες χωρίς αστεία
Φαντάζει παράδοξο να συμπεριλαμβάνω σε μια ανάλυση εκλογικού αποτελέσματος τους κατ’ εξοχήν αρνητές του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτούς που συνειδητά δεν πηγαίνουν ποτέ να ψηφίσουν – με το σκεπτικό ότι απορρίπτουν την κατ’ επίφαση δημοκρατία των κομμάτων και των εκπροσώπων. Κι όμως, σ’ αυτές τις εκλογές έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος. Κι ας μη γνωρίζουμε πόσοι ακριβώς είναι.
Εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Όταν μιλάω για αναρχικούς δεν εννοώ τον κάθε πυροβολημένο χουλιγκάνο που νομίζει ότι καίγοντας ένα τυχαίο αυτοκίνητο ανοίγει τον δρόμο για την επανάσταση. Αυτοί είναι ελάχιστοι και άθελα τους επιτελούν θεάρεστο έργο υπέρ του κατεστημένου που νομίζουν ότι αντιμάχονται, διαφημίζοντας με τον πιο θεαματικό τρόπο την (δήθεν) ανάγκη βίαιης κρατικής καταστολής, και παράλληλα αμαυρώνοντας την εικόνα της αριστερής και αναρχικής ιδεολογίας όσο κανένας χουντικός προβοκάτορας ποτέ δεν θα μπορούσε. Οι ακραίες και αψυχολόγητες πράξεις μιας χούφτας κωλόπαιδων έβαλαν ταφόπλακα στη μαζική εξέγερση του Δεκέμβρη, δίνοντας παράλληλα λαβή στα καθεστωτικά μέσα να καταβαραθρώσουν την δυναμική που είχε αποκτήσει σε μέρος της κοινωνίας η ρητορική που εξέφραζε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Που καλά έκανε και δεν περιφρούρησε με τραμπούκους τις πορείες του για να αποτρέψει οποιαδήποτε σύνδεση με τους Ταλιμπάν του ανεξέλεγκτου μπάχαλου, το πλήρωσε όμως πάρα πολύ ακριβά.
Όχι, μιλώντας για αναρχικούς και αντιεξουσιαστές εννοώ ένα ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων που πιστεύουν ότι η μόνη διέξοδος από τα προβλήματα μας είναι η κατάργηση του παρόντος συστήματος και η αντικατάσταση του από ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο που θα στηρίζεται στις αρχές της αυτοοργάνωσης, της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας. Σε κάποιο βαθμό, συμφωνώ με το όραμα τους.
Εκεί που δεν συμφωνώ είναι στην έλλειψη ευελιξίας της υποτιθέμενης ελεύθερης σκέψης τους. Στην ευκολία με την οποία χαρακτηρίζουν “μικροαστούς” και “θύματα” όσους επιλέγουν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Στην επιμονή τους (όχι όλων ευτυχώς) να επιβάλλουν τα δικά τους θέσφατα στον κόσμο όπου ο πολιτικός τους λόγος έχει πρόσβαση, παρασύροντας στην αποχή σημαντικό κομμάτι που θα μπορούσε να έχει υποστηρίξει την κινηματική και ριζοσπαστική αριστερά (και να έχει χτίσει έτσι ένα ισχυρό θεσμικό ανάχωμα κατά της ακροδεξιάς). Επίσης, αμφισβητώ ανοιχτά την αποτελεσματικότητα των μεθόδων του αντιεξουσιαστικού χώρου, που τελικά καταλήγουν να τον περιθωριοποιούν από το κοινωνικό σύνολο. Και αποδοκιμάζω κατηγορηματικά την υπέρμετρη αισιοδοξία ορισμένων ότι τώρα που αυξήθηκε η αποχή βρεθήκαμε ένα βήμα πιο κοντά στη βίαιη ανατροπή του απεχθούς “συστήματος”. Αν έστω και το 10% από τα εκατομμύρια που δεν πήγαν να ψηφίσουν πίστευε σοβαρά κάτι τέτοιο, σήμερα κιόλας θα γινόταν μια μαζική εξέγερση που θα έκαιγε τη Βουλή συθέμελα και θα έστελνε τους κεφαλαιοκράτες και τους φασίστες στην κρεμάλα. Προβλέπω όμως ότι δεν θα εξελιχθούν καθόλου έτσι τα πράγματα…
Πώς θα γκρεμίσεις το σύστημα ρε φίλε όταν δεν μπορείς καν να επικοινωνήσεις τις ιδέες σου στην κοινή γνώμη; Όταν η προπαγάνδα σε έχει μεταμορφώσει σε μπαμπούλα των “νοικοκυραίων”; Όταν ούτε εσύ ο ίδιος γνωρίζεις τις λεπτομέρειες που διαμορφώνουν το αόριστο και μακροπρόθεσμο όραμα σου; Όταν δεν αποδέχεσαι την ανάγκη οικοδόμησης ενός ενδιάμεσου σταθμού στον μακρύ και δύσκολο δρόμο προς την ουτοπία; Αγωνίζεσαι καθημερινά ενάντια στους κοινούς μας εχθρούς, αλλά τελικά καταλήγεις να επικαλείσαι αποκλειστικότητα στο “επαναστατικό φρόνημα”, λειτουργώντας με την ίδια ακριβώς αλαζονεία που χαρακτηρίζει το ΚΚΕ (και μάλιστα χωρίς να τολμάς να μετρήσεις τις δυνάμεις σου δημόσια). Είτε σου αρέσει είτε όχι λοιπόν, είσαι κι εσύ μέρος του κοινωνικού συνόλου, η πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης έχει επιπτώσεις και στη δική σου πραγματικότητα, και έχεις και εσύ τεράστια ευθύνη για την άνοδο της ακροδεξιάς στη χώρα. Της ίδιας ακροδεξιάς που περίμενε πώς και πώς την ευκαιρία να σε πατήσει σαν σκουλήκι και να φέρει μια ολόκληρη κοινωνία δεκαετίες πίσω.
Το κίνημα: Όλη η Γαλατία βρίσκεται υπό ρωμαϊκή κατοχή…
Ο πραγματικά μεγάλος ηττημένος των φετινών ευρωεκλογών. Το “Κίνημα”. Οι ανεξάρτητες συλλογικότητες. Οι τοπικές πρωτοβουλίες. Τα τσαμπουκαλεμένα συνδικάτα και οι ασυμβίβαστες φοιτητικές οργανώσεις. Οι μαχόμενοι οικολόγοι. Οι ομάδες υποστήριξης των μεταναστών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Οι καταληψίες. Οι μαθητές που πετούσαν νεράντζια σε αστυνομικά τμήματα. Οι ειρηνικοί (και όχι μόνον) διαδηλωτές. Οι ενεργοί πολίτες. Και χιλιάδες κομπάρσοι… Κάποιοι αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί, άλλοι ως αριστεροί, μερικοί αρνούνται κατηγορηματικά να καπελωθούν από οποιαδήποτε συγκεκριμένη ιδεολογία. Και καλά κάνουν ενδεχομένως, αφού αυτό που διεκδικούν είναι μία διαρκής ρήξη με τις κυρίαρχες τάσεις και την πολιτική που διαμορφώνει το κατεστημένο.
Βαρύγδουπη ακούγεται η λέξη “κίνημα” είναι η αλήθεια, φιλόδοξη ή ακόμα και κωμική, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς πόσα εκατομμύρια προτιμούν να ασχολούνται με τα δικά τους προβλήματα και να γυρίζουν την πλάτη σε κάθε μορφή επαναστατικής διεργασίας. Χωρίς να το εκφράζει ικανοποιητικά, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α των τελευταίων ετών αποπειράθηκε να προσεταιριστεί αυτό το “κίνημα” και να συμπορευθεί μαζί του. Για να κερδίσει ψηφαλάκια όπως τον κατηγορούν κάποιοι, ή για να ενισχύσει τη δυναμική ενός κύματος που θα ερχόταν να ξεπλύνει τον κόπρο της κοινωνικής αδικίας που μας πνίγει. Όμως το κύμα αυτό ξεθύμανε πριν καλά-καλά φτάσει τον στόχο του, κι επιπλέον βρήκε στον τσιμεντένιο κυματοθραύστη της άκρας δεξιάς, που μόλις τώρα αρχίζει και αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο.
Χωρίς την (επίπλαστη έστω) νομιμοποίηση από μια μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος, χωρίς πρόσβαση στα μέσα χειραγώγησης της κοινής γνώμης, χωρίς ισχυρή θεσμική εκπροσώπηση σε κοινοβούλια, ευρωκοινοβούλια, δικαστήρια και τοπικές αρχές, και χωρίς ένα ενιαίο και ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα, το όποιο κίνημα μοιάζει καταδικασμένο να ξεφουσκώσει πιο γρήγορα κι από το φανταχτερό μπαλόνι των Οικολόγων Πράσινων. Κι όποιος διαφωνεί με αυτή την απαισιόδοξη εκτίμηση, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει τις εξελίξεις από δω και πέρα.
Αυτός ήταν άλλωστε ο κυριότερος στόχος του ανένδοτου πολέμου που κήρυξε το κατεστημένο των ΜΜΕ στην αριστερά. Όχι η καρέκλα του Τσίπρα ή το ρεύμα της μίας και της άλλης συνιστώσας. Αναχαιτίζοντας τη δυναμική που είχε αναπτύξει το πολυπληθές και ετερόκλητο κίνημα (και την οποία είχε υπονομεύσει το ίδιο με τον καλύτερο τρόπο από τον Δεκέμβρη μέχρι σήμερα), το συντηρητικό, διεφθαρμένο και άπληστο καθεστώς που κινεί τα νήματα της πολιτικής εξουσίας κέρδισε πολύτιμο χρόνο για να ανασυνταχτεί και να ξεπεράσει την οικονομική κρίση αλώβητο.
Έπρεπε να πάρουμε το μήνυμα και να σοβαρευτούμε όταν κάποιος άγνωστος έριξε μια χειροβομβίδα στο Στέκι των Μεταναστών. Η εν δυνάμει μαζικότερη δολοφονική επίθεση από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα αποσιωπήθηκε εντελώς από τα κανάλια, κι εμείς αντί να συνειδητοποιήσουμε ότι η ώρα της εξόντωσης μας πλησιάζει, καθόμασταν και τσακωνόμασταν για το αν ωφελείται από μία τέτοια προβοκάτσια η “καθεστωτική” αριστερά ή όχι. Η επόμενη χειροβομβίδα όμως δεν θα σταματήσει σε διπλό τζάμι, και η πορεία διαμαρτυρίας για την ρίψη της θα πνιγεί στο αίμα και την συκοφαντία της προπαγάνδας. Έρχονται δύσκολες μέρες σύντροφοι…
Μετανάστες: Εδώ που ήρθαμε, πάμε να φύγουμε
Ανόμοιοι στην πολιτισμική, φυλετική και θρησκευτική τους σύνθεση, οι αλλοδαποί που βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα με όνειρο να φτιάξουν μια καλύτερη ζωή, είδαν το εκλογικό αποτέλεσμα με τρόμο. Ανήμποροι να ψηφίσουν ενάντια σ’ αυτούς που τους μισούν και τους διώκουν, οι νόμιμοι και παράνομοι μετανάστες ξέρουν ότι από δω και πέρα η ζωή τους στην Ελλάδα προμηνύεται εξαιρετικά δυσοίωνη. Ποσώς τους ενδιαφέρουν οι θεωρίες των παθιασμένων ιδεολόγων που τσακώνονται στα καφενεία. Ποσώς τους επηρεάζει το ποιος έχει την πρωτοκαθεδρία μιας συρρικνωμένης και ξεδοντιασμένης αριστεράς. Αύριο κάποιος φασίστας θα κάψει το σπίτι τους. Θα σπάσει το μαγαζί τους. Θα βιάσει την κόρη τους. Θα μαχαιρώσει τον γιο τους. Κι εκείνοι δεν θα έχουν πια κανέναν να στραφούν για να βρουν δικαιοσύνη. Μέσα στην απελπισία τους, κάποιοι θα αποπειραθούν να αντιδράσουν δυναμικά μόνοι τους, γεγονός που θα μετατρέψει ακόμα και τους πιο μετριοπαθείς και φιλήσυχους αλλοδαπούς στον νούμερο ένα “εχθρό” της συντηρητικής και ρατσιστικής μέχρι το κόκαλο ελληνικής κοινωνίας.
Η γκετοποίηση των ξένων από την ελληνική πολιτεία υπήρξε εσκεμμένη, όπως και η απροθυμία της να καταπολεμήσει το κακό της αυξημένης εγκληματικότητας των αστικών κέντρων στη ρίζα του. Αντί να προσφέρει άσυλο, το κράτος και οι συνεταίροι του εκμεταλλεύονται την προσφορά φτηνής και ανασφάλιστης εργασίας, εμποδίζουν την (προβλεπόμενη από το Σύνταγμα) ανεξιθρησκεία, δίνουν κάλυψη σε ομάδες νεοναζί να δράσουν υποδυόμενοι τους “αγανακτισμένους πολίτες”. Σου λέει, δεν γίνεται, κάποια στιγμή θα φτάσει το πράγμα στο απροχώρητο. Έφτασε λοιπόν, και όπως ήταν επόμενο καρπώθηκε τα οφέλη το πιο ακραίο κομμάτι του πολιτικού μας συστήματος.
Κι όλα αυτά σε μία χώρα που οι κάτοικοι της περηφανεύονται ότι οι παππούδες τους ανακάλυψαν τη δημοκρατία…
Δημοκρατία: Εντάξει, λέμε και καμία μαλακία να περνάει η ώρα
Αυτή τη φορά, η δημοκρατία δεν νίκησε. Κι αυτό όχι μόνο επειδή διπλασίασε τα ποσοστά της η ακροδεξιά, αλλά κυρίως επειδή οι πολίτες έκαναν το λάθος να ταυτίσουν το σύστημα εξουσίας με το δημοκρατικό πολίτευμα. Προσωπικά, δεν αμφιβάλλω ότι η μορφή που έχει πάρει αυτό το πολίτευμα είναι προβληματική. Ενισχυμένες αναλογικές που χαρίζουν 50 έδρες στο πρώτο κόμμα, κομματοκρατία και πελατειακές σχέσεις, θεσμική ανεπάρκεια σε όλα τα επίπεδα, έλλειψη πολιτικών διεξόδων και ικανών εκπροσώπων, μηδενική συμμετοχή της λαϊκής βάσης στη διαμόρφωση των αποφάσεων, κλπ.
Ωραία, και πώς θα το αλλάξουμε αυτό απέχοντας και γκρινιάζοντας; Με τι ακριβώς θα το αντικαταστήσουμε; Όσο και να ονειρευόμαστε ότι το σύστημα θα πάρει το μάθημα του και θα βάλει μυαλό από μόνο του, αυτό που έρχεται είναι η περαιτέρω απαξίωση της δημοκρατίας, μέχρι να φτάσουμε στην πλήρη κατάλυση της. Αλλά τότε θα είναι πολύ αργά για να διαμαρτυρηθούμε που κάποιοι μας κορόιδεψαν.
Ολιγαρχία: Τα επιδέξια δάχτυλα του μαριονετίστα
Και φτάνουμε επιτέλους στον έναν και μοναδικό αληθινό θριαμβευτή των φετινών ευρωεκλογών… Που δεν είναι άλλος από αυτό που σε άλλα σημεία του κειμένου αποκαλώ “κατεστημένο”. Οι καναλάρχες και τα παπαγαλάκια τους, οι τραπεζίτες και οι μεγαλομέτοχοι, οι ιδιοκτήτες κατασκευαστικών κολοσσών και οι εφοπλιστές, οι μεσάζοντες και οι μιζαδόροι, τα μεγαλοαστικά τζάκια και οι αυτοδημιούργητοι κερδοσκόποι, η πανίσχυρη και πάμπλουτη Ορθόδοξη εκκλησία, οι μεγαλοεκδότες και οι νονοί της νύχτας, οι πολυεθνικές και οι διπλωμάτες της επεκτατικής παγκοσμιοποίησης, το κεφάλαιο και τα πολλά ποδάρια του. Το “σύστημα”, του οποίου αποτελούμε τον τελευταίο τροχό ενώ θα θέλαμε να είμαστε τα κομμένα φρένα του. Δεν έχουμε να κάνουμε με ένα απρόσωπο και ακαθόριστο σχήμα, αλλά με μία οριζόντια και ταυτόχρονα ιεραρχική δομή που αποτελείται από πρόσωπα με ονοματεπώνυμο, διεύθυνση και μπάτσο με αλεξίσφαιρο γιλέκο στην είσοδο.
Γνωρίζοντας πολύ καλά τη δύναμη αλλά και την τεχνική της προπαγάνδας, οι άνθρωποι που νέμονται την πραγματική εξουσία κατάφεραν για άλλη μία φορά να στρέψουν έναν ολόκληρο λαό ακριβώς εκεί που ήθελαν. Ούτε να πάρει κεφάλι ένα συγκεκριμένο κόμμα και να τολμήσει να παζαρέψει τους εκβιασμούς τους, ούτε να απειληθούν σοβαρά από τις καταπιεσμένες μάζες τα συμφέροντα τους, ούτε να κινδυνέψουν να βρεθούν υπόλογοι σε μία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους δικαιοσύνη. Το φάντασμα του φασισμού δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σκιάχτρο μπηγμένο στο χωράφι τους, ενώ τα κάθε λογής κινήματα και εξεγέρσεις αποτελούν ένα ευκολοχώνευτο πρωινό που συνοδεύει ευχάριστα την ανάγνωση των Financial Times.
Σε όλους αυτούς που κρατούν υποταγμένους τους υπηκόους αυτής της ρημαγμένης χώρας και αιχμάλωτο το υποτιθέμενο δημοκρατικό πολίτευμα που διαχειρίζεται τις τύχες τους, αφιερώνω τον τίτλο αυτού του μακροσκελούς άρθρου: “Ο Θρίαμβος της Θέλησης”. Πρόκειται για τον τίτλο μιας ταινίας που γύρισε το 1935 η Λένι Ρίφενσταλ, ένα αριστούργημα της ιστορίας του παγκόσμιου κινηματογράφου και παράλληλα ένα ανοσιούργημα που αποτέλεσε ύμνο της ναζιστικής ιδεολογίας. Ένα πανέξυπνο τέχνασμα της προπαγάνδας, όπως το παιχνίδι της ανούσιας σκανδαλολογίας στα τηλεπαράθυρα, η παγίδα της κατευθυνόμενης αποχής των ψηφοφόρων από τις κάλπες, η συκοφάντηση των διαδηλωτών και των αγώνων τους, η εξιδανίκευση του χαφιεδισμού μέσα από “παιχνίδια” ριάλιτι, ο αποπροσανατολισμός του κοινού με κακόγουστες φιέστες και χυμώδεις βίζιτες, η δαιμονοποίηση των “αλλόθρησκων” μεταναστών και η εθνικοπατριωτική έξαρση που δάνεισε λίγη από τη χρυσόσκονη των “μεγάλων” Ελλήνων στους μικρούς και κομπλεξικούς ραγιάδες.
Ειλικρινά, βγάζω το καπέλο σε όλους αυτούς που συνθέτουν το συνδικάτο της πλουτοκρατίας. Παρά τις επιμέρους διαφορές τους και τον ανταγωνισμό μεταξύ τους, προάσπισαν τα συμφέροντα τους όσο πιο αποτελεσματικά γινόταν. Κι εμείς; Όχι μόνο δεν καταφέραμε να πριονίσουμε σαν καλικάντζαροι τα υποστυλώματα του κατεστημένου τους, αλλά υποστήκαμε την πιο θεαματική και απόλυτη συντριβή που θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε. Παραμονή του Αγίου Πνεύματος κιόλας… Θεωρώ τερατωδώς αφελές λοιπόν το να νομίζουμε ότι μας τρέμουν και όπου να ‘ναι θα τους ξεφορτωθούμε από το σβέρκο μας.
Η πραγματικότητα είναι σκληρή, και καλά θα κάνουμε να την αντικρύσουμε. Είμαστε πρόβατα και κατσίκια, εύκολα χειραγωγήσιμα και ανίκανα να αντιμετωπίσουμε συλλογικά τόσο τα χτυπήματα της γκλίτσας του κάθε τσοπάνη, όσο και τα τρομαχτικά ουρλιαχτά του κάθε λύκου. Μόνο που οι λύκοι, τα τσοπανόσκυλα και οι γιδοβοσκοί ωφελούνται ελάχιστα σε σχέση με τον κτηνοτρόφο, ο οποίος αρμέγει και σφάζει κατά βούληση όποιους και όποτε γουστάρει – χωρίς να λερώσει καν τα χέρια του.
Επίλογος: Επί προσωπικού
Σε δύο μήνες από τώρα θα έχω εγκαταλείψει την Ελλάδα. Δεν πρόκειται για κάποια απόφαση εν θερμώ, αλλά για κάτι που η γυναίκα μου κι εγώ προγραμματίζουμε πολύ πριν ξεσπάσουν καν τα γεγονότα του Δεκέμβρη. Το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε εκεί μπορεί να είναι το αντικείμενο ενός άλλου κειμένου, σίγουρα όμως όχι αυτού. Όσο για το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, απλά επιβεβαίωσε με τον πιο οδυνηρό τρόπο την απόφαση μας να φύγουμε και να ξεκινήσουμε μία καινούγια ζωή κάπου αλλού. Μια καλύτερη ζωή ελπίζω.
Από μία άποψη λοιπόν, μπορώ να προσποιηθώ ότι είμαι ένας αλαζόνας ελιτιστής που στ’ αρχίδια του τι πρόκειται να πάθετε εσείς οι υπόλοιποι γιατί εγώ είμαι πιο μάγκας και δεν με αγγίζουν τα ζόρια που τραβάτε. Όσο και να προσπαθώ να παραμυθιάσω τον εαυτό μου όμως, μία τέτοια στάση μου είναι αδύνατη. Είμαι περήφανος για τη χώρα μου, χωρίς να νιώθω εθνικιστής ή έστω πατριώτης. Είμαι περήφανος για την ιδεολογία μου, κι ας μην ξέρω ούτε εγώ ο ίδιος πώς ακριβώς ονομάζεται και πόσο σωστή είναι. Και κάπου μέσα σε όλο αυτό το φλύαρο και συναισθηματικό ξέσπασμα μου, είμαι αισιόδοξος ότι τελικά οι πολίτες αυτής της χώρας θα ξυπνήσουν και θα ανακαλύψουν από κοινού τρόπους να καταπολεμήσουν αποτελεσματικά τον μεγάλο τους εχθρό. Αρκεί να μπορέσουν να τον αναγνωρίσουν και να ξεπεράσουν τις κατασκευασμένες προκαταλήψεις που διαχωρίζουν τον έναν από τον άλλον.
Ειλικρινά, δε με νοιάζει καθόλου αν το αντίπαλο δέος στο παρόν κατεστημένο θα έχει ηγέτη τον Α ή τον Β. Ούτε καν αν θα λέγεται ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά ή κάπως αλλιώς. Με νοιάζει να καταφέρει να εκφράσει τις ανάγκες του συνόλου, να προκύψει μέσα από ανοιχτό διάλογο χωρίς αγκυλώσεις του παρελθόντος, να εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο τα όπλα του συστήματος που αντιμάχεται, καθώς και να εφεύρει τα δικά του. Κι όσον αφορά εμένα προσωπικά, με νοιάζει να μη ντρέπομαι για την καταγωγή μου εκεί που θα βρίσκομαι, να μη χάσω άλλον χρόνο από τη ζωή μου παλεύοντας για μια χαμένη υπόθεση και να μην καταντήσω ποτέ άλλος ένας ομογενής που φυλάει στην καρδιά του την ανάμνηση μιας Ελλάδας που ποτέ δεν υπήρξε.
Καλή δύναμη σε όλες και όλους.
ελεύθερος δικτυογράφος 
Την ταινία «Ο Θρίαμβος της Θέλησης» μπορείτε να την δείτε ολόκληρη εδώ:
Προσπαθήστε να παρακάμψετε την αποστροφή που σας δημιουργεί ο ναζισμός, καθώς και τον θαυμασμό για την καλλιτεχνική αρτιότητα του αποτελέσματος. Κοιτάξτε τον τρόπο λειτουργίας της προπαγάνδας, μελετήστε την τεχνική της, ανακαλύψτε τους μηχανισμούς που χρησιμοποιεί για να μεταστρέψει τα συναισθήματα των θεατών προς όφελος μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας.
Και μετά σκεφτείτε αν σας θυμίζει κάτι…
και περιμένεις να κάνουμε σχόλια μετά απο το μανιφέστο σε 3 συνέχειες;;;;
για αρχή, και μιας και είμαι σε μουσική διάθεση μέχρι να λάβω «γραμμή» από τα όργανα, παραθέτω βίδεον με άσμα που σε δύσκολες στιγμές με συντροφεύει, μιας και διακρίνω ελπίδα στο τέλος του κειμένου σου (πριν τη λήλωση μετανάστευσης)
θα δω οπωσδήποτε την ταινία…
έχω κι άλλα να πω αλλά έδωσα στον εαυτό μου 2 μέρες περισυλλογής
Ευχαριστώ για το φιλμ 🙂 ευκαιρία να το ξαναδώ μετά από πάάάρα πολλά χρόνια. Πολύ σημαντικό και διδακτικό.
Ελπίζω να μη φύγεις κι από το μπλογκ σου, ε
Οσες φορές έφυγα, με γύρναγε πίσω το κλίμα.. δύσκολο να συνηθίσω σε άλλα κλίματα.. να δούμε πώς θα τα καταφέρεις να μείνεις εκτός. Καλή τύχη πάντως!
..το ποστ το τύπωσα και το μελετώ..
Τώρα μετά από αυτό το τελευταίο, τι κριτική και τι σχόλιο να κάνω;
Χαίρομαι για σένα. Κι εγώ ψάχνομαι.
Κλαπ κλαπ κλαπ!!!!
(χειροκρότημα θερμό)
Κανένα σχόλιο δεν ταιριάζει… με έχεις καλύψει πλήρως…
:-))
@ κόκκινο μπαλόνι
Άφησα να μου ξεφύγει ελπίδα; Φτου ρε γαμώτο, δεν το ήθελα…
Παραδέχομαι ότι έγραψα το απόλυτο σεντόνι (τι σεντόνι δηλαδή, ολόκληρο σετάκι με παπλωματοθήκη είναι). Καλό διάβασμα, καλή αφομοίωση και καλή περισυλλογή.
Και ξέρεις κάτι; Πραγματικά εύχομαι να έχω πέσει και πάλι έξω. Δυστυχώς όμως, η όλη φάση που ξέσπασε προχθές με τον Αγ. Παντελεήμονα και η διαστρέβλωση που παρουσίασαν τα κανάλια επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους μου. Το ίδιο και το στενό μαρκάρισμα του Καρατζαφύρερ και των ΜΜΕ για «πολυκατοικίες» και τα ρέστα. Ξεκίνησαν δυναμικά οι κερατάδες.
Αυτά να τα βλέπουν οι ηλίθιοι που νόμιζαν ότι τιμωρούν το σύστημα απέχοντας…
@ Ροδιά
Θέλει υπομονή το άτιμο, είναι και μεγάλο. Θα έπρεπε να διδάσκεται στα τμήματα επικοινωνίας και πολιτικών επιστημών όμως.
Από το μπλογκ δεν σκοπεύω να φύγω, ούτε παίζει ευτυχώς να με διώξουν (μπρρρρ…) Σίγουρα όμως θα αραιώσω, αφού έχω πολλές εκκρεμότητες και δεν με παίρνει άλλο να αφιερώνω όλη μου την ενέργεια για επαναστάσεις του πληκτρολογίου.
Υ.Γ. Έκανα κάποιες μικροδιορθώσεις στο κείμενο, κυρίως ορθογραφικά και συντακτικά λαθάκια που μου είχαν ξεφύγει. Ελπίζω να μη χρειαστεί να το ξανατυπώσεις 🙂
@ DPurpler
Αν θέλεις, να ψάξω να σου βρω φτηνά εισιτήρια. Τι άλλο να σχολιάσω κι εγώ μετά από όλα αυτά ρε παιδιά;
@ akanonisti
Ευχαριστώ πολύ. Και λυπάμαι ταυτόχρονα…
Διαφωνίες δέχεστε;
1. Είσαι λάθος στην εκτίμηση για την αποχή λόγω απλών μαθηματικών: με βάση τους καταλόγους και τους εγγεγραμμένους που μετριόταν και παλιότερα, με βάση τους ίδιους μετρήθηκε και αυτή τη φορά. Έχουμε ασφαλείς πληροφορίες ότι αυτή τη φορά στους καταλόγους υπήρχαν περισσότεροι πεθαμένοι ή διπλοεγγεγραμμένοι από άλλοτε; Το 35% που αναφέρεις είναι εντελώς αυθαίρετο. Ένας τρόπος να καταπολεμηθούν τα λάθη αυτά είναι η μέθοδος που ακολουθείται στην εσπερία: οι κατάλογοι ξανασυντάσσονται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, και οι ψηφοφόροι εγγράφονται κάθε φορά ξανά. Αυτό βέβαια, θέλει οργάνωση και προγραμματισμό που εμείς οι ελληνάρες δεν διαθέτουμε. Όχι μόνο το κράτος, αλλά και οι πολίτες, αν κρίνω από το πόσος κόσμος έχασε την προθεσμία να γραφτεί στους καταλόγους για να ψηφίσει στον τόπο διαμονής του στο εξωτερικό.
2. «Πώς θα γκρεμίσεις το σύστημα ρε φίλε όταν δεν μπορείς καν να επικοινωνήσεις τις ιδέες σου στην κοινή γνώμη; Όταν η προπαγάνδα σε έχει μεταμορφώσει σε μπαμπούλα των “νοικοκυραίων”;»: το ορθότατο αυτό ερώτημα που απευθύνεις στους αναρχικούς, μπορώ να σκεφτώ και μερικούς άλλους στους οποίους θα μπορούσε να απευθυνθεί.
3. Αν ένα κίνημα περιμένει να νομιμοποιηθεί από «από μια μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος» μέσω των εκλογών, ζήτω που καήκαμε. Οι εκλογές είναι χρήσιμες και καταγράφουν τάσεις της κοινωνίας, αλλά αν μιλάμε για μεγάλης κλίμακας κινητοποιήσεις και ανατροπές του κατεστημένου, οι εκλογές είναι μάλλον περιττές.
***
Όσο για το υπόλοιπο κείμενο, σε γενικές γραμμές συμφωνώ. Θέλω όμως να σου πω δυο λογάκια στο «επί προσωπικού», αλλά επειδή είναι πολύ προσωπικά, θα λάβεις μέηλ! 🙂
@ Κροτ
1. Το 35% που αναφέρω για την αποχή είναι όντως αυθαίρετο, αλλά ακούγεται πιο ρεαλιστικό σε σχέση με το 20% που λέει ο Βερναρδάκης της VPRC (ψάξε κάπου στο tvxs και θα το βρεις). Οι εκλογικοί κατάλογοι ήταν τα χάλια τους και σε όλες τις προηγούμενες εκλογές, πράγμα που σημαίνει ότι εκεί που μετράγαμε 29% αποχή, στην πραγματικότητα ήταν γύρω στο 18%, και πάει λέγοντας. Πάντως, γίναμε επιτέλους Ευρώπη. Όπου οι κουτόφραγκοι δεν ψηφίζουν και τρώνε στη μάπα κάτι μπουμπούκια χειρότερα κι απ’ τα δικά μας.
2. Χέστο καλύτερα, μερικοί θα καταλάβουν τι μαλακία έκαναν όταν θα πάνε να πετάξουν πέτρα και θα βρεθούν να αποφυλακίζονται το 2020. Σακατεμένοι.
3. Για να φουντώσει ένα κίνημα πρέπει να έχει στοιχειώδη εκπροσώπηση. Όχι κομματική κατ’ ανάγκην, αλλά το να υπάρχει κάποιος στη Βουλή που θα διαμαρτυρηθεί επειδή σε σπάσανε οι φασίστες στο ξύλο κι η αστυνομία χειροκροτούσε δεν βλάπτει. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τις μάχες για το περιβάλλον, τους ελεύθερους χώρους, τα ανθρώπινα δικαιώματα, κλπ. Είναι χαζό να είμαστε όλοι καχύποπτοι ότι παίζει παντού καπέλωμα.
Σ’ ευχαριστώ για το mail. Σου απάντησα ήδη 🙂
Επιλέγεις να απέχεις -κυριολεκτικά εγκαταλείπωντας την Ελλάδα- (και πολύ καλά θα κάνεις) αλλά τις προάλλες κατηγορούσες όσους επέλεξαν να απέχουν του εκλογικού τους δικαιωματος;
Καλή τύχη σε ότι κι αν κάνετε όπου κι αν βρεθείτε Έλικα.
Από άποψη υποδομών, παιδείας κ.λπ. υπάρχουν πάμπολλες χώρες απείρως προτιμότερες από την Ελλάδα.
Δεν σου κρύβω ότι κι εγώ με τη συμβία μου, το ίδιο σκεφτόμαστε εδώ και ένα χρόνο περίπου.
@ Mojo Stream
Όπως γράφω και στο κείμενο, η επιλογή μας να σηκωθούμε να φύγουμε από αυτό το μπουρδέλο δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με τη ροή των πολιτικών εξελίξεων. Ακόμα κι αν το ΛΑΟΣ έμενε στο 4% και ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξευόταν στο 10%+, πάλι το ίδιο θα κάναμε. Παίζουν επαγγελματικά, προσωπικά και άλλα στη μέση, και είναι κάτι που σχεδιάζαμε από καιρό.
Εννοείται όμως ότι όταν βλέπω τη χούντα να προελαύνει και την αριστερά να μαλακίζεται τρώγοντας τις σάρκες της, δικαιώνεται ακόμα περισσότερο η απόφαση μου να μεταναστεύσω.
Ειλικρινά, εύχομαι να αποδειχτεί ότι κινδυνολογώ τζάμπα. Βλέποντας όμως πώς διαμορφώνεται το σκηνικό στις πρώτες τρεις μέρες μετά τις εκλογές, φοβάμαι ότι τα χειρότερα τώρα έρχονται.
Υ.Γ. Όποιος έχει γερό στομάχι, ας ρίξει μια ματιά στην εκπομπή του Ευαγγελάτου τώρα. «Πολυσυλλεκτικό» πάνελ που αποτελείται από τον Χατζηδάκη (της ΝΔ), τον Χρυσοχοΐδη (του ΠΑΣΟΚ) και τον Μαρκουλάκη (άνθρωπο της δράσης), σχολιάζει ρεπορτάζ με «αγανακτισμένους κατοίκους» του Αγ. Παντελεήμονα και ατάκες κυράτσας του στυλ «δεν είμαστε ρατσιστές, αλλά δε μπορούμε άλλο την κουλτούρα τους, τα μούτρα τους και τη βρώμα τους».
Για βολ χερ κομαντάντ.
Εμείς σκεφτόμαστε το Βερολίνο.
den 3erw an h metanasteysh einai lysi file. h de3ia exei ta panw ths se olh thn eyrwph. kai oi ypoloipes xwres mpourdela einai politika. ase pou paizei kai poly aposteirwsh. mono se kapoies skandinavikes xwres isws ta prgmata na einai kapws pio diaforetika.
pantws oi allages den exoun er8ei pote apo ton koinovouleythsmo, dystyxws. to oti exoume emeis kapoia dikaiwmata pou mas kanoun na niw8oume kapws pio eley8erous apo tis prohgoumenes genees einai giati kapoio apo aytous e3eger8hkan kai, anapofeykta, viaia sygkrousthkan me thn e3ousia gia na perasoun tis apaithseis tous (prwtomagie, ergatikes kai foithtikes e3egerseis klp). mporei ta perissotera na katapnhgika viaia alla oi allges perasan. oxi giati oi hgetes htan altrouistes, alla giati den mporousan na kanoun alliws. ayta panta menoun gia tous epomenous. kai mh nomizei kaneis oti apo th mia mera sth allh 3espasan. fylakisthkan kai vasanisthkan kai ektelesthkan polloi apo dhmokratika kai koinovoulefthka systhmata giati ypokoinousan tetoies idees. ki egw sthn amesh dhmokratia pistevw kai den vlepw giati prepei synexeia na asxoloumaste me to ti 8a poun ta media, afou outws h allws einai dedomeno oti panta einai me to plevro ths e3ousias. eimai anentaxros. den 8elw na tampelwnomai san anarxikos h akroaristeros h otidhpote, xwris na to 8ewrw aparaithta kako ayto. pantws den pistevw oti o dekemvrhs ezvhse kai den emeine tipota. sth 8es/nikh pou menw exoune meinei polles anoixtes syneleyseis se geitonies pou den yphrxan pote prin. kalamria, anw polh, sykies, dytikes synoikies kapoies pou drasthriopoiountai me taktikes syneleyseis. akoma kai oi xwroi pou eixan katalhf8ei arxika apo tis syneleyeis aytes gia na mporoun na tis stegazoun pleon exoun paraxwrh8ei apo tous dhmous se aytes gia na tous xrhsimopoioun. oxi epeidh oi dhmarxoi sygkinh8hkan, alla epeidh anagkasthkan. kai, kalws h kakws, oles aytes oi prwtovoulies pou kalesthkan to dekemvrh ki exoun parameinei, pou apey8hn8hkan se olo ton kosmo kai anoi3an ta matia se pollous oti mporoun na leitourgoun amesodhmokratika kai na exoun symmetoxh sta koina xwris na parakaloun arxes kai dhmarxous, eginan apo anarxikou/aytonomous. allwste poio komma antiproswpeyei thn rizikh anatroph sth voulh? kanena. kai oute eida kamia prwtovoulia apo bloggers na 3ekinane kati tetoio.
@ Mojo Stream
Καλό είναι το Βερολίνο. Γιατί όχι Μόναχο όμως; Το Νταχάου είναι δυο βήματα απόσταση.
Εντάξει, πέρα από την πλάκα, λιγότερο κινδυνεύεις να πας από νεοναζί στη Γερμανία παρά στην Ελλάδα είναι η αλήθεια…
@ anentaxtos
Πρώτα απ’ όλα, αν μπορείς να μη γράφεις σε greeklish θα το εκτιμούσα. Στο σχόλιο σου τώρα:
Συγγνώμη, αλλά με όσα έχω δει μέχρι τώρα δεν πιστεύω ότι ακόμα κι οι πιο ζόρικοι αναρχικοί είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν την κρατική και παρακρατική καταστολή σε όλο της το μεγαλείο. Αν ο άλλος σου πετάξει χειροβομβίδα, δεν προλαβαίνεις να απαντήσεις με μολότοφ. Απλά πεθαίνεις. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους αγώνες κανενός λοιπόν, φοβάμαι ότι όταν χοντρύνουν κι άλλο τα πράγματα, πολλοί θα λακίσουν.
Ο σκοπός όμως είναι να μη χοντρύνουν, κι εκεί είναι ο ρόλος του δημοκρατικού πολιτεύματος και των κομμάτων. Αν είναι να φτάνουμε στα πρόθυρα εμφυλίου κάθε φορά που θέλουμε να διεκδικήσουμε ένα νέο δικαίωμα, δεν έχει νόημα. Απλά καταστρεφόμαστε, και οι μεν και οι δε και οι ενδιάμεσοι και οι ουδέτεροι κι όλο μας το σόι. Δεν είναι καουμπόηδες-Ινδιάνοι η φάση πια.
Τα κανάλια επηρεάζουν εκατομμύρια ανθρώπους και τους κάνουν να βλέπουν εσένα και τις ιδέες σου σαν εχθρό τους. Μη μου λες λοιπόν ότι δε μπορούμε να ασχολούμαστε μαζί τους, εκτός αν δεν σε ενδιαφέρει η κοινωνία γύρω σου, οπότε της παρέχεις δικαιολογία να ψηφίζει φασίστες για να σε εξαφανίσει.
Όσο για τις πρωτοβουλίες και τις καταλήψεις (που εδώ στην Αθήνα δεν ξεκίνησαν όλες από αναρχικούς), αμφιβάλλω ότι θα έχει απομείνει έστω και μία μετά το καλοκαίρι. Αναμένεται πογκρόμ. Και ξέρεις γιατί; Γιατί όλοι όσοι έπεσαν στην παγίδα και δεν πήγαν να ψηφίσουν ευθύνονται για τη δήθεν νομιμοποίηση του ακροδεξιού καθεστώτος που μόλις ήρθε (για να μείνει).
Με γεια τη χούντα φίλε. Απ’ ό,τι υποψιάζομαι, είσαι αρκετά νέος για να μην έχεις προλάβει την προηγούμενη. Αυτήν όμως θα τη νιώσεις στο πετσί σου…
Εξαιρετικός!
Μην λησμονείτε όμως ότι τα επιδέξια δάχτυλα του μαριονετίστα κερδίζουν σχεδόν παντού και σχεδόν πάντα.
Η μαλακία και η αφασία του πόπολου υπάρχει παντού, αλλά με διαφορετικές μορφές.
Να, σαν την σερβιτόρα σε κάποιο diner της Λουιζιάνα που δουλεύει ανασφάλιστη για πενταροδεκάρες και ψήφισε Μακέην για να μην φέρει τον κομμουνισμό ο Ισλαμιστής σκυλάραπας.
(Όχι ότι αυτός είναι ο Μεσσίας, όργανο των χρηματοδοτών τoυ είναι).
Σας κάνω και μια επετειακήν αφιέρωσιν δια να μην ξεχνείτε ότι είστε ΕΛ εκεί στα αφιλόξενα, άθεα, θολοκουλτουριάρικα χωρίς μπάμιες και ταραμοσαλάτα ξένα:
Η Πολις- (Καβάφης)
Είπες:»Θα πάγω σ’άλλη γη, θα πάγω σ’άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή.
Κ’ειν’η καρδιά μου-σα νεκρός-θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μείνει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».
Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δε θαβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού-μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη τη μικρή, σ’όλην την γη την χάλασες.
Νεφ,
εύχομαι καλή τυχή με όλη μου την καρδιά εκεί που πάτε. Είμαι σίγουρος ότι θα είστε καλά.
Μην τα παίρνεις όμως με τις εκλογές. Οι καλύτεροι αγώνες είναι αυτοί που έρχονται.
το τριτο μερος θα το τυπωσω, θα το δεσω με δερμα (ιαγουαρου) και θα το εχω μαζι μου εγχειριδιο τσεπης για αντιμετωπιση καθε κακοτοπιας και αποπειρας αποπροσανατολισμου.
μπραβο σου που εισαι αισιοδοξος, προσωπικα δε μπορω
Καλημέρα.
@ Πόλσε
«Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη τη μικρή, σ’όλην την γη την χάλασες.»
Τι να λέμε τώρα, μου έφτιαξες τη μέρα…
Είναι φοβερά προσβλητικό για όλους όσους ψήφισαν και δεν ψήφισαν να ισχυρίζομαι ότι χειραγωγήθηκαν από τα ΜΜΕ και τα αφεντικά τους. Σου λέει ο άλλος, υπάρχει κι η ελεύθερη βούληση, η συνειδητή απόφαση του σκεπτόμενου ανθρώπου, δεν είμαι πιόνι κανενός. ΟΚ, και τότε πώς εξηγείς το γεγονός ότι τα αποτελέσματα των εκλογών είναι ακριβώς αυτά που ήθελε το κατεστημένο; Ούτε παραγγελία να τα είχαν κάνει σε εταιρεία δημοσκοπήσεων. Νοθεία δεν φαίνεται να έπαιξε, άρα κάτι άλλο συνέβη. Τι άραγε;
Η δύναμη των μέσων είναι τεράστια, γιατί φτάνει στόμα με στόμα ακόμα και σ’ αυτούς που δεν βλέπουν τηλεόραση. Λέγε, λέγε, όλο και κάτι μένει είχε πει κάποτε ο Γκέμπελς, ο οποίος πήρε έναν ηττημένο από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο λαό και έστρεψε την αγανάκτηση του στο όνειρο του Τρίτου Ράιχ. Εύκολα. Ή μήπως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν ότι μία ωραία πρωία αποφάσισαν τα γονίδια των Γερμανών να μεταλλαχτούν σε γονίδια τεράτων; Ας είμαστε σοβαροί…
@ inlovewithlife
Οι αγώνες φίλε μου δεν είναι αυτοσκοπός. Ανάμεσα στο «κατεβαίνω στους δρόμους γιατί δε μου έχει απομείνει άλλη διέξοδος» και στο «κατεβαίνω στους δρόμους γιατί μ’ αρέσει να νιώθω επαναστάτης» υπάρχει τεράστια διαφορά. Σε έναν ιδανικό κόσμο (οποιουδήποτε πολιτεύματος), δεν θα υπήρχε άλλος λόγος να κατέβει κανείς στους δρόμους πέρα από το να βγάλει το σκύλο βόλτα ή να συμμετάσχει σε ποδηλατοδρομίες.
Αυτό που ξεχνάνε όλοι όσοι φτιάχνονται με ηρωικά πρότυπα (από Λένιν και Τσε Γκεβάρα μέχρι Λεωνίδα και Κολοκοτρώνη) είναι ότι το να σε σκοτώσουν, να σε δείρουν και να σε βασανίσουν δεν έχει καθόλου πλάκα – ακόμα κι αν κάποτε θα σου κάνουν αφιερώματα στην τηλεόραση. Ρώτα και κανέναν μεγαλύτερο που έχει προλάβει ξερονήσια και ταράτσες της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Ή απλά ρώτα κανέναν μετανάστη που του την έπεσαν τα χρυσά αυγά και τον έστειλαν στο νοσοκομείο.
Δεν υπάρχει πιο εγκληματική στάση λοιπόν για τους ανθρώπους που επιζητούν την πρόοδο και την κοινωνική δικαιοσύνη από το να συμβάλλουν παθητικά στην περαιτέρω χουντοποίηση της χώρας τους, γιατί έτσι ελπίζουν να συσπειρώσουν περισσότερο κόσμο στην όποια σταυροφορία τους κάνει να νιώθουν ότι αγωνίζονται για έναν δίκαιο κόσμο.
Τόσα χρόνια, ο αντιεξουσιαστικός χώρος χρησίμευε στο κατεστημένο ως ελεγχόμενη απειλή που γυμνάζει τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Νομίζεις ότι αν ήθελαν δεν θα σας είχαν λιώσει; Τους συνέφερε να υπάρχουν «κουκουλοφόροι» που καίνε σημαίες, κυρίως για να μπορούν να κρατάνε την αριστερά απομονωμένη (μην ξεχνάς ότι τα ΜΜΕ επιμένουν να εξομοιώνουν τους αναρχικούς με τον ΣΥΡΙΖΑ, τα κινήματα και τους τρομοκράτες).
Εφόσον εξακολουθούν να θεωρούν ότι χρειάζονται οι αναρχικοί, δεν θα σας ξεπαστρέψουν (τελείως). Τώρα όμως που ο ρόλος του «κακού» δόθηκε στους φουκαράδες που φωνάζουν «Αλλάχ Ακμπάρ», η ύπαρξη σας είναι περιττή.
@ fight back
Μην ξεχάσεις να τυπώσεις και τα σχόλια. Αν θέλεις, μπορείς να τα δέσεις ξεχωριστά με δέρμα αρμαντίλου (σκληρό εξώφυλλο).
Αν δεν σχεδίαζα να την κοπανήσω, θα σου λεγα πόσο αισιόδοξος είμαι…
Και μία γενική πρόβλεψη (εντελώς δωρεάν):
Πρώτα απ’ όλα, δεν πρόκειται να γίνουν εκλογές πριν το Μάρτιο του 2010, γιατί δεν συμφέρει ούτε τη ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Εκτός αν καταφέρει ο Καρατζαφέρης να βουτήξει καμιά δεκαριά δυσαρεστημένους βουλευτές της ΝΔ (με λιγότερους δεν θα του βγει σε καλό) και να ρίξει την κυβέρνηση. Οπότε πάμε σε εκλογές κατακαλόκαιρο, με μάξιμουμ αποχή και το ΛΑΟΣ να εκτοξεύεται πάνω από το 10-12%. Κι ας δοκιμάσει κάποιος μετά να κυβερνήσει χωρίς να ρωτήσει τον Καρατζαφέρη…
Δεύτερον, μέχρι τον Σεπτέμβριο θα έχει καταργηθεί το άσυλο, θα έχουν απελαθεί χιλιάδες μετανάστες, θα έχουν γκετοποιηθεί οι υπόλοιποι σε ακόμα πιο άθλιες συνθήκες, θα έχει καθαρίσει το κέντρο της Αθήνας από πρεζόνια και τσαντάκηδες και θα έχουν γεμίσει οι φυλακές με αλλοδαπούς και αντιεξουσιαστές «τρομοκράτες». Ίσως να εξαρθρωθεί θεαματικά και καμία σούπερ ντούπερ «μυστική» οργάνωση, για να φανεί ότι η άτυπη συνεργασία ΝΔ-ΛΑΟΣ έφερε καρπούς. Οι ελεύθεροι χώροι θα ξηλωθούν νύχτα, και όποιος πάει να τσαμπουκαλευτεί θα φάει τόσο ξύλο που θα λουφάξει.
Το ΠΑΣΟΚ θα εξακολουθεί να ψάχνεται και να αναμασάει την κασέτα «θέλουμε εκλογές» (αλλά δεν καιγόμαστε κιόλας), πάντοτε χωρίς να πηγαίνει κόντρα στη βούληση των κατευθυνόμενων από την προπαγάνδα «νοικοκυραίων».
Το ΚΚΕ θα φάει μια γερή επίθεση για οικονομικά σκάνδαλα, ώστε να αποδυναμωθεί ακόμα περισσότερο και να μην του μπουν τίποτα ιδέες για σοβαρές διεκδικήσεις. Μόνο η Κανέλη θα απομείνει να σκούζει στα παράθυρα, αλλά έτσι και πει κάτι που δεν πρέπει θα φάει άκυρο.
Τον ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να τον διαλύσουν, γιατί αν συσπειρωθεί κόσμος γύρω του εξακολουθεί να αποτελεί μια μικρή απειλή για το σύστημα. Για αρχή, τα ΜΜΕ ήδη πιέζουν ώστε να πάρουν το πάνω χέρι οι ανανεωτικοί και να «στρογγυλέψει» το πράγμα. Επειδή όμως αποτελούν εσωκομματική μειοψηφία, θα ευλογηθεί ο αρραβώνας τους με τους Οικολόγους Πράσινους, ώστε να επέλθει διάσπαση. Αν δουν το τυρί και δεν δουν τη φάκα, την πατήσαμε. Παράλληλα, τα μέσα θα συνεχίσουν να ταυτίζουν τον (ολοένα και πιο ριζοσπαστικό πλέον) ΣΥΡΙΖΑ με χουλιγκάνους, μουντζαχεντίν, κλπ. Μιλάμε για τον σατανά προσωποποιημένο.
Με τους Οικολόγους και τους (δεξιούς) εξωκοινοβουλευτικούς δεν πρόκειται να ασχοληθούν ιδιαίτερα, πέρα από το να εμφανίζουν μερικούς ακίνδυνους μαϊντανούς στα πάνελ για να επιδείξουν «πολυφωνία». Δεν αποκλείεται να δούμε εκπρόσωπο Χρυσών Αυγών σε δημόσιο διάλογο (δεν θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε), κυρίως για να ενισχύσει το «κεντροδεξιό» προφίλ του ΛΑΟΣ.
Για αποφυγή καμιάς στραβής, το ίντερνετ θα φάει κι άλλη προπαγάνδα για εκβιαστές, παιδεραστές και λοιπούς απατεώνες. Θα περάσει μια ωραία και κάργα αντιδημοκρατική ρύθμιση, και όποιος αρχίσει να κάνει πολλή φασαρία θα συλλαμβάνεται και θα δικάζεται με αστείες κατηγορίες.
Πορείες, ντου, γιαουρτώματα και μαλακίες, κομμένα. Αυτή τη φορά δεν θα κάθονται τα ΜΑΤ να τρώνε πέτρες και αυγά. Ούτε θα χτυπήσουν αποκλειστικά γριές και φοιτητριούλες. Κι αν γίνει καμιά παπαριά και σκοτωθεί κανένα πιτσιρίκι, θα αφήσουν για κάνα-δυο μέρες να γίνει τρελό μπάχαλο, και μετά θα έρθει το ιππικό να γαμήσει τους «αλήτες». Άνετα.
Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει το «δικαίως» αγανακτισμένο παρακράτος. Στέκια αλληλεγγύης, περιβαλλοντικοί ακτιβισμοί, κλπ θα φάνε πούλο. Αν όχι χειροβομβίδα, ντου «πολιτών» με ρόπαλα γιατί δεν θέλουν ναρκωτικά και βρωμιάρηδες στη γειτονιά τους.
Στο μεταξύ, η οικονομία θα πάει από το κακό στο χειρότερο – πάντα εξαιτίας της «διεθνούς» κρίσης. Περικοπές, απολύσεις, και άλλα πολλά – με περιστασιακή ελεημοσύνη για να μην ξεσηκωθούν και πολύ οι εργαζόμενοι. Αν και καλοκαιριάτικα, ποιος να ξεσηκωθεί;
Κερασάκι στην τούρτα (προαιρετικό), πυρκαγιές που θα μοιάζουν με αυτές του 2007. Εκτός αν στο μεταξύ πλακώσουν τίποτα βροχές, αν και χλωμό το κόβω. Εννοείται ότι θα κατηγορηθούν οι αναρχικοί, οι γυφτοσκοπιανοί και οι μουσουλμάνοι τρομοκράτες. Μόνο που αυτή τη φορά, το κράτος θα αναλάβει να σώσει τη χώρα από την ύπαρξη τους.
Συμπέρασμα: Αν δεν επέλθει η Θεία Φώτιση σε ΟΛΗ την αριστερά και τον α/α χώρο ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ, σε κάνα-δυο χρόνια θα διασχίζουμε τη Λεωφόρο Παττακού.
Με γεια την πούτσα everybody…
Υ.Γ. Τον δρόμο της (σχεδόν υποχρεωτικής) μετανάστευσης θα ακολουθήσουν πολλοί ακόμα – κυρίως μορφωμένοι και προοδευτικοί άνθρωποι που δεν θα έχουν όρεξη να βάζουν βόμβες για να σώσουν μια χώρα που δεν θέλει να σωθεί.
Μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης της σεβαστών διαστάσεων τριμερούς ανάλυσης των εκλογών και όχι μόνον, και παρόλες τις ιδεολογικές και καπνιστικές του διαφορές με τον συνταξιούχο γενειοφόρο κομαντάντε, θα επαναλάβω πως συγκρίνεται σε μέγεθος, συγκρότηση και τόλμη μόνο με την ιστορική απολογία του Φιντέλ Κάστρο Ρους το Σεπτέμβρη του 1953 για την οργάνωση και συμμετοχή στην εξέγερση στο στρατόπεδο της Μονκάδα (και σε ένα μικρότερο που μου διαφεύγει) στο Σαντιάγκο ντε Κούβα στις 26 Ιούλη του ίδιου έτους.
Για τυχόν ενδιαφερόμενους, η απολογία, με πρόλογο του Τάρικ Άλι, επανακυκλοφόρησε φέτος σε ένα βιβλιαράκι 150 σελίδων περίπου. Περιλαμβάνει μια περίληψη της ιστορίας της Κούβας από τον καιρό του Κολόμβου ως τις μέρες εκείνες, με ιδιαίτερη αναφορά στους πολέμους ανεξαρτησίας κατά των Ισπανών, το νταβατζιλίκι των βορειαμερικάνων, τις δικτατορίες και τις διεφθαρμένες δημοκρατικές κυβερνήσεις που ακολούθησαν, με τελευταία τη στιγνή χούντα του (πρώην λοχία) Μπατίστα που είχε καταλήσει το Σύνταγμα και τις ελευθερίες από την προηγούμενη χρονιά, για τρίτη φορά – είχε συμμετάσχει σε δύο ακόμα πραξικοπήματα παλιότερα. Ο απολογούμενος δικηγόρος από την Αβάνα περιγράφει ακόμα τις βασικές προγραμματικές θέσεις του Κινήματος της 26 Ιούλη, θέσεις προοδευτικές αλλά τότε ακόμα όχι κομμουνιστικές, οι οποίες αποτέλεσαν τη βάση των πρώτων μεταρρυθμίσεων μετά το θρίαμβο της Επανάστασης την Πρωτοχρονιά του 1959, όταν οι αντάρτες του Τσε έμπαιναν στη Σάντα Κλάρα και του Καμίλο Σιενφουέγος στην Αβάνα – ο δειλός διχτάτορας είχε προλάβει να διαφύγει στο εξωτερικό με ένα σημαντικό μέρος από τη λεία που είχε αποσπάσει καταληστεύοντας τα κρατικά ταμεία. Ο Κάστρο καταλήγει με αναφορές από ιστορικά έργα διαφωτιστών και προοδευτικών φιλοσόφων και πολιτικών, όπως ο Μοντεσκιέ, ο Ρουσσώ, ο Τζέφερσον, και πάνω από όλα ο εθνικός ποιητής και ηγέτης της Επανάστασης του 1895, Χοσέ Μαρτί, για να υποστηρίξει την απολογητική του γραμμή ότι όταν ένας λαός στενάζει κάτω από τυραννία, είναι όχι μόνο δικαιολογημένοι αλλά και υποχρεωμένοι οι έντιμοι πολίτες να εξεγερθούν για να επαναφέρουν τη δημοκρατική νομιμότητα. Τελευταίες λέξεις: Καταδικάστε με κύριοι δικαστές, δε με ενδιαφέρει καθόλου. η ιστορία θα με δικαιώσει! Τον δικαίωσε 5 χρόνια και 3 μήνες μετά.
http://www.aiora.gr/newpublications/?lang=el&s=fidel_castro
Επί της ουσίας, συμφωνώ με το συνολικό πνεύμα της ανάλυσης. Μικροενστάσεις που μπορεί να έχω σε επιμέρους ζητήματα ίσως τις κατάγράψω σε δικό μου κείμενο αργότερα. Ομολογώ ότι δεν μπορώ να δω ταινία δύο ωρών σχεδόν ναζιστικής προπαγάνδας, παρά την τεχνική και αισθητική αρτιότητά της. Αμφιβάλω αν μπορώ πια να δω ταινία της σχολής του… Ζντάνωφ.
Ελπίζω ο Έλικας να μην μας λείψει από τη δικτυακή παρέα τουλάχιστο μετά την ειλημμένη μεταναστευτική του απόφαση, για λόγους μη πολιτικούς όπως λέει – μη μάθουμε όμως μετά ότι το διαβατήριό του έφερε το όνομα… Τριανταφυλλίδης ή κάτι παρόμοιο και μας μπούνε ιδέες. Εγώ συνεχίζω να περιμένω την έγκριση πολιτικού ασύλου από την κυβέρνηση της Κούβας, ελπίζοντας να μη χρειαστεί να φτάσω στην ηλικία του ιστορικού ηγέτη της για να απολαύσω το φως, τα χρώματα και τις μουσικές της Επανάστασης.
Στο κάδρο σου λείπει πάντα αυτός που δημιουργεί τις εξελίξεις. Όπως έλειπε από τις εκλογές. Όπως λείπει από όλα τα πολιτικά κόμματα και τη «δημοκρατία» γενικά. Το έργο «φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα» δεν είναι καινούργιο αλλά έπαιζε πάντα και τώρα η αποχή στις εκλογές ρίχνει απλώς τις μάσκες.
Οι κοινωνικές συγκρούσεις όση καταπίεση ή προπαγάνδα και αν φάνε, όταν δεν λύνονται, διογκώνονται και εκδηλώνονται. Το να μην μπορεί να τις απορροφήσει το σύστημα, όπως έκανε μέχρι πρότινος, είναι μία εξέλιξη, που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Αυτό όμως αποτελεί στρατηγικό λάθος και όχι εξυπνάδα. Η «ησυχία, τάξις και ασφάλεια» έχει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Στην πόλωση που δημιουργείται ο καθένας θα διαλέξει το μετερίζι του. Βάρκιζα τέλος.
καλό ταξίδι φίλε , και καλή τύχη…
ελπίζω να μην ακούγομαι τραγικός , χεχε …
Τα κειμενάκια σου ήταν άψογη παρέα…
Ο Καβάφης φυσικά αναφέρεται κατά βάση στα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα που κουβαλάει ο καθένας μας στην καμπούρα του και τα οποία είναι κομματάκι δύσκολο να αλλάξουν κατά βούληση. Εάν αυτά ευθύνονται για κάτι σε μίαν πόλιν θα ευθύνονται και αλλού.
Αν το πάμε σε επίπεδο Σταρ Τρεκ, όπως πηδήσαμε και πηδάμε την γη εμείς οι άνθρωποι, έτσι θα πηδήσουμε και άλλους κόσμους που πιθανόν (χλωμό) αποικίσουμε. Παλιοχαρακτήρας η ανθρωπότης, πα, πα, πα…
Το θέμα είναι αγαπητέ Έλικα, ότι και εκεί που θα πας θα διαπιστώσεις ότι η κατάσταση σηκώνει και βλογοκινητοποιήσεις και ότι άλλο. Διαφορετικής μορφής, πεδίου και έντασης, αλλά σηκώνει.
Ετοίμαζε ξενόγλωσσο βλογ διαμαρτυρίας!
Βλέπεις η σκατίλα είναι πλανητική, αλλά φυσικά η χώρα των ΕΛ προηγείται σημαντικά.
(Τι στα διάλα, τζάμπα δώσαμε φώτα φθορισμού στην ανθρωπότητα; 😀 )
@ tsalapeteinos
Άστα λα βικτόρια χέστα.
@ inlovewithlife
Άσε μας ρε inlove με το παραμύθι του κυρίαρχου λαού και της ξεσηκωμένης εργατιάς. Που λείπει κι απ’ το κάδρο κιόλας… Φραπέ έπινε κι έξυνε τα αρχίδια του ο κυρίαρχος λαός, και το τελευταίο που σκεφτόταν ήταν χούντες και επαναστάσεις.
Και για να καταλάβω, εσένα η επιδίωξη σου είναι να φτάσουμε στο σημείο εξαθλίωσης και καταπίεσης της τσαρικής Ρωσίας, ώστε να αγανακτίσουν τόσο πολύ οι μάζες που θα γίνουν ανεξέλεγκτος όχλος, θα κρεμάσουν όποιον βρουν μπροστά τους και θα βρεθούν να τους κυβερνάει κάποιος άλλος φασίστας που τους καπέλωσε όση ώρα αυτοί σκοτώνονταν από τους Κοζάκους;
Α όχι, ξέχασα. Θα ενώσουν όλοι τα ματωμένα χέρια τους και θα ανακαλύψουν το μαγικό ραβδί της άμεσης δημοκρατίας. Και θα αρχίσουν να χτίζουν μία χώρα που γκρεμίστηκε από εμφύλιο τραγουδώντας Αγγελάκα.
Βάρκιζα τέλος και μαλακίες τούμπανα. Το κατεστημένο έχει πάρει το μάθημα του και βελτιώνεται. Σε αντίθεση με όσους νομίζουν ότι του πάνε κόντρα πετώντας τούβλα στη τζαμαρία του Λιακόπουλου. Αρκεί να πετάξει έξω τα βυζιά η Πετρούλα και θα δεις πόσοι θα θέλουν να ασχοληθούν με δακρυγόνα και μεταμεσονύκτιο ξύλο στη ΓΑΔΑ φίλε. Αρκεί να εξαγγείλει ένα έκακτο τριχίλιαρο ενίσχυσης των φτωχών ο χοντρός, και θα δεις τζίρο που θα κάνουν τα σκυλάδικα. Μια νίκη στη Eurovision περισσότερο κόσμο κατεβάζει στους δρόμους από όλες τις ντουντούκες και τα φυλλάδια μαζί.
Επαναστάτες του φρεντοτσίνο όλοι σας, νομίζετε ότι η εξέγερση είναι όπως τη ζωγραφίζουν στις αφίσες. Μια χαψιά θα σας κάνει ο κακός λύκος και δεν θα ξέρετε από πού σας ήρθε…
@ wizzardemperor
Να ‘σαι καλά φιλαράκο, κι άμα σε παίρνει να βρεις καμιά άκρη κοπάνα την. Εδώ έχουμε πήξει πια στη μαλακία…
@ Πόλσε
Κοίτα, όταν με το καλό φύγουμε και αναλόγως πόσο χάλια θα εξελιχθούν τα πράγματα εδώ, το σκέφτομαι να αποκαλύψω δημόσια την ταυτότητα μου και να το παίζω Μελίνα επί χούντας. Σε κοκτέιλ πάρτι και κυριλέ διαμαρτυρίες με κεριά. «Τα αδέλφια μας στην Ελλάδα τρώνε πούτσα και ξύλο» θα φωνάζω συγκινημένος, και μετά θα κάνω έρανο από προοδευτικές αστές κυρίες για να ενισχύσω τους λαϊκούς αγώνες στέλνοντας κονσέρβες με φουά γκρα. Και καλά, ξεκάρφωμα για να χρησιμοποιηθούν σαν όπλο ενάντια στα σκυλιά του κατεστημένου…
Δεν είχα διαβάσει το τελευταίο ελικοειδές σχόλιο… νόμιζα ότι οι καζαμίες έβγαιναν στην αρχή της χρονιάς όχι στη μέση. Είναι αρκετά τραβηγμένο το σενάριο, αλλά όχι εκτός πραγματικότητας. Μπορεί να μη γίνουν όλα αυτλά σε ένα χρόνο, ούτε όλα αυτά, αλλά η κατεύθυνση είναι σωστή. Προς τα κει πάμε. Ή καλύτερα, εκεί θένε να μας πάνε, αν δεν αντιδράσουμε (οι «προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις»).
Εκλογές είναι λογικό να περιμένει κανείς μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 10, με δεδομένο και το ζήτημα του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά μην ξεχνάμε και το σκόπελο του νέου προϋπολογισμού στο τέλος αυτής της χρονιάς. Ακόμα και αν δεν υπάρξουν αποστάτες προς το ΛΑΟΣ είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν καταφέρουν να πείσουν και τους 151 να ψηφίσουν προϋπολογισμό, για να μην πω ότι είναι δύσκολο να καταρτιστεί προϋπολογισμός αποδεκτός από τους κ.κ. Μπαρόζο, Αλμούνια, Τρισέ ή όποιους κερατάδες θα είναι τότε στις θέσεις τους. Με δεδομένο λοιπόν ότι και το ΠΑΣΟΚ είναι δύσκολο εφ’ ενός να εξασφαλίσει αυτοδυναμία, αφ’ ετέρου να κυβερνήσει με πρόγραμμα και αυτοπεποίθηση, δεν αποκλείω «γερμανικό μοντέλο» συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Ενδεχόμενα να συμμετάσχει και το ΛΑΟΣ αν του δωθούν κάνα δυό κρίσιμα υπουργεία, όπως το Δημοσίας Τάξεως και το Εθνικής Αμύνης. Δεν αποκλείεται να χωθούν και κάποια δυσαρεστημένα μέλη εκ των ανανεωτών του ΣΥΝ, για να βγει πιο μερακλίδικο το χαρμάνι. Για πρωθυπουργό μάλλον θα ποντάρουν σε αναγνωρίσιμη δοκιμασμένη λύση, τύπου Σιμήτη (φτου φτου, στον Μητσοτ-αχχχ του ΠΑΣΟΚ). Αν δω ότι εχει αποδοχή το σεναριο μπορεί να διακινδυνεύσω και πρόβλεψη υπουργικού συμβουλίου. Με αυτο το σενάριο δεν αλλάζει κάτι δραματικά σε σχέση με το σενάριο του Έλικα, με τη διαφορά ότι η κυβέρνηση θα έχει ευρύτερη αποδοχή (άρα τα κεφάλια μέσα αυθάδεις μειοψηφίες) και θα είναι πιο αποτελεσματική και διακριτική στα αντιλαϊκά μέτρα – οικονομικά και σχετιζόμενα με την ασφάλεια – που θα κληθεί να περάσει. Δλδ θα τα πάρει έτσι κι αλλιώς αλλά με τρόπο που να μην προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις, με την πλειοψηφία που θα έχει στη βουλή και στις… κάλτσες, τις ευλογίες των Βρυξελλών και το καπέλωμα των συνδικάτων. Οι οικονομικοί δείκτες θα βελτιωθούν, θα μειωθεί το έλλειμμα και το χρέος, όχι όμως και η κοινωνική ευημερία αφού δε θα γίνει αναδιανομή και ο πλούτος θα παραμείνει στους έχοντες, με την ψαλίδα να συνεχίσει να ανοίγει. Η ανεργία θα μειωθεί στατιστικά αλλά θα αυξηθούν οι επισφαλώς και μερικώς απασχολούμενοι όπως και ανασφάλιστοι. Στο ασφαλιστικό ιδιαίτερα θα ληφθούν σκληρά μέτρα και θα ολοκληρωθεί η κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, προς όφελος της ιδιωτικής ασφάλισης – για όσους θα έχουν να την πληρώσουν. Θα περάσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και θα συνεχιστούν οι ιδιωτικοποιήσεις. Θα βελτιωθούν οι σχέσεις με την Τουρκία και τη ΦΥΡΟΜ, με τις οποίες θα γίνουν διακρατικές συμφωνίες για επαναπορόωθηση μεταναστών, τύπου Ιταλίας-Λυβίης, με ανταλλάγματα την προώθηση της ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και ονομασία κοινής αποδοχής με τα Σκόπια. Διαδηλώσεις, εξεγέρσεις και συλλαλητήρια ια κοπούν σιγά σιγά, γιατί πέρα από τη βελτίωση των τεχνικών ρουφιανιάς θα είναι ολοένα λιγότερο διατεθημένοι οι πολίτες για τέτοια πράγματα, από την ανεπάρκεια της αριστεράς αλλά και τη χίμαιρα ότα «όλα πάνε καλά». Με λίγα λόγια θα γίνουμε επιτέλους… Ευρώπη όπως ονειρευόμαστε. Ως προς τις υποχρεώσεις τουλάχιστο. Ως προς τα προνόμια θα γίνει μάλλον εξομοίωση αντίστροφα. Η υπόλοιπη Ευρώπη θα επιβραδύνει και θα φτάσει το δικό μας επίπεδο.
@ τσαλ
Πολύ δυνατό και το δικό σου σενάριο, χωρίς να αναιρεί την πιθανότητα να προηγηθεί το δικό μου. Θα σφίξουν τα λουριά, θα πέσει καταστολή της αρκούδας, θα εξαφανιστεί από προσώπου γης ο εχθρός του κατεστημένου (με εξαίρεση το απέθαντο και ακίνδυνο ΚΚΕ ίσως) και θα έρθει να σώσει τη δημοκρατία μας ο Γιωργάκης, ενδεχομένως παρέα με τον Κωστάκη ή όποιον άλλο μαλάκα αναλάβει το μισοδιαλυμένο μαγαζί της Ρηγίλλης. Ο Καρατζαφέρης θα είναι η ισχυρή και φιλολαϊκή αντιπολίτευση, που με τη βοήθεια των ΜΜΕ θα διαμορφώνει τις κοινωνικές τάσεις.
Όσο για τη Βάρκιζα, όταν με το καλό ανακάμψουν οι δείκτες και τα παιδιά των κερδοσκόπων νιώσουν ότι δεν κινδυνεύει πλέον η Καγιέν του μπαμπά από πέτρα τρομοκράτη, θα ζήσει στιγμές μεγάλης δόξας. Με κάτι κλαμπάρες να, ιδιωτικές παραλίες τίγκα στα μωρά με τους κουραδοκόφτες και κακοπληρωμένους σερβιτόρους που θα κλαίνε την κοτσίδα που έκοψαν για να βρουν δουλειά, γαμώ την επανάσταση που ποτέ δεν έγινε.
Εδώ θα είσαστε (εγώ όχι) και θα δείτε.
Σα να μην έχεις άδικο… Αρχισαν τα όργανα:–>>
http://prezatv.blogspot.com/2009/06/blog-post_7810.html
Ενα απο τα πιο αρτια πολιτικα κειμενα που εχω διαβασει, εστω και σε συνεχειες! Περιμενω λιγες μερες ακομα…θελω να καταλαγιασει το θεμα, να φανουν οι πραγματικες προθεσεις και να κανω κι εγω μετα τον απολογισμο μου…ηδη τα πρωτα σκαγια πεσαν με τη δηλωση Καρατζαφερη για προθυμια συνεργασιας για ΝΔ…αναμενομενο θα μου πεις…κι ομως, οχι και τοσο…
Δεν ξερω αν λυπαμαι η χαιρομαι για την αποφαση σου…το μονο που εχω να πω ειναι καθε εμποδιο για καλο, οτι θα λειψεις απο το Οικολογιο, να σου ευχηθω καλη τυχη και στην οικογενεια σου και να σου πω να μη διανοηθεις και κλεισεις το μπλογκ!
Τα υπολοιπα θα τα πουμε στη συνεχεια!
από τη μια ο Πόλσε με τον Καβάφη, από την άλλη το αφεντικό με τις δωρεάν προβλέψεις, ήρθε κι η Ροδιά με τα μαντάτα…
σας βρίσκεται λίγη άσπρη πρόχειρη;
😦
Μεταφέρω προς κάθε χρήση το σχόλιο:
(τα κεφαλαία ειναι του ανώνυμου σχολιαστή)
ΟΣΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΑΠΛΟ ΝΑ ΛΥΘΕΙ.
Ο ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΠΕΡΑΣΕ ΕΝΑ ΝΟΜΟ ΣΤΙΣ 8 ΜΑΙΟΥ 2009 ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ.
1] ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΜΕ 10,000 ΕΥΡΩ. ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΣΤΕΝΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΑ ΒΡΕΙ.
2] ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΡΕΧΕΙ ΣΤΕΓΗ ΜΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΧΕΣΗ ΣΕ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΩΣ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΨΕΙΡΟΥ.
3] ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΡΕΧΕΙ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΩΣ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΥΛΑΚΑ.
4] ΟΠΟΙΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΑΛΛΙΩΣ ΑΠΟΛΥΕΤΑΙ Η ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΩΤΗΣ ΙΑΤΡΟΣ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΜΕ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΑΣΚΗΣΕΩΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΩΣ ΤΡΙΑ ΕΤΗ.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙΑ ΑΝ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΓΙΑ 10 ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΕΔΩ ΔΕΝ ΘΑ ΕΜΕΝΕ ΡΟΥΘΟΥΝΙ
@ Ροδιά
Ανατριχιαστικό πραγματικά. Στο μυαλό μου έρχεται μια φίλη που δεν πήγε να ψηφίσει (προτίμησε να πάει διακοπές σε κάποιο αυτοδιαχειριζόμενο κοινόβιο στο εξωτερικό) και η οποία έχει αφιερώσει χρόνια από τη ζωή της να παλεύει για τα δικαιώματα των μεταναστών. Τώρα που θα επιστρέψει και δεν θα βρει πια μετανάστες, ούτε δικαιώματα, θα καταλάβει άραγε πόσο μεγάλη μαλακία έκανε;
@ Butterfly
Δεν ξέρω αν πρόκειται για άρτιο πολιτικό κείμενο, το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει κανένα νόημα να έρθουν τα χειρότερα και να λέω «σας τα λεγα εγώ» (και δεν ήμουν ο μόνος φυσικά). Ούτως ή άλλως, ακόμα και η αυξημένη επισκεψιμότητα του μπλογκ τον τελευταίο μήνα δεν αντιστοιχεί παρά σε μία ελάχιστη μειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού (και εννοείται ότι από όλους αυτούς, πολύ λίγοι διάβασαν, κατάλαβαν και συμφώνησαν). Όπως και με το Οικολόγιο λοιπόν (το οποίο έχω σχεδόν εγκαταλείψει εδώ και καιρό), νιώθω ότι όλος ο χρόνος και όλο το πάθος που ξόδεψα πήγαν τζάμπα.
Σ’ ευχαριστώ για τις ευχές. Θα τις χρειαστώ.
@ Κροτ
Γι’ αυτό έγραψα κάποια στιγμή στο κείμενο (αναφερόμενος στους μετανάστες):
«Ποσώς τους ενδιαφέρουν οι θεωρίες των παθιασμένων ιδεολόγων που τσακώνονται στα καφενεία. Ποσώς τους επηρεάζει το ποιος έχει την πρωτοκαθεδρία μιας συρρικνωμένης και ξεδοντιασμένης αριστεράς. Αύριο κάποιος φασίστας θα κάψει το σπίτι τους. Θα σπάσει το μαγαζί τους. Θα βιάσει την κόρη τους. Θα μαχαιρώσει τον γιο τους.»
Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν πρόκειται να συμβεί καν αυτό. Θα τους χώσουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και θα κάνουν κανένα καλό ντηλ να τους στείλουν στην αγκαλιά του Καντάφι. Κι αν πνιγούν μερικοί στο δρόμο, θα πούμε απλά ένα κυνικότατο «φτωχοδιάβολοι» και θα συνεχίσουμε να ρουφάμε τον φραπουτσίνο μας…
Τίποτα δεν πάει τζάμπα καλέ μου φίλε.
Νοιώθω τυχερός που παρακολουθώ το μπλογκ σου με προτροπή ενός καλού φίλου.
Συνέχισε με το ίδιο πάθος και με μεγαλύτερο ίσως τώρα που θα είσαι (η φυσική σου παρουσία) πιο μακριά από δω που ζούμε εμείς.
Νάσαι καλά και να θυμάσαι πως όσοι συμμερίζονται τις απόψεις σου θα γίνονται κάθε μέρα και περισσότεροι.
Σ’ ευχαριστώ πολύ
Παράθεμα: Επιλογές εκ της σύνταξης « ΚΕΛΑΗΔΙΣΜΑΤΑ
Ανακοίνωση του Κοκκινοπράσινου δικτύου του Συνασπισμού
«Και θα αρχίσουν να χτίζουν μία χώρα που γκρεμίστηκε από εμφύλιο τραγουδώντας Αγγελάκα. »
Τέλος.
@ Ζουρίδης-Χανιά
Εγώ σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε μου. Το θέμα δεν είναι αν οι μακροσκελείς αναλύσεις μου ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά το ότι και εδώ και αλλού γίνεται ένας ανοιχτός διάλογος που δεν έχει σχέση με κομματικά πλαίσια, επιτροπές και μικροπολιτικές υστεροβουλίες.
Πρέπει να μας ακούσουν όσοι θέλουν να ανοικοδομήσουν μία μεγάλη κι ενωμένη αριστερά. Όχι γιατί εκφράζουμε κάποια βάση, αλλά γιατί ο προβληματισμός μας ξεφεύγει από τη λογική «να βρούμε έναν φταίχτη, να αλλάξουμε λογότυπο και να κάνουμε δυο μεταγραφές».
@ me
Πολύ δυνατή η ανακοίνωση του Κοκκινοπράσινου. Σε μεγάλο βαθμό με εκφράζει.
@ antidrasi+sex
Εντάξει, το παράχεσα κι εγώ στην ειρωνεία και ζητώ συγγνώμη. Όμως δεν γίνεται να αγριεύει τόσο πολύ η κατάσταση και μερικοί από μας να ζούν στην κοσμάρα τους επειδή πιστεύουν ότι η ανατροπή πλησιάζει.
Η κυβέρνηση χρειάζεται επειγόντως επιτυχίες. Την οικονομία δεν μπορεί (και δεν θέλει) να τη βελτιώσει, τα κοινωνικά προβλήματα δεν έχει ιδέα πώς λύνονται και σε όλα τα υπόλοιπα είναι άρρηκτα δεμένη με συμφέροντα. Οπότε;
Μαντρώνει τους μετανάστες και τους ξαποστέλνει, παράλληλα φροντίζοντας να συνδέσει όλους όσους φωνάζουν «κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος» με ακραία στοιχεία του α/α χώρου. Τον οποίο έτσι και τον «εξαρθρώσει», θα κερδίσει κι άλλους πόντους στη χειραγωγούμενη κοινή γνώμη.
Τηρουμένων των αναλογιών, η αισιοδοξία των αντιεξουσιαστών ότι όπου να ‘ναι θα πατήσουμε το σύστημα στο λαιμό, μοιάζει με το να περίμενε κανείς ότι το ΕΑΜ θα απελευθέρωνε μόνο του την Ελλάδα από την κατοχή, θα προέλαυνε χαλαρά μέχρι το Βερολίνο (χωρίς συμμάχους) και αφού ξεμπέρδευε με το ναζισμό θα πεταγόταν και μέχρι την Ιαπωνία να τους πει δυο λογάκια. Και το ΕΑΜ δεν ήταν τίποτα φραπεδόμαγκες, ήταν ένα παλλαϊκό κίνημα με τύπους που έκαναν 30 χιλιόμετρα πεζοπορία στο χιόνι για πλάκα. Ήξεραν όμως οι άνθρωποι ότι απέναντι τους έχουν μια πολεμική μηχανή και μια πανίσχυρη προπαγάνδα. Δεν είχαν αυταπάτες ότι επειδή έστησαν μια ενέδρα σε τρεις μεθυσμένους Γερμανούς στρατιώτες μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.
Μα τι λες ρε, εγώ για καλό το άφησα το σχόλιο.
Θετική κρίση ήταν.
@ antidrasi+sex
Το κατάλαβα ότι ήταν θετική κρίση, αλλά ήθελα ευκαιρία να τα χώσω λίγο ακόμα. Κι αυτό γιατί διαπιστώνω καθημερινά ότι αν υπάρχει κάποιος που δεν πήρε κανένα απολύτως μήνυμα από την κάλπη, είναι όλοι αυτοί που επιδιώκουν στην κατάργηση της εν ονόματι κάποιας επαναστατικής φαντασίωσης.
Ενα όργιο ανεκτικότητας (δικής μας) έφερε τα πράγματα εδώ που είναι σήμερα. Οταν το ΕΣΡ ανέχεται εκπομπές όπως του Τηλεπλασιέ, των «επιστημόνων» Αστρολόγων, κλπ, στο όνομα -τίνος άραγε;- της «ενημέρωσης» του λαού ή του δικαιώματος προβολης των «προϊόντων» του εμπορίου της απάτης και της μισαλλοδοξίας -υποθέτω.
Το ΕΣΡ, το όργανο που θεσμοθετήθηκε με σκοπό να προστατέψει/καταγγέλλει τα στραβά της τιβι, μετατράπηκε σε προστιμοδότη χαζοεκπομπών σε κανάλια που *είχαν λεφτά να πληρώνουν τα πρόστιμα* ενώ άφηνε τα *πτωχά καναλάκια* να ροκανίζουν σαν τρωκτικά τα μυαλά των (απελπισμένων εξαιτίας της πολιτικής των σκανδάλων, κλπ) θεατών και να δημιουργούν «Σχολές».
Η διαστρέβλωση των λέξεων είναι επικίνδυνο πράγμα -το γράφω εδώ και πάνω από 10 χρόνια όπου βρω ευκαιρία. Σήμερα βλέπουμε καθαρά τι σημαίνει αυτό: Ανθρωπος=άτομο=μετανάστης=πράγμα ανεπιθύμητο, σαν ένα κουνούπι που το λιώνουμε στον τοίχο. ΦΡΙΚΗ λέμε.
(αν αυτό είναι πολιτική για τη μετανάστευση *που εμεις οι δυτικοι προκαλεσαμε* με πολεμους, κλπ, εγώ είμαι ο πάπας της Ρώμης)
@ Ροδιά
Το ΕΣΡ είναι ένα θεσμικό εργαλείο του καθεστώτος, χωρίς πολλές-πολλές δικαιοδοσίες μάλιστα. Το να περιμένεις να βάλει τάξη στο τσίρκο, είναι σαν να περιμένεις ότι ο Σόμπολος θα σταματήσει από μόνος του να ταυτίζει τους διαδηλωτές με τους «κουκουλοφόρους». Χλωμό.
Αν θέλουμε να υπονομεύσουμε το παιχνίδι των μέσων, πρέπει να κατανοήσουμε πρώτα πώς λειτουργεί. Και είτε να το σνομπάρουμε εντελώς και να στήσουμε τα δικά μας μέσα (ασύμφορο από κάθε άποψη), είτε να του δώσουμε τροφή που του φέρνει καούρες στο στομάχι.
Το σίγουρο είναι ότι για να πας κόντρα στον Ρουβά δεν επιστρατεύεις τον Πλιάτσικα, για να ξεφτιλίσεις τη Δρούζα δεν της ασκείς κριτική μέσω μπλογκ, για να αιφνιδιάσεις τον Πρετεντέρη δεν περιμένεις σαν καλό παιδί να έρθει η σειρά σου να μιλήσεις για «ρηγμάτωση» και «κοινωνικοπολιτικές διεργασίες».
Στην αρένα με τα λιοντάρια, δεν ωφελεί να προσεύχεσαι στον καλό θεούλη να σε σώσει. Κρατάς μαστίγιο.
Το θέμα είναι ποιός θα κρατήσει το μαστίγιο. Γιατί κι εγώ που πάντα το φοβόμουν, με βλέπω σε άλλη Γη άλλα μέρη….
Την κάνουμε!!!!!!
Τα σχόλια των άλλων δεν προλαβαίνω να τα διαβάσω, κάπου υπάρχει κι ένας προιστάμενος που με φωνάζει.
Νομίζω πως δίπλα στη λέξη σεντόνι πρέπει να μπει η τριπλεξ ανάρτηση σου !
Απο που να αρχισει κανείς και που να σταματήσει, σε άλλες φράσεις σου συμφώνησα και σε άλλες νευρίασα, στο τέλος όμως κατάλαβα. Θα συμφωνήσω στην ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων, θα διαφώνησω μόνο στην αποχή. Έχεις δίκιο για την προπαγάνδα απο τα ΜΜΕ όχι όμως σε τέτοιο βαθμό εκτεταμένο, δεν νομίζω ότι όλοι όσοι απείχαν είναι πιο ηλίθιοι απο μένα κι απο σένα. Και ούτε κι ο κόσμος βλέπει τόση τηλεόραση στο βαθμό που μας πασάρει η τηλεόραση. Η αποχή, έστω κι αν το ποσοστό της ήταν 35 με 40% (που δεν είναι καθόλου λίγο), δείχνει πολλά. Δείχνει ότι εδώ που κάποτε έγιναν αγώνες για τη δημοκρατία τώρα πια αυτό φαντάζει όνειρο καλοκαιρινής νυκτός, δείχνει ότι ο κόσμος πλέον συμβιβάζεται (αν δεν συμβιβάστηκε ήδη) με την ιδέα ότι ό,τι και να κάνει δεν μπορεί να άλλαξει το σύστημα, δείχνει ότι όσοι την έχουν βολέψει με τα φράγκα του μπαμπά πάνε Μύκονο, δείχνει ότι δεν χάνω εγώ το 3μερο για μαλακίες γιατί δυστυχώς μόνο το 3μερο μου έχει μείνει να το ρίξω έξω. Με λίγα λόγια από όπου και να το πιάσεις σκούρα τα πράγματα. Όμως δείχνει και κάτι άλλο, κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό, δείχνει ότι όλος αυτός ο κόσμος που δεν ψήφισε ψάχνει κάτι άλλο να τον εκφράσει. Το θέμα είναι υπάρχει στην παρούσα φάση πολιτικός σχηματισμός ικανός να εκφράσει αυτό το νέο, το διαφορετικό, το δημοκρατικό, το οικολογικό, το επαναστατικό ; Ελπίζω να μη μου πεις ναι υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τον ΣΥΡΙΖΑ διαφώνω, ακόμα κι αφού έφυγε ο Κουναλάκης, γιατί οι ιδέες του παρέμειναν πίσω.
Δεν ξέρω που θα πας ελπίζω μόνο να μην είναι χειρότερα απο έδω. Γιατί ναι ανήκω κι εγώ σε αυτούς που μπορεί να μας φαίνονται όλα στραβα εδώ αλλά την Ελλαδίτσα μας δεν την αλλάζουμε με τίποτα ! Τουλάχιστον στην Ελλάδα έχει ήλιο, έχει γέλιο, μπορείς να πεις τη γνώμη σου (ακόμα και άσχετα αν ακούγεται ή όχι), έχει έχει πολλά καλά ! Έχει φραπέ και θάλασσα, έχει καλό φαγητό -ίδιως της μαμάς και της γιαγιάς- έχει ξενύχτι, έχει φίλους, έχει πολλές αναμνήσεις …
Εντάξει δεν θέλω να σου αλλάξω γνώμη γιατί δεν σε ξέρω κιόλας οπότε δεν ξέρω τι και πως πάρθηκε η απόφαση. Αν σε ήξερα όμως … θα έβαζα όλοι μου την τέχνη για να σε πείσω.
Καλό σου ταξίδι !
Το μπλογκ κράτα το να μας λές για εκεί που θα πας, ξέρεις αναλύσεις σεντόνια κ.λπ. ! : )
@ zeit
Σιγά-σιγά, την κάνουμε όλοι βλέπω και αφήνουμε την Ελλάδα στους φασίστες. Μακάρι να καταλάβει επιτέλους η αριστερά (και όχι μόνον) τι παίζεται, γιατί έτσι όπως πάει το πράγμα βλέπω τους καθαρολόγους της ανατροπής να κάνουν παρέα με τους μετανάστες σε καταυλισμούς αντιφρονούντων (ε, συγνώμη, «ταραχοποιών» και «τρομοκρατών» ήθελα να πω).
Μαστίγιο πάντως δεν σημαίνει ντου σε κλούβες ματατζήδων και καταστροφή ασφαλισμένων ΑΤΜ, μαστίγιο σημαίνει να επιβληθείς στο χάος και να ακουστεί δυνατά και καθαρά η φωνή σου. Και φυσικά – όπως λέει και η Ροδιά – να δώσεις το παράδειγμα για όλα όσα πρεσβεύεις. Χωρίς συμβιβασμούς και μισόλογα, χωρίς μικροκομματικές ίντριγκες για καρέκλες και ψηφοθηρικές λύσεις της τελευταίας στιγμής. Χρειάζεται μία ριζοσπαστική και προοδευτική πολιτική με όραμα για μία κατανοητή και ρεαλιστική διέξοδο από το τέλμα.
Ναι μπορείτε 😉
@ ΗappyHour
Και μόνο που αναφέρεις τον Κουναλάκη ως δείγμα εναλλακτικής πολιτικής πρότασης, ακόμα και να μην σκόπευα να φύγω θα το αποφάσιζα τώρα αμέσως 🙂
Όχι, δεν θα σου πω ότι η λύση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα έτσι όπως έχει σήμερα. Η λύση είναι να ανοίξει τις πόρτες ο ΣΥΡΙΖΑ (γιατί κατά τη γνώμη μου αυτός βρίσκεται πιο κοντά στο πιο προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας), να γίνει διάλογος που να αφήσει στην άκρη τις άγονες ιδεοληψίες της αριστεράς, να ενισχυθεί η κινηματική διάσταση χωρίς να γίνει αυτοσκοπός, να στηθούν αποτελεσματικά εμπόδια στην επέλαση της ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού και να προκύψουν μικρές νίκες της κοινωνίας ενάντια στο κατεστημένο που καταστρέφει συστηματικά τη χώρα. Για να γίνουν όλα αυτά, χρειάζεται ενότητα και πνεύμα ομοψυχίας. Όχι να λέει ο ένας τον άλλο ρεφορμιστή ή σταλινίσκο και να σιχαίνεται ο κόσμος κι εμάς και τη μαλακία που μας δέρνει.
Η Ελλάδα έχει ήλιο (τον οποίο δεν εκμεταλλεύεται), έχει θάλασσα (που αργοπεθαίνει), έχει καλό φαγητό (που όσο πάει και ακριβαίνει), έχει ξενύχτι (με όλα τα αρνητικά του παρελκόμενα), έχει φίλους (που κοιτάνε συνήθως την πάρτη τους), έχει πολλές αναμνήσεις (που δεν σβήνουν ακόμα κι αν δούμε μια μέρα πρωθυπουργό τον Πλεύρη).
Δεν είμαι τακτικός αναγνώστης των blogs ούτε του συγκεκριμένου, αλλά ομολογώ ότι έφαγα το μισό οκτάωρο της δουλειάς μου διαβάζοντας την επική μετεκλογική τριλογία και τα σχόλια και σε αρκετά σημεία συντάσσομαι με το συντάκτη του (ούτως ή άλλως έχουμε τις ίδιες πολιτικές προτιμήσεις). Δεν συμμερίζομαι όμως το αίσθημα ντεφαιτισμού που διακατέχει πολλούς the day after, όπως και δεν συμμεριζόμουν την προεκλογική υπεραισιοδοξία που υπήρχε.
Οι περισσότεροι από τον κύκλο μου περιμέναμε τη φάπα για τον ΣΥΡΙΖΑ (όχι όμως και την εκτόξευση του χέρι-χέρι) και απορώ πόθεν εκπορευόταν τέτοια πίστη για ανοδική πορεία. Εκ των υστέρων έγιναν πολλές ερμηνείες για το αποτέλεσμα και το τι σηματοδοτεί. Απ’ τη μεριά μου θεωρώ ως κυριότερη αιτία: την άνευ προηγουμένου επίθεση λάσπης κατά του κόμματος από σχεδόν το σύνολο του πολιτικού συστήματος και του επικοινωνιακού κατεστημένου σε συνδυασμό με το επικοινωνιακό έλλειμμα που το χαρακτηρίζει. Είμαι περήφανος για τη στάση του το Δεκέμβρη, για τη μάχη κατά της Βωβόπολης κ.ά., δεν θεωρώ λάθος την ριζοσπαστική προγραμματική κατεύθυνση ούτε το ενωτικό εγχείρημα. Αυτό έδωσε δυναμική στο ΣΥΡΙΖΑ, πολλαπλασίασε το ακροατήριό του, του έδωσε μία εμβέλεια και μία δημοσιότητα που ποτέ δεν είχε, τον έκανε αντικείμενο συζήτησης, κριτικής και επιθέσεων (το τσάι και συμπάθεια του «δημοφιλέστερου» – το θυμάται κανείς; – Κωνσταντόπουλου εμένα να μου λείπει). Το πρόβλημα για μένα είναι ότι πολύ συχνά δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί/προβάλλει τις θέσεις του είτε από φόβο για το πολιτικό κόστος, είτε από ανικανότητα κάποιων στελεχών είτε από εσωτερικές διαφωνίες (όποτε βλέπω τους Μαργαρίτη-Χατζησωκράτη αλλάζω αυτόματα κανάλι πλέον). Από την άλλη ούτε το φλερτ με το lifestyle αποδείχθηκε καλό (για όποιους θυμούνται τα καραγκιοζιλίκια με Schooligans κ.ά.) ούτε ο μικρός Αλέξης κράτησε τα πόδια του στο έδαφος τον τελευταίο χρόνο.
Από κει και πέρα, καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΜΑΣ. Το νοικοκυραίο έμπορα, το γκομενάκι που διαβάζει LIFO και ψηφίζει ΔΑΠ γιατί κάνει τις καλύτερες εκδρομές, το σκληροπυρηνικό οπαδό, το κνίτη αναγνώστη του ριζοσπάστη, τον απόστρατο συνταγματάρχη κ.ά. δεν πρόκειται να τους κερδίσουμε ποτέ, λυπάμαι. Τη μία θα είναι τα «εθνικά», την άλλη οι μετανάστες, την άλλη το γήπεδο του ΠΑΟ, την άλλη οι ύμνοι για τον «ανθρωπισμό» του Μάο κτλ, πάντα κάτι θα τους εκνευρίσει ώστε να βρεθούν στην αντίπερα όχθη (κι εμάς πολλά μας χαλάνε, αλλά για την ώρα στηρίζουμε την προσπάθεια). Ουφ, ας αναπνεύσουμε τώρα που έφυγε αυτό το βάρος απ’ την πλάτη μας. Ας το πάρουμε λοιπόν απόφαση και ας αποφασίσουμε ποιοι είμαστε και ποιους θέλουμε να έχουμε στο πλευρό μας. Αυτό ισχύει και για το εν δυνάμει ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για τις δυνάμεις που βρίσκονται στο εσωτερικό του. Πάρα πολλές θέσεις και στάσεις (ζωής τολμώ να πω) βρίσκονται σ’ αντίθεση με τα παραδεκτά ήθη του μικροαστικού Ελλαδιστάν. Αν είναι να στρογγυλέψει τις θέσεις του ας προσχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ. Καλύτερα 5% από όσους ξέρουν τι πρεσβεύει (χμ… στο περίπου), παρά 10+% επειδή είναι της μόδας και μ’ αρέσουν οι φαβορίτες του Τσίπρα. Η δημιουργία πλειοψηφικού ρεύματος είναι ουτοπική για την ώρα, ελπίζω η αλλοπρόσαλλη ηγεσία και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ να έφτυσαν πλέον τη φόλα των δημοσκοπήσεων και να μετριάσουν τις πομπώδεις διακηρύξεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να επικρατήσει ωχαδερφισμός, μανία για τα ψηφαλάκια και τα ποσοστά, ενδοσκοπήσεις κτλ. Για μένα, πρέπει να εστιάσουμε στη δημιουργία κόμβων και νησίδων αντίστασης και αυτονομίας που θα επιτρέψουν το διάλογο και την ζύμωση με άλλους χώρους-κινήματα. Ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεπηδήσει από τέτοιες πρωτοβουλίες και έχει συμπορευτεί μαζί τους, υπάρχουν μάζες που ψάχνονται, ας συνεχίσει έτσι. Γι’ αυτό χρόνια λέω ότι η τοπική πολιτική και οι δημοτικές εκλογές είναι τρομερά σημαντικές και με ενοχλεί που βλέπω ότι λίγοι τα παίρνουν στα σοβαρά.
Τέλος, το σχόλιο του Elikas για εγκατάλειψη της χώρας (μεταξύ άλλων και για τις συνθήκες που δημιουργούνται εδώ), για την αναζήτηση ενός τόπου που να είσαι περήφανος για τα όσα πρεσβεύεις και την καταγωγή σου, για την πρόβλεψη δεινών στους αμέσως επόμενους μήνες κτλ άγγιζαν μια χορδή μέσα μου. Έχω βρεθεί σ’ αυτή τη θέση και όντως την έκανα για μέρη που μουγκρίζουν ταύροι, κροταλίζουν καστανιέτες και η σιέστα είναι θεσμός. Είχα πάρει οριστικά την απόφαση αυτή ή όταν είδα στο χαζοκούτι κάτι τσεμπεροφόρες γριές να σπρώχνουν τα παιδιά τους να γιουχάρουν μαζί με το αλαλάζον πλήθος κάποιο συμμαθητή τους επειδή είχε βρεθεί επικεφαλής μιας εθνικής πομπής (πομπής και με τις δύο έννοιες) ή όταν άκουσα στο λεωφορείο την κυράτσα να υπερηφανεύεται ότι κάλεσε τους μπάτσους επειδή «ο Αλβανός του 1ου» την παρακάλεσε να μην κάνει φασαρία το μεσημέρι ή όταν είδα 18χρονα να διαβάζουν τις σελίδες χρηματιστηρίου στον τύπο όπως διαβάζουν Sportday. Στ’ αλήθεια πιστεύει κάποιος ότι σήμερα είναι χειρότερα τα πράγματα απ’ ότι στο β΄μισό των 90s; Πραγματικά δεν νομίζω ότι σήμερα η κατάσταση είναι χειρότερη από τότε. Γύρισα κάποια στιγμή πίσω και διέκρινα πράγματα που παλιότερα δεν υπήρχαν ή εγώ δεν τα έβλεπα. Πλάι στο εφτάρι του Φύρερ υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που παλεύουν για μια δικαιότερη κοινωνία, ολοένα περισσότεροι αμφισβητούν τηλεαστέρες και μεγαλοεπιχειρηματίες, ζητήματα όπως τα δικαιώματα, η οικολογία, το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία κτλ., ζητήματα υλιστικά και μεταϋλιστικά που παλιότερα τα έσκιαζε η φοβερά, αφορούν πια κοινωνικές πλειοψηφίες. Ας μην αφήσουμε να το κρύψει αυτό ο φασισμός και ο τηλεφασισμός. Ελλάδα δεν είναι μόνο ο μπουμπούκος, υπάρχουν άλλες δυνάμεις και αντιστάσεις που σίγουρα θα ξεσηκωθούν όταν ξεσπάσουν οι θυέλλες, που τις έχουμε δει να το κάνουν και έχουμε βρεθεί μαζί τους, δυνάμεις και κινήματα που παλιότερα ήταν φτερό στον άνεμο και τώρα έμενα τουλάχιστον με κάνουν να ελπίζω. Τέλος πάντων, σόρρυ για το σεντόνι, απλώς λίγη ψυχραιμία.
@ Λ.
Επικό σχόλιο, με βρίσκει σε όλα σχεδόν σύμφωνο. Αν κάπου το παρακάνω στην κινδυνολογία είναι γιατί όντως πιστεύω ότι αν δεν σοβαρευτεί και ενωθεί άμεσα η αριστερά (και όχι μόνον), η υπέρμετρη συντήρηση που προωθείται από την προπαγάνδα του καθεστώτος θα μας οδηγήσει σε πολύ περίεργα μονοπάτια. Γιατί οι άνθρωποι μανιπουλάρονται και αλλάζουν, δεν μετακινούνται απλά από το ένα κόμμα στο άλλο κι από το τρίτο στην παραλία.
Σίγουρα δεν είναι εφικτό να δούμε έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα εκφράζει τους πάντες, και προς το παρόν φαίνεται εξαιρετικά αμφίβολο αν θα δούμε ποτέ έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορέσει να συσπειρώσει το καθόλου ευκαταφρόνητο 10-15% του δυνητικού του ακροατηρίου. Δηλαδή, ανθρώπους που είτε έχουν κομμουνιστικές καταβολές, είτε αναρχικές, είτε οικολογικές, είτε απλά νοιάζονται για το σύνολο και όχι για την πάρτη τους και το μεγαλείο του έθνους, θα πιστέψουν ότι μπορούν να συνεργαστούν ενωμένοι και να απαντήσουν δυναμικά σε όλο αυτό το φασίζον και διεφθαρμένο χάος γύρω μας.
Αυτό ήταν ευθύς εξαρχής το στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ, κι αυτός είναι ο λόγος που ακόμα και σήμερα το κατεστημένο των καναλαρχών και των νταβατζήδων τον φοβάται και παλεύει να τον εκμηδενίσει. Αυτή τη φορά ηττηθήκαμε, αλλά αν καταλάβουμε πώς πρέπει να προχωρήσουμε, την επόμενη φορά θα αγγίξουμε την ανατροπή.
συμφωνώ με τον Λ.
τα πράγματα έχουν πολωθεί τα τελευταία 3-4 χρόνια και αυτο δεν είναι απαραίτητα κακό. Η πόλωση σε αναγκάζει να ξεκαθαρίζεις στάση και ξεκαθαρίζει και λίγο η στάση των απέναντί σου. Οι «εχθροί» είναι σαφώς εχθροί και δεν στρογγυλεύουν τον λόγο τους εναντίον σου!
Από κει και πέρα όμως θα διαφωνήσω σε κάτι. Δεν αναζητώ ιδεολογική καθαρότητα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν την θέλω καθόλου. Και γι’αυτό θεωρώ πως το 10% ή το 12% δεν είναι ανέφικτο. Τι εννοώ: Οι πολιτικές συμμαχίες στη βάση διεκδίκησης κοινωνικών αναγκών και όχι στη βάση κοινού σχεδίου για την οικοδόμησης της άλλης κοινωνίας (σαν απαραίτητη προϋπόθεση κοινής πάλης) μπορούν να έχουν μεγάλη απήχηση και σίγουρα μεγαλύτερη του 5%.
Τα τοπικά κινήματα είναι όντως σημαντικά, ίσως από τα πιο σημαντικά, αλλά πρέπει να έχεις εφικτές λύσεις σε προβλήματα όπως το μεταναστευτικό (που είναι τις μοδός τελευταία) αλλά και της υγείας και της παιδείας. Και να μην τα εξαντλείς σε κινηματικές διαδικασίες αλλά να μπαίνεις και σε πιο θεωρητικές συζητήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μέλη…που δεν κάνουν μόνο αφισοκολλήσεις και πορείες αλλά συμβάλλουν κυρίως στην θεωρητική συγκρότηση αυτού του 3ου πόλου. Θέλει απεγκλωβισμό από κομματικές γραφειοκρατείες (κυρίως στο επίπεδο της παραγωγής πολιτικών θέσεων). Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εκφράζει τους πολλούς, γιατί όπως είπε ο Λ., είχε δίκιο στα θέματα που άνοιξε!
ΞΑΝΑΛΕΩ:
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτική συμμαχία στη βάση συγκεκριμένων κοινωνικών διεκδικήσεων (όχι στη βάση κάποιας ιδεολογικής συμφωνίας για την οικοδόμηση του κράτους μετά την επανάσταση!) δεν επιτρέπεται να μη διεκδικεί το 10%-15% για αρχή! Ίσως όχι στις ευρωεκλογές, μιας και συνεχίζουν να θεωρούνται εκλογές β’ κατηγορίας, αλλά σε βουλευτικές εκλογές πρέπει να το διεκδικήσει και να το πετύχει!
Πάντως κι εγώ συνεχίζω να ελπίζω! Και δεν νομίζω ότι αεροβατώ!
Διαβάζω αυτά που γράφετε, κατανοώ τα οράματά σας και είναι κι αυτά που με τράβηξαν (πολύ πρώιμα) στον ΣΥΡΙΖΑ.
Συμπαθώ τα κινήματα, συμπαθώ τους αγώνες, συμπαθώ την καλή θέληση ανιδιοτελούς προσφοαράς και ελπίδας για το μέλλον που εκφράζονται εδώ μέσα και αλλού, αλλά βρε παιδιά, αυτά που λέμε εδώ μέσα, δεν μπορείτε να καταλάβετε πως μεταφράζονται εκεί έξω.
Ο Έλικας ξέρει ότι ασχολούμαι με πράγματα. Το τι καπέλωμα έχει πέσει βρε παιδιά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν περιγράφεται. Μαζευόμαστε να κάνουμε 50 άνθρωποι μία δράση και συναποφασίζουμε σε μερικά πράγματα και λέμε μακριά από κομματικές σκοπιμότητες και μετά ακούμε και προεκλογικά και πριν, να βγαίνει ο άλλος με την κομματική του ιδιότητα και να λέει ο σύριζα διοργάνωσε αυτό, είμαστε οι μόνοι που αγωνιζόμαστε κλπ.
Ε, οι μη-ΣΥΡΙΖΑ, φεύγουν μετά από αυτό.
Έτσι εξηγείται Έλικα (και κοκ. μπαλόνι) η αντίδρασή μου με το σύνθημα «Χάσε ένα μπάνιο».
Το έχω υποστεί άπειρες φορές. Το ανιδιοτελές μετατρέπεται σε κομματικό. Και δεν θα με πείραζε, αν αυτό δεν μεταφραζόταν με την αποχώρηση άλλων αγωνιστών, απλών ανθρώπων, που δεν ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ, από τις ομάδες που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε για να πετύχουμε πράγματα!
Το λέμε, το ξαναλέμε, τίποτε αυτοί. Εκεί, στα ίδια. Δηλαδή σου ρχεται να τα παρατήσεις από αγανάκτηση ρε γαμότο.
Αυτοκριτική ρε πούστη. Τι αποτέλεσμα βγάζουν αυτές οι ενέργειες; Διώχνουν πολύ περισσότερο κόσμο από αυτόν που έλκουν.
Και εδώ είναι η διαφορά Έλικα με τους Οικολόγους. Άκουσες πουθενά να κοκορεύονται για την εκδήλωση που συνδιοργανώσαμε; Αντίθετα, όλοι τους ακτηγορούσαν για την απουσία τους από το πρόβλημα. Ενώ στην πραγματικότητα, έκαναν, αν όχι τα περισσότερα, τουλάχιστον τα σημαντικότερα από όλους τους άλλους και το κυριότερο ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΑΝ για κομματικά ωφέλη.
Αν είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι αντίστοιχο, ακόμα θα το βροντοφώναζαν!
Ξέρω ότι όσοι με διαβάζετε δεν καταλαβαίνετε και πολλά αλλά δεν μπορώ να φανερώσω περισσότερα, ακριβώς για να μην κάνω το ίδιο κακό που κατηγορώ ότι κάνει ο Συριζα.
Είμαι μερικά θέματα που δεν σηκώνουν πολιτική εκμετάλευση ρε γαμότο, γιατί πεθαίνει κόσμος. Έ, ο συριζα δεν συμφωνεί. Κάνει δεν κάνει κακό στον αγώνα, θα την πούνε την μαλακία τους.
Έλικα έχω σχετικά mails αν θες εσύ προσωπικά να μάθεις περισσότερα.
@ κόκκινο μπαλόνι
Γενικά συμφωνούμε, ιδίως στο ότι πρέπει να εξαλειφθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ όλες οι μορφές παθογένειας που χαρακτηρίζουν τόσα χρόνια την ευρύτερη αριστερά. Νοοτροπίες του τύπου «να προβληθεί το μαγαζάκι μας και να διαχωριστεί η θέση του από το σύνολο στο οποίο ανήκει» είναι ζημιογόνες για όλους μας. Κουκουεδίστικης λογικής καπελώματα και πρακτορολογίες πρέπει να εξαφανιστούν. Ανούσιες καθαρολογίες την ώρα που ο κόσμος καίγεται, αφορούν γραφικούς δεινόσαυρους που ζουν αποκλεισμένοι από το κοινωνικό σύνολο και τα προβλήματα του. Κινηματικοί αυνανισμοί μόνο και μόνο για να δείξουμε ότι είμαστε αγωνιστές με αρχίδια και πάμε κόντρα σε όλους δεν δικαιολογούνται για ανθρώπους που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους. Και πάει λέγοντας…
@ DPurpler
Όπως διάβασες και παραπάνω, θέλω κι εγώ να εξαλειφθούν φαινόμενα που δεν ταιριάζουν σε μία σύγχρονη και ακομπλεξάριστη αριστερά. Αλλά μη φτάνουμε και στα άκρα. Όταν κάποιος βουλευτής ή ευρωβουλευτής φέρνει στο προσκήνιο ένα συγκεκριμένο θέμα και δίνει μάχη γι’ αυτό, δεν γίνεται να του ζητάμε να το κάνει ανώνυμα για να αποδείξει την ανιδιοτέλεια του. Όταν ένας πολιτικός χώρος συμμετέχει σε δράσεις και συλλογικότητες, δεν είναι σωστό να το κάνει αποκρύπτοντας την ταυτότητα του. Σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, δεν έχω ακούσει ποτέ από τον ΣΥΡΙΖΑ να διατυμπανίζει αποκλειστικότητες. Ούτε καν στο θέμα του Ελαιώνα (όπου η «Ανοιχτή Πόλη» πρωτοστάτησε μέσα και έξω από θεσμικές διεργασίες) δεν άκουσα τον Τσίπρα να λέει «μόνο εμείς».
Τις μπηχτές του για την απουσία των Οικολόγων Πράσινων τις έριξε βέβαια, και καλά έκανε γιατί οι άνθρωποι είναι σχεδόν ανύπαρκτοι σε συγκρούσεις με τους υπαίτιους των περιβαλλοντικών εγκλημάτων. Κι όταν θυμούνται να στηρίξουν κάτι, το κάνουν τελευταία στιγμή για να καρπωθούν το πολιτικό όφελος και να διαφημιστεί ο χορηγός τους (όμιλος Αλαφούζου). Αν δεν το μαθαίνει και τόσος κόσμος, είναι άλλη ιστορία, που έχει να κάνει με την απειρία τους και την έλλειψη ικανών στελεχών. Όχι όμως με την δήθεν ανιδιοτελή τους πρόθεση. Και μιλάω πάντα για την ανεκδιήγητη ηγεσία των Ο-Π, όχι για τον κόσμο που τους στηρίζει επειδή πιστεύει στην οικολογία.
Τώρα, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι σε τοπικό επίπεδο κάποια μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούν άγαρμπα, νομίζοντας ότι αυτό που προέχει είναι ο προσηλυτισμός ψηφοφόρων και όχι το εκάστοτε αντικείμενο για το οποίο αγωνίζονται. Άθελα τους, κάνουν ζημιά στο κίνημα και στην παράταξη στην οποία ανήκουν. Καιρός να οργανωθούν σεμινάρια καλής συμπεριφοράς, ώστε να αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα (τα οποία συναντάμε σε όλους τους πολιτικούς χώρους, απλά κανένα άλλο κοινοβουλευτικό κόμμα δεν καταδέχεται να δραστηριοποιηθεί σε συλλογικές πρωτοβουλίες, κλπ). Με τους αναρχικούς που θέλουν να επιβάλλουν καθημερινές συνελεύσεις παντού μέχρι να περάσει το δικό τους να δεις τι γίνεται. Και δεν ζητάνε καν να τους ψηφίσει κανένας…
Στείλε μου mail, ή στείλε κατευθείαν στο μπαλόνι, που έχει πρόσβαση σε επιτροπές και διάφορα άλλα γραφειοκρατικά που ποτέ δεν συμπάθησα.
Είναι φοβερό οτι ακριβώς συμφωνούμε τόσοι εδώ μέσα για το πως θα μας άγγιζε ένα κόμμα (έστω ΣΥΡΙΖΑ) αν άφηνε μια και καλή το παλαιο-κομματικό πρότυπο που το ίδιο το σύστημα έχει επιβάλει. Και μόνο αυτό θα ήταν αξιέπαινη μαγκιά. Έχω ξαναπεί, ψηφίζουμε,στηρίζουμε, αλλά δε θα κουνήσουμε χαζοχαρούμενα σημαίες!!
Ακούν στην Κουμουνδούρου; Κάψτε τις σημαίες!!
@ zeit
Δεν χρειάζεται να κάψουν τις σημαίες, αρκεί να σταματήσουν να πιστεύουν ότι ο κόσμος που τους στηρίζει (και – κυρίως – ο κόσμος που θα μπορούσε να τους στηρίξει) θέτει ως προτεραιότητα τις εσωκομματικές τάσεις, τα ρεύματα, τις φράξιες και τις γκρούπες. Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα.
Εκτός αν θέλουν να μπουν στη διαδικασία της καθαρολογίας που μαστίζει την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, πρέπει να αντιμετωπίσουν την οικονομική και κοινωνική κρίση χωρίς ετικέτες ιστορικών καταβολών και εμμονές στο ποια πρόσωπα θα καταλάβουν ποια καρέκλα.
Ας δοκιμάσουν να συνθέσουν το προφίλ της αριστεράς του 21ου αιώνα – ακόμα κι αν θα είναι παγκόσμιοι πρωτοπόροι και όχι αντιγραφείς μοντέλων που προορίζονται για άλλες συνθήκες και άλλες εποχές. Δύσκολο έργο αναμφίβολα, αλλά είμαστε πολλοί όλοι εμείς που μπορούμε να τους βοηθήσουμε καταθέτοντας τη δική μας οπτική και τις δικές μας προτάσεις. Ανιδιοτελώς.
Όχι άλλη κομματική νομενκλατούρα, επιτροπές και κόντρα επιτροπές. Ανοιχτός διάλογος με υπερκομματική βάση εφ’ όλης της ύλης, χωρίς ταμπού και φοβικά σύνδρομα. Τώρα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου απάντησε στο δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Σοσιαλισμός KAI βαρβαρότητα.
Μάλλον Βαρβαρότητα^2 λέγεται αυτό.
Καλύτερα να λεγε
«Μηδενική ενοχή στην παράνομη σταθμευση»
«Στόκος 0% μίζα»
«Πόρτα ο πολίτης»
Διαβάστε κι αυτό
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_216_14/06/2009_318682
Για να δώσω κι εγώ τη δική μου απλοϊκή γνώμη, ως φίλος και περιστασιακός ψηφοφόρος του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και ως κάποιος δεν γνωρίζει (ούτε ενδιαφέρεται για) τα εσωκομματικά του: δεν καταλαβαίνω γιατί παραπονιούνται και τρώγονται και γιατί υπάρχει τόση απογοήτευση. Αν κάτι δεν κατάφερε, ίσως, να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό ήταν να αφουγκραστεί τις αγωνίες και τις ανασφάλειες των ανθρώπων. Ακόμα κι αν τις άκουγε όμως δεν είναι σίγουρο οτι θα μπορούσε να κάνει κάτι. Οι καιροί δεν ευνοούν κινηματικό ριζοσπαστισμό αλλά συντηρητισμό και άμυνα. Ο κόσμος δε θέλει να ανατρέψει το κατεστημένο αλλά να σώσει την παρτίδα. Ο Καρατζαφέρης το κατάλαβε και ως γνήσιος δεξιός λαϊκιστής καβάλησε το κύμα της ανασφάλειας, ο Τσίπρας και να το καταλάβαινε δεν θα μπορούσε να το εκμεταλλευτεί. Το πρόβλημα δεν το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς τό ‘χουμε. Αυτό που πραγματικά με φοβίζει είναι να μην επαληθευτεί ο Πρετεντέρης: είτε μαζί με την ηγεσία της ακροδεξιάς (α λα Μπερλουσκόνι) είτε χωρίς αυτή αλλά με τους ψηφοφόρους της (α λα Σαρκοζί) να κυριαρχήσει εκ νέου ο Καραμανλής ελλείψει αντιπάλου. Κι αυτός θα είναι ένας καλός λόγος για να φύγει κανείς από τη χώρα. Και μη μου πεις τι σημασία έχει, όλοι ίδιοι είναι. Δεν είναι Σημίτης ο Καραμανλής.
@ Me
Πετυχημένο! Αυτά να τα βλέπουν κάποιοι που αλληθωρίζουν προς το ΠΑΣΟΚ, νομίζοντας ότι πρόκειται για σοσιαλιστικό κόμμα.
@ Τσαλ
«Πόρτα ο πολίτης». Έγραψες πάλι 🙂
@ Κυριάκος
Κι όμως, οι καιροί ευνοούν τον κινηματικό ριζοσπαστισμό, με την προϋπόθεση ότι μπορεί να εκφράσει ξεκάθαρα τους στόχους και τις προτάσεις του. Χωρίς να κολλάμε σε καθαρολογίες, ένας πολιτικός χώρος που συμπαραστέκεται στη δοκιμαζόμενη κοινωνία, αφουγκράζεται τα προβλήματα της και της προσφέρει διεξόδους αντί για κούφιες δημαγωγίες, μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις – ανεξάρτητα από ποσοστά και καρέκλες.
έλικα, φίλε αν μου επιτρέπεις,
παρακολούθησα τις μέρες αυτές μετά τις ευρωεκλογές τα σχόλιά σου στο τβχσ, μαζί με όλα σχεδόν τα άλλα σχόλια στα άρθρα περί τον Σύριζα.
με καλύπτεις, που λένε, όσο μπορεί να σε καλύψει κάποιος άλλος…
λυπάμαι που φεύγεις, είναι ένα είδος υποχώρησης, όσο και αν δεν είναι ίσως άτακτη.
λυπάμαι επίσης που εγώ είμαι αναγκασμένος – ως βολεμένος σε μια θεσούλα – να μείνω εδώ. Ίσως όχι αναγκασμένος , αλλά τέλως πάντων δεσμευμένος, ή στο κάτω κάτω της γραφής απλά ως άβουλος.
καλή τύχη – σ’ αυτή τη νέα τύχη που φτιάχνετε στο νέο μέρος που πάτε.
ΥΓ που πάτε?
Μπορεί να βρούμε και μεις το τρόπο να φύγουμε κάποτε…
Έλικα, δεν ξέρω από που συμπεραίνεις οτι οι καιροί είναι κατάλληλοι. Οι κάλπες πάντως σε όλη την Ευρώπη δεν σου δίνουν δίκιο. Κεντροδεξιοί και ακροδεξιοί λαϊκιστές ήταν οι κερδισμένοι των εκλογών παντού – μοναδική εξαίρεση η ΝΔ για προφανείς λόγους. Ο σοσιαλισμός σε όλες τις εκφάνσεις του (ριζοσπαστική αριστερά, σοσιαλδημοκρατία) δεν κέρδισε τίποτα, και στο ΠαΣοΚ πενιχρά ήταν τα κέρδη και το ξέρουν. Ευρωσκεπτικισμό, εθνικισμό, ξενοφοβία ψήφισε η Ευρώπη – ακριβώς αυτά που δεν πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ (εκτός από περιστασιακές καιροσκοπικές αντιευρωπαϊκές κορώνες του Τσίπρα που κανείς δεν παίρνει πολύ σοβαρά). Με κόντρα τον καιρό και ανηλεή πόλεμο από τα ΜΜΕ ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε αξιοσημείωτη αντοχή. Αυτό που βλέπω εγώ είναι πως η «βάση» του κόμματος από 2,5% – 3% που ήταν τον παλιό (όχι και τόσο) καλό καιρό έχει πάει στο 4,5% με 5%. Ταπεινωτικό αποτέλεσμα; Δεν θα το λεγα. Τα μαχαίρια που βγήκαν μάλλον περίμεναν καιρό να βγουν. Η προοπτική να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ τρίτο κόμμα μάλλον wishful thinking ήταν στην παρούσα συγκυρία, και τώρα κάθονται και μετράνε όλοι τον ΣΥΡΙΖΑ πάνω σ’ αυτή την καθόλου ρεαλιστική προοπτική.
Το «πόρτα ο πολίτης» είναι κλεμένο. Τα υπόλοιπα είναι δικά μου, αν και όχι κατωχυρωμένα με πατέντα.
Αναμένουμε την επόμενη πολύκροτη πολυσχολίαστη ανάρτηση. Για να διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη – αν και η προηγούμενη πήγε κουβά ενώ ήλπιζα για… Κούβα – πιθανότατα θα σχετίζεται με το μεταναστευτικό, που είναι το κύριο θέμα μετά τις κάλτσες.
@ Βασίλης
Τραβάτε με κι ας κλαίω έχω γίνει. Από τη μία λέω ότι θα φύγω (και το εννοώ) κι από την άλλη κάθομαι και ασχολούμαι με τα εσωκομματικά μιας παράταξης στην οποία δεν είμαι καν οργανωμένος. Μαζοχισμός στο μεγαλείο του…
Όταν έρθει η ώρα θα ανακοινώσω πού πηγαίνω. Λίγη υπομονή παρακαλώ 🙂
@ Κυριάκος
Έχεις δίκιο ότι η αριστερά έφαγε πόρτα σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Κάτι κάνει λάθος σίγουρα, και δεν φταίνε μόνο οι ίντριγκες και τα μαχαιρώματα στο εσωτερικό της. Όμως η ανάγκη μεγάλης μερίδας του κόσμου (που αρνείται να στραφεί στην ακροδεξιά) για μία ρεαλιστική και προοδευτική πρόταση παραμένει. Και όντως, αν αναλογιστεί κανείς τη συντονισμένη επίθεση που δέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από όλες τις μεριές (ακόμα και από πτέρυγες στο εσωτερικό του), το γεγονός ότι δεν καταποντίστηκε στο 2-3% είναι ελπιδοφόρο. Πρέπει επειγόντως να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς είναι και πώς πορεύεται, και να πείσει με έργα και με λόγια ότι αξίζει τη στήριξη του κόσμου. Όχι για τα ψηφαλάκια και τις καρέκλες, αλλά γιατί η χουντίλα δεν πρόκειται να υποχωρήσει από μόνη της, ούτε να κατατροπωθεί από το (ολοένα και πιο δεξιόστροφο) ΠΑΣΟΚ.
@ τσαλ
Προς το παρόν, μου έχει φύγει η διάθεση για πολύκροτες αναρτήσεις. Σχολιάζω αβέρτα στο tvxs βέβαια, αλλά κι αυτό πρέπει να το κόψω γιατί έχω αφήσει ένα σωρό δουλειές πίσω.
Για το μεταναστευτικό υπάρχουν άλλοι που τα ξέρουν καλύτερα από μένα. Στηρίξτε τους, μπας και καταφέρουμε να αναχαιτίσουμε την προπαγάνδα των «νοικοκυραίων». Γιατί έτσι όπως πάει το πράγμα, στο επόμενο στρατόπεδο συγκέντρωσης θα «φιλοξενηθούμε» εμείς…
Φίλε η ανάγκη είναι ίσως μεγαλύτερη από ποτέ, το κατάλαβα οτι αυτό εννοείς όταν λες για εύνοια των καιρών. Εγώ όμως μιλώ για την ψυχολογία. Όπως δείχνουν τα πράγματα, και διακινδυνεύοντας μια πρόβλεψη, πιστεύω πως δύσκολα θα πέσει χαμηλότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, εκτός κι αν το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσης δεν αποδειχθεί ισχυρό και διασπαστεί. Οι παραλληλισμοί με την κατάσταση στο ΠαΣοΚ το 2007 νομίζω πως είναι εμφανείς. Για κάποιον ακατανόητο λόγο εκείνοι τότε πίστευαν πως θα κερδίσουν τις εκλογές. Μετά για κάποιον ακόμα πιο ακατανόητο λόγο αποφάσισαν πως για τις ήττες φταίνε οι «εκσυγχρονιστές» ενώ είναι προφανές πως αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του κόμματος και των ψηφοφόρων ιδεολογικά και ιστορικά. Πλειοψηφικό κεντρώο κόμμα δίχως νοικοκυραίους που αρνούνται ιδεολογικά τον κοινωνικό δαρβινισμό δε γίνεται. Μετά άρχισαν να τρώγονται οι «εκσυγχρονιστές» με τους «σοσιαλιστές», φαγωμάρα που συνεχίστηκε μέχρι να τους κάνει τη χάρη ο καταλληλότερος να ξεβρακωθεί (θέμα χρόνου ήταν έτσι κι αλλιώς) και να περάσουν μπροστά οπότε τα μαχαίρια ξαναμπήκαν στα θηκάρια. Τώρα που οι άνεμοι γύρισαν και φαίνεται πως πουλάει η «υπευθυνότητα» καλύτερα από τον «σοσιαλισμό» δεν θα εκπλαγώ αν αποφασίσουν να ποντάρουν στις επιτυχίες του «εκσυγχρονισμού» (π.χ. εμείς βάλαμε την Ελλάδα στην ΟΝΕ και την προφυλάξαμε από την κρίση κλπ.) Στη Γαλλία απ’ την άλλη τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν τόσο καλά για τη σοσιαλδημοκρατία. Κάτι λίγο η γοητεία του Σαρκοζί που μάγεψε κάμποσους πρώην αριστερούς με καρεκλίτσες, κάτι λίγο η αγωνία για ιδεολογική καθαρότητα και η κεντροαριστερά βρέθηκε στο περιθώριο δίχως ελπίδα ανάκαμψης. Πού θα πάει ο ΣΥΡΙΖΑ άραγε; Ο καιρός θα το δείξει.
@Elikas
Συμφωνώ απόλυτα με την απάντησή σου στο σχόλιό μου.Αυτό ακριβώς εννοούσα με τις «σημαίες»!
Και κάτι ακόμα. Καλό θα ήταν να μην υιοθετούμε την Προπαγανδιστική ρητορική του Συστήματος για «λαϊκή (και λαϊκίστικη) και εθνική (ή ακόμα και εθνικιστική) Δεξιά για τον Καρατζαφύρερ. Πέστε τον με το όνομά του, ΦΑΣΙΣΤΑ!
Φίλε Κυριάκο, ειλικρινά δεν έπιασα το σχόλιο σου «Ο Καραμανλής δεν είναι Σημίτης»! Προσπαθούμε να ξεχωρίσουμε μεταξύ δύο σκατών; Ή αφήνεται μια υπόνοια για το πόσο καλά περάσαμε με Σημίτη;
Και (σόρρυ και πάλι,ένα ένα μου έρχονται) φίλε Κυριάκο
Καλό είναι να μην εντάσσουμε στην κουβέντα τον κοινωνικό Δαρβινισμό (δεν έχω καν ώρα και χώρο να πω γιατί!)….
Και από πότε τελικά αρχίσαμε να ενδιαφερόμαστε για Σοσιαλδημοκρατία και κεντρώα «νοικοκυρεμένα» κόμματα;
Απ’ότι λένε πολλά παιδιά εδώ,σωστά, κάτι τέτοιες υποχωρήσεις και μη καθαρά «είπα-ξείπα» είναι γι’αυτούς που τελικά σπρώχνουν τον καθ’όλα νεο-φιλελεύθερο «σοσιαλισμό» του ΠΑΣΟΚ. Δε φτάνουν 25 χρόνια;;;
zeit
Θα προτιμούσα να μην ανοίξω συζήτηση για το θέμα. Θεωρώ πως ο Σημίτης ανήκει σε άλλη κατηγορία από τον Καραμανλή ως πολιτικός και ως άνθρωπος. Ας πούμε απλά οτι, αν και διαφωνώ με πάρα πολλά που έγιναν τότε θα προτιμούσα για πολλούς λόγους να κυβερνά αυτός την Ελλάδα σήμερα, όπως δεν είναι ίδιοι όλοι οι αριστεροί δεν είναι ίδιοι και όλοι οι δεξιοί. Εσύ μπορεί να πιστεύεις πως είναι δύο όμοιες κουράδες. Διαφωνώ αλλά δεν θα προσπαθήσω να σε πείσω, στο κάτω κάτω πιθανότατα θα έχεις επιχειρήματα. Θα σε παρακαλέσω να μην προσπαθήσεις κι εσύ να με πείσεις και να μην με προσβάλλεις (δε λέω οτι το έκανες αλλά σε παρακαλώ μην το κάνεις). Ας δεχτούμε οτι διαφωνούμε δίχως εκατέρωθεν βολές.
zeit, έκανα απλά κάποιους παραλληλισμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολυσυλλεκτικό κόμμα όπως είναι σε μεγαλύτερη κλίμακα το ΠαΣοΚ. Όταν κάποιοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν να μιλάνε για ξεκάθαρα μηνύματα και ιδεολογικές καθαρότητες μου θυμίζουν τους αντίστοιχους του ΠαΣοΚ που μιλούσαν για επιστροφή στις σοσιαλιστικές ρίζες κλπ. αδιαφορώντας για το γεγονός πως έτσι άφηναν απ’ έξω κάποιους που ήταν απαραίτητοι για να μπορέσει το ΠαΣοΚ να γίνει πλειοψηφικό. Είτε από ένστικτο είτε από συγκυρία τη γλύτωσαν. Οι Γάλλοι συνάδελφοί τους δεν ήταν τόσο τυχεροί. Κρίνω οτι μπροστά στον ΣΥΡΙΖΑ ανοίγονται οι ίδιοι δρόμοι. Ή επιμένουν στις (υπαρκτές) διαφορές τους, διασπώνται και επιστρέφουν στα πέτρινα χρόνια ή βλέπουν λίγο πιο ψύχραιμα την κατάσταση και προσπαθούν να κάνουν τη σύνθεση. Αυτή είναι η άποψή μου και προσπαθώ να χρησιμοποιήσω την πρόσφατη εμπειρία για να διατυπώσω ένα απλό επιχείρημα με μια καθαρά πρακτική και καθόλου ιδεολογική προσέγγιση. Σε παρακαλώ αν θέλεις να το αξιολογήσεις να το δεις απ’ αυτή την πλευρά.
@Κυριάκος
Αδελφέ καμία διάθεση για βολές ή προσβολές ή μη κόσμια αντιπαράθεση 🙂 Όλοι φίλοι είμαστε (και φυσικά το κουράδες πήγαινε στο δίδυμο Καρ-Σημ)….
Βέβαια ο διάλογος είναι κάτι που όλοι χρειαζόμαστε αυτές τις στιγμές και δε συμφωνώ με το «ας συμφωνούμε να διαφωνούμε γιατί κανένας δε θα αλλάξει τη γνώμη του άλλου».Για μένα εκεί είναι η ρίζα του «κακού»….
Και σαφώς τα λες ωραία και κατανοητά αλλά…
το θέμα είναι κατα πόσο ενδιαφέρει την Αριστερά η οποιαδήποτε προσέγγιση με «καθαρά» σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τύπου ΠΑΣΟΚ (όπου πλέον μπορείς να αφαιρέσεις τη λέξη Σοσιαλισμό να ξεμπερδεύουμε). Μπορεί να τον ήπιε η Αριστερά σε όλη την Ευρώπη, και φυσικά η Γαλλία είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα, αλλά το ερώτημα «ποιά Αριστερά θέλουμε;) παραμένει.Και τουλάχιστον για μένα κρίνοντας απο το αποτέλεσμα χρόνων «Σοσιαλιστικής διακυβέρνησης» σε όλη την Ευρώπη, ισχύει το αυτονόητο.Δεν ενδιαφέρομαι για ΠΑΣΟΚ!!!Ούτε για Σημίτη, εκσυγχρονισμό, κουμουνιστοφάγο Πάγκαλο και Δαμανάκη!!Αν η Αριστερά την πούλεψε είναι γιατί δεν κατάφερε να αντισταθεί και να αντιπαραταχθεί στην λαίλαπα του «Σοσιαλισμού» τύπου ΠΑΣΟΚ σε όλη την Ευρώπη.
zeit δε διαφωνώ, η ένστασή μου είναι οτι το ερώτημα «ποια αριστερά θέλουμε;» δεν είναι το μόνο που πρέπει να απαντηθεί. Και επιμένοντας στο παράδειγμά μου, όχι για να σε εκνευρίσω αλλά γιατί με βοηθά να πω αυτό που θέλω, το ερώτημα «ποιο ΠαΣοΚ θέλουμε;» που έκαναν τα στελέχη του δεν ήταν αρκετό για να καλύψει και το σημαντικό για οποιοδήποτε κόμμα εξουσίας ερώτημα «ποιό ΠαΣοΚ μπορεί να κερδίσει τις εκλογές;». Έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ: εφόσον φιλοδοξεί να αποκτήσει μεγαλύτερη βαρύτητα στην πολιτική σκηνή (εκ των πραγμάτων στόχος όλων των κομμάτων), ένα σημαντικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσει είναι: «Ποια αριστερά μπορεί να εκφράσει τα σύγχρονα ετερογενή και ετερόκλητα κοινωνικά ρεύματα με τρόπο συνεκτικό και αποτελεσματικό ώστε να αποκτήσουν τη φωνή που χρειάζονται;» (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, το παραμάκρυνα, δεν είμαι και πολύ καλός σ’ αυτά). Η ομφαλοσκόπηση με ταυτόχρονη αναζήτηση της ιδεολογικής καθαρότητας μπορεί να απαντήσει στο πρώτο αλλά θα αφήσει το δεύτερο να κρέμεται. Από την άλλη αναμφισβήτητα η απο-ιδεολογικοποίηση κρύβει παγίδες αλλά είναι στο χέρι τους να τις αναγνωρίσουν και να τις αποφύγουν. Δεν είναι απλό, δεν ξέρω καν αν είναι εφικτό αλλά αν βρισκόμουν εκεί νομίζω πως αυτό θα προσπαθούσα.
Τιποτα δεν πηγε τζαμπα Ελικα μου! Ακομα κι ενα τοοοοσο δα πετραδακι να βαζουμε σε οσα θελουμε να αλλαξουμε, εναν κοκκο αμμου προς το καλυτερο, δεν ειναι τζαμπα! Αμμο την αμμο γινονται οι παραλιες…θα μου πεις σε εκατομμυρια χρονια, αλλα…σκεψου…πως θα ηταν αν δεν γινοταν ποτε καμια παραλια κι εμεις δεν απολαμβαναμε την τοση ομορφια…τελικα αξιζε την αναμονη δεν ειναι ετσι;;;
Το μπλογκ για εμας που το παρακολουθουμε καιρο τωρα ειναι ενας τοπος ανταλλαγης αποψεων υγιης, που μας βαζει να σκεφτουμε, που υπαρχει επικοπινωνια γιατι ακομα και αν διαφωνουμε ακουμε και σεβομαστε ο ενας τον αλλο…
Οι ευχες απο καρδιας…
zeit, επειδή κι εγώ λίγα λίγα τα σκέφτομαι, αυτό που τελικά θέλω να πω είναι: η αναζήτηση της ιδεολογικής καθαρότητας εξασφαλίζει μια θέση περιχαρακώνοντάς τη αλλά αφήνει έτσι πολλούς απ’ έξω. Είναι μια αμυντική τακτική, το ΚΚΕ τη χρησιμοποιοεί εδώ και χρόνια με επιτυχία. Το πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν επιθετικό, επεκτατικό. Κρίνοντας ψύχραιμα τα αποτελέσματα νομίζω πως μέχρι τώρα το πείραμα πέτυχε, ο συνασπισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς μεγάλωσε, δείχνει να σταθεροποιείται πιο ψηλά απο κεί που ξεκίνησε. Ίσως όχι όσο ήθελαν ή περίμεναν κάποιοι ίσως όμως περισσότερο απ’ όσο θα ήθελαν κάποιοι άλλοι. Είναι σίγουροι εκεί στην Κουμουνδούρου πως θέλουν να αλλάξουν ριζικά τη στρατηγική τους; Εγώ θα έλεγα να μην είναι γιατί ο καιρός έχει γυρίσματα. Μπορεί νά κάνω και λάθος.
Καλησπέρα.
@ Butterfly
Το μπλογκ κοντεύει να γίνει διαρκές συνέδριο, αλλά χαλάλι του αν πρόκειται να βγει έστω και ένας κόκκος άμμου που θα προστεθεί στους υπόλοιπους. Και δεν εννοώ φυσικά κουκιά και καρέκλες, εννοώ την ανάγκη να διαμορφώνονται σε κάθε μετερίζι υπερκομματικές συλλογικότητες που θα παράγουν έργο και θα αντιστρέψουν την παλίρροια της χουντίλας που ήρθε να μας πνίξει.
@ Κυριάκος & Zeit
Πολύ ενδιαφέρουσα η ανταλλαγή απόψεων σας. Προσωπικά, δεν θέλω να βλέπω την αριστερά ούτε σαν μία παρολίγον επαναστατική διεργασία, ούτε σαν ένα κομματικό μηχανισμό που διεκδικεί με αξιώσεις μερίδιο στην εξουσία. Και σίγουρα δεν με ενδιαφέρει η καθαρολογία, που θυμίζει παπάδες που τσακώνονται για την «ορθή» ερμηνεία του ευαγγελίου.
Αριστερά σημαίνει «για τις ανάγκες των πολλών». Δεν είναι απλά ένα σύνθημα, είναι μια στάση ζωής. Μια αναγκαιότητα για να ξεκολλήσει ο κόσμος και να πάει μπροστά. Πέρα από οργανωτικές δομές, βουλευτικές έδρες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, ο σκοπός υποτίθεται ότι πάντα ήταν και παραμένει να προασπιζόμαστε το συμφέρον του συνόλου ενάντια στις σκοτεινές μεθοδεύσεις της εκάστοτε ολιγαρχίας. Ακόμα κι αν αποκτούσε αυτοδυναμία ένα «αριστερό» κόμμα λοιπόν, από τη στιγμή που θα τοποθετούσε παντού τα «κόκκινα» παιδιά, θα είχε δοσοληψίες κάτω από το τραπέζι με μεγαλοεπιχειρηματίες, θα ακολουθούσε ρατσιστική και αντιπεριβαλλοντική πολιτική, κλπ, πάλι θα έπρεπε να υπάρχει μία ισχυρή αντιπολίτευση που να κρατάει τις ισορροπίες. Στα θεσμικά όργανα και στους δρόμους, στους εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές.
Είναι βαθιά πολιτισμικό το ζήτημα, δεν είναι απλά θέμα ιδεολογίας και πολιτικών αποφάσεων. Αυτή τη στιγμή, το ντέφι που κάνει μια ολόκληρη κοινωνία να χορεύει το κρατάει η τηλεόραση. Συζητάμε για στρατόπεδα συγκέντρωσης και ελαστικά ωράρια λες και είναι κάτι το φυσιολογικό. Δεν είναι. Καλούμαστε να αντισταθούμε ενωμένοι, και κάποιοι από εμάς θέτουν ως προτεραιότητα την καριέρα τους και την μικροπολιτική τους επιρροή. Χεστήκαμε. Έξω υπάρχει ένας κόσμος που υποφέρει, που έχει ανάγκη να συμμετάσχει στις λύσεις αντί να λούζεται τις κρίσεις. Αυτούς πρέπει να ακούσουμε, αυτούς πρέπει να στηρίξουμε, αυτούς πρέπει να σεβαστούμε. Διαφορετικά, όποια ταμπέλα και να βάλουμε στο μαγαζάκι μας, δεν θα είμαστε τίποτα παραπάνω από ένα κομμάτι αυτού του συστήματος, αποτελώντας αριστερό άλλοθι στην ασυδοσία των λίγων και ισχυρών απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Και φυσικά, απέναντι στο οικοσύστημα που έχει επιτρέψει να δημιουργηθεί ένα τέτοιο σύνολο και να επιβιώσει.
Δεν ξέρω αν βγάζουν νόημα αυτά που γράφω, πιθανόν να ακούγονται εξαιρετικά αφελή. Κάπου εκεί όμως κρύβεται η ουσία. Και κάπως έτσι έχουμε ελπίδες να προχωρήσουμε στην αριστερά (δεν με νοιάζει καν αν θα λέγεται έτσι) του 21ου αιώνα. Όπου η ουτοπία της άμεσης δημοκρατίας θα συναντηθεί με τον ρεαλισμό της καλά οργανωμένης κοινωνικής (και όχι κομματικής) βάσης. Για τις ανάγκες όλων. Ελπίζω.
Σας έπρηξα αλλά μου ανοίξατε την όρεξη (zeit σου χρεώνω την αποκλειστική ευθύνη της πολυλογίας μου, άντε και στην ψιλοβαρεμάρα στη δουλειά): Διαβάζω στην «Ε» τις δηλώσεις του Αλαβάνου μετά τη συνεδρίαση της Κ.Ο. του κόμματος. Ψύχραιμος, ενωτικός, σταθερός. Είναι νωρίς για συμπεράσματα αλλά τελικά ο παραλληλισμός μου με το ΠαΣοΚ μπορεί να είναι άστοχος. Όχι επειδή δεν μοιάζουν τα γεγονότα αλλά επειδή δε μοιάζουν τα κόμματα.
Σ’ αυτό το ρημάδι το κόμμα-κώμα θα ανοίξουν κάποιο δίαυλο διαδικτυακού διαλόγου για συμπαθούντες, μέλη και φίλους; Ή δεν τους ενδιαφέρει; Ξέρει κανείς; Υπάρχει ζωή πέραν της σχολιογραφίας στο syriza.eu;
Ο διάλογος είναι εξαιρετικός στο blog (και σε άλλα), αλλά δεν θα έπρεπε να του δοθεί κάπου ένας πιο επίσημος χώρος; Όχι απαραίτητα για να τον παρακουθούν τα στελέχη, οι καρεκλάτοι και οι τάσεις, αλλά για να εκτονωθούμε ρε γαμώτο όσοι ανιδιοτελώς στηρίξαμε την προσπάθεια και τρώμε τη λέζα από τους φιλισταίους, να μην νιώθουμε τόσο μόνοι, να κάνουμε λίγη ψυχοθεραπεία. Όταν διασκέδαζα με το πασοκικό αλληλοφάγωμα πριν από 1.5 χρόνο στο internet δεν φανταζόμουν ότι θα έλθει τόσο σύντομα η ώρα που θα διαταρασσόταν το μικροσύμπαν μας.
προς ενημέρωση…θα ανοίξει μάλλον σχετικό wiki ή forum.
Χρησιμοποιήστε προς το παρόν το syriza.eu και πολύ σύντομα θα έχουμε και άλλες πλατφόρμες.
και προς ενημέρωση ξανά…πολύς κόσμος (στελέχη, καρεκλάτοι, από όλες τις τάσεις) τον παρακολουθούν αυτό το διάλογο!
Το θέμα είναι να πάμε ένα βήμα παρακάτω από την ψυχοθεραπεία (που είναι ωστόσο απαραίτητη για λίγο) και να δώσουμε ένα άλμα προς τα μπρος. Εμείς που τον πονάμε, τον πιστεύουμε και τον χρειαζόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ, εμείς είμαστε που θα τον κρατήσουμε.
Γιατί αν δεν μπορούμε να φιμώσουμε τον Μαργαρίτη, ας αρχίζουμε να ακουγόμαστε πιο δυνατά από αυτόν, ε;
(αν δεν έβλεπα και τέτοια σχόλια θα είχα απογοητευτεί, να ‘σαι καλά βρε Λ.)
Κυριάκο με έφτιαξες. Κατάλαβα και συνεχίζω να σκέφτομαι πάνω στο παράδειγμά σου, απλώς η «σοσιαλιστική¨ πασοκική ιδεολογία(;) με έκανε τόσα χρόνια να αναπτύξω τέτοια αντισώματα που και μόνο αναφορά σε αυτό το κόμμα έστω σαν παράδειγμα,μου φέρνει παράξενα αντανακλαστικά. Και φυσικά δε μιλάμε εδώ για το ΠΑ-ΣΟΚ αλλά όταν λένε οτι στην Ελλάδα κέρδισαν οι Σοσιαλιστές, κάτι παθαίνω (σόρρυ Έλικα για την κατάχρηση του χώρου σου).
Πάντως για το Σημίτη θα επιμείνω καθώς δε με βρήκε ποτέ σύμφωνο το «απο τα 2 κακά το λιγότερο».Έτσι σκέφτεται σχεδόν το (σκάρτο) 60% του πληθυσμού και σβερκωθήκαμε το δικομματισμό!
Έλικα συμφωνώ 100% με το σχόλιο σου (και όχι δε σου γλύφω τίποτα).Μακάρι να μπορούσα να εκφράσω κι εγώ έτσι αυτά που σκέφτομαι,αλλά ο γραπτός μου λόγος έχει αδυνατίσει πολύ….
«Πέρα από οργανωτικές δομές, βουλευτικές έδρες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, ο σκοπός υποτίθεται ότι πάντα ήταν και παραμένει να προασπιζόμαστε το συμφέρον του συνόλου ενάντια στις σκοτεινές μεθοδεύσεις της εκάστοτε ολιγαρχίας.»
Επιμένω σε αυτό. Ακούν στην Κουμουνδούρου τους ανθρώπους που τους στηρίζουν ΧΡΟΝΙΑ αλλα ΔΕΝ ανήκουν στον κομματικό μηχανισμό (και μόνο η λέξη μηχανισμός….μπλιαχ). Ανανεωτικοί,ρεύματα και ψύξεις…κάτω οι σημαίες!!!
«Και κάπως έτσι έχουμε ελπίδες να προχωρήσουμε στην αριστερά (δεν με νοιάζει καν αν θα λέγεται έτσι) του 21ου αιώνα. Όπου η ουτοπία της άμεσης δημοκρατίας θα συναντηθεί με τον ρεαλισμό της καλά οργανωμένης κοινωνικής (και όχι κομματικής) βάσης. Για τις ανάγκες όλων. Ελπίζω.»
Σόρρυ για την επανάληψη αλλά έχει σημασία γαμώτο!!!
Σοβαρά φοβερό σχόλιο στο σύνολό του.
@Λ. ή όχι άλλος Μαργαρίτης στην TV
Κάπου εκεί είναι το πνεύμα αυτού που θέλω να πω.
Αλλά όχι, «αλληλοφάγωμα» τύπου ΠΑ-ΣΟΚ δεν είναι για εμάς τους απ’έξω απο το κόμμα. Γιατί με κάτι τέτοια την κάνουμε.Δεν έχουμε υπογράψει τίποτα με κανέναν κι ας ήμασταν πιστοί.Δεν είμαστε ΟΠΑΔΟΙ.Και το μικροσύμπαν μας αλλάζει αν χρειαστεί…
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=54868
Καλά το πάνε……..
zeit
«απλώς η “σοσιαλιστική¨ πασοκική ιδεολογία(;) με έκανε τόσα χρόνια να αναπτύξω τέτοια αντισώματα που και μόνο αναφορά σε αυτό το κόμμα έστω σαν παράδειγμα,μου φέρνει παράξενα αντανακλαστικά.»
Το κατάλαβα φίλε γιαυτό προσπάθησα να αποφύγω να αντιπαρατεθώ μαζί σου. Έχεις κι εσύ την αλλεργία στη σοσιαλδημοκρατία που έχουν αναπτύξει πολλοί ευφυείς και ευαίσθητοι άνθρωποι για ευνόητους λόγους. Να είσαι καλά.
Πολύ ενδιαφέρουσα η διαδυκτιακή αυτή συζήτηση.
Συμφωνώ απόλυτα Έλικα μαζί σου όταν γράφεις «δεν θέλω να βλέπω την αριστερά ούτε σαν μία παρολίγον επαναστατική διεργασία, ούτε σαν ένα κομματικό μηχανισμό που διεκδικεί με αξιώσεις μερίδιο στην εξουσία»
Το ζήτημα είναι τι στρατηγική πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οποιοδήποτε κόμμα, ώστε να κερδίσει περισσότερες ψήφους ; Το ίδιο δεν κάνει και ο Καρατζαφέρης όταν με λεκτικούς ελιγμούς προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ένα πολύ σοβαρό ζήτημα αποσκοπώντας σε περισσότερα ψηφαλάκια ;
Το πρόβλημα νομίζω είναι αλλού, είναι στο ότι ,τουλάχιστον στην παρούσα φάση, δεν υπάρχει ο πολιτικός σχηματισμός εκείνος που θα ενσωματώσει και θα εκφράσει τους περισσότερους (και όχι απλά τους πολλούς). Γιατί ακόμα και ένα νέο κόμμα να ιδρυθεί θα πρέπει να υπακούσει στους υπάρχοντες κανόνες εξουσίας. Αυτό που χρειάζεται είναι ρίξη με το κατεστημένο, αυτό που χρειαζόμαστε είναι δημοκρατία. Όποιος καταφέρει να το εκφράσει αυτό θα έχει αφουγκραστεί τον κόσμο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι προσπάθησε να κάνει τον Δεκέμβρη αλλά γρήγορα στράφηκε προς το «πολιτικά ορθό» , ε τότε είναι που έχασε το παιχνίδι.
Ωραία εξελίσσεται η κουβέντα, αλλά τα γεγονότα τρέχουν. Και η αριστερά (με όλα όσα σηματοδοτεί) μένει για άλλη μια φορά πίσω, κολλημένη σε μικροκομματικές σκοπιμότητες και θεωρητικές αντιπαραθέσεις που δεν αφορούν κανέναν.
Η άνοδος του (μασκαρεμένου προς το παρόν) φασισμού σε όλη την Ευρώπη θα έπρεπε να μας έχει ξυπνήσει όλους απότομα. Κι όμως, καθόμαστε ακόμα και ασχολούμαστε με δικομματισμούς, σοσιαλδημοκρατίες και λοιπά φαντάσματα του πρόσφατου παρελθόντος.
Τόσο η φασίζουσα μεταναστευτική πολιτική, όσο και η νομιμοποίηση της ακραίας καταστολής μέσα από «τρομοκρατικές» ενέργειες οδηγούν νομοτελειακά προς μία άλλη πραγματικότητα, την οποία σταθήκαμε ανήμποροι να φανταστούμε και ανίκανοι να αντιμετωπίσουμε. Αν δεν ενωθούμε και δεν οργανωθούμε άμεσα, ο «Θρίαμβος της Θέλησης» του κατεστημένου θα λιώσει κάθε μορφή αμφισβήτησης κάτω από τη μπότα του. Και αυτή τη φορά δεν θα χρειαστούν καν μαζικές εκτελέσεις και οικονομικά ασύμφορες εισβολές. Γιατί υπάρχει η τηλεόραση, η πιο τέλεια μορφή ολοκληρωτικής προπαγάνδας που υπήρξε ποτέ.
Και πώς λέμε καψτε τις τηλεοράσεις;
Επί του πιεστηρίου: ο Αλέκος Αλαβάνος παραιτείται από αρχηγός της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ και από βουλευτής. Αναμένουμε δηλώσεις εκπροσώπου, καθώς ο ίδιος απέκλεισε το ενδεχόμενο να τοποθετηθεί δημόσια (προς το παρόν).
Άντε βγάλε άκρη…
@ zeit
Όχι, το θέμα δεν είναι να κάψουμε τις τηλεοράσεις, ούτε να τις κλείσουμε. Το θέμα είναι να τις αλώσουμε, κι αν δεν μπορούμε, να τις υπερσκελίσουμε με τα νέα μέσα.
Κοινώς, να σκοτώσουμε δεινόσαυρο με νυχοκόπτη…
Δεν ξέρεις πόσο πολύ ελπίζω να έχεις λάθος σε όλα…Τα ίδια σκέφτομαι κ’ εγώ απ’ τις κωλοεκλογές και δώθε. Έχει σφιχτεί η καρδιά μου απ’ τα σκοτάδια.
Καλή σας τύχη έξω.
@ xaex
Κι εγώ εύχομαι να έχω λάθος, αλλά φοβάμαι ότι τα γεγονότα αποδεικνύουν το αντίθετο. Μόλις την έπεσαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις στο πάρκο Κύπρου & Πατησίων, συλλαμβάνοντας όσους βρίσκονταν εκεί. Το πάρτι τελείωσε…
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1046410