Το παρακάτω κείμενο αποτελεί προσωπική πρωτοβουλία, που θα αποκτήσει αξία μόνον εάν επεξεργαστεί και στηριχθεί συλλογικά. Διαβάστε, κι εφόσον συμφωνείτε διαδώστε το.
Πρώτα απ’ όλα, δεν μιλάμε πια για κρίση. Μιλάμε για καταστροφή ανάλογη με εκείνη που θα επέφερε ένας πόλεμος. Μόνον η κατακόρυφη αύξηση στον αριθμό των αυτοκτονιών και των αστέγων αρκεί για να αποδείξει τον παραπάνω ισχυρισμό. Πόσο μάλλον αν συνυπολογιστεί η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, η αποσύνθεση των δημόσιων υποδομών και το έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης πίσω από τις πολιτικές αποφάσεις που μας οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση.
Θεωρώ αυτονόητο ότι η έκταση που έχει πάρει αυτή η καταστροφή δεν είναι δυνατόν να οφείλεται σε καλοπροαίρετους πλην λανθασμένους χειρισμούς των κυβερνώντων, στη νοητική ανεπάρκεια και τις κακές συνήθειες ενός ολόκληρου λαού ή έστω στην όποια διεθνή οικονομική συγκυρία. Υπάρχει σχέδιο και υπάρχει δόλος. Από ποιους και γιατί όμως;
Οποιοσδήποτε από εμάς μπορεί να διαμαρτύρεται εναντίον ξένων κρατών, διεθνών οργανισμών, ταξικών εχθρών, πολιτικών κομμάτων και συγκεκριμένων προσώπων. Από τη στιγμή που τα πειστήρια του εγκλήματος είναι σκόρπια και ελλειπή όμως, κι από τη στιγμή που απουσιάζει ο ανεξάρτητος θεσμικός φορέας που θα τολμήσει να αποδώσει δικαιοσύνη χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος, οι περισσότερες καταγγελίες παραμένουν άναρθρες κραυγές χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα. Και η καταστροφή συνεχίζεται, και πιθανότατα θα συνεχιστεί ακόμα και μετά τις βουλευτικές εκλογές. Όποτε κι αν αυτές διεξαχθούν και όποιο αποτέλεσμα κι αν φέρουν.
Κατά τη γνώμη μου, είναι επιτακτική ανάγκη να αποσαφηνιστεί άμεσα και τελεσίδικα το τι ακριβώς συνέβη και ποιοι ευθύνονται για τη μέχρι τώρα καταστροφή. Όχι απλά για να πάρουμε εκδίκηση, ούτε για να περισώσουμε ό,τι μπορούμε δημεύοντας τις περιουσίες τους. Αλλά για να νομιμοποιούμαστε να ανατρέψουμε το υπάρχον πραξικοπηματικό καθεστώς, να καταργήσουμε τη βουλευτική ασυλία, να διαγράψουμε το επαχθές χρέος, να ακυρώσουμε τις αποικιοκρατικού τύπου συμφωνίες και να ανοίξουμε το δρόμο για την αργή και βασανιστική περίοδο ανασυγκρότησης της Ελλάδας. Δίνοντας παράλληλα το παράδειγμα σε άλλους λαούς που δοκιμάζονται από παρόμοιες κι εξίσου επικίνδυνες κρίσεις οικονομικής και κοινωνικής αποσταθεροποίησης.
Δυστυχώς, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι το ανώτερο δικαστικό σύστημα της χώρας είναι σε μεγάλο βαθμό ελεγχόμενο από κομματικά και οικονομικά συμφέροντα. Άρα θα πρέπει να το υποκαταστήσουμε, χωρίς ωστόσο να καταφύγουμε σε λαϊκά δικαστήρια όπου θα αρκούν αστήρικτες καταγγελίες και συνωμοσιολογικές θεωρίες για να βγουν καταδικαστικές αποφάσεις, που ούτε θα μπορούν ούτε και θα πρέπει να εφαρμοστούν.
Και πώς αλλιώς μπορούμε να βρούμε το δίκιο μας τότε; Αναθέτοντας την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας σε μία νομική ομάδα ευρείας αποδοχής είναι η απάντηση.
Προτείνω να στρατολογήσουμε και να στηρίξουμε οικονομικά έναν αριθμό από ανεξάρτητους, αδιάφθορους, ικανούς κι αποφασισμένους δικαστικούς και δικηγόρους, προκειμένου να σχηματίσουν δικογραφία κατά παντός υπευθύνου και να κινηθούν νομικά εντός ελληνικού και διεθνούς δικαστικού πλαισίου. Για όλα – από το τεχνητό φούσκωμα του ελλείμματος και την ψήφιση αντισυνταγματικών μνημονίων, μέχρι τη βάρβαρη αστυνομική καταστολή και τη δράση του παρακράτους. Ξεκινώντας από την κορυφή της πολιτικής ηγεσίας και γκρεμίζοντας σταδιακά όλες τις βαθμίδες διαφθοράς που τη στηρίζουν – μέχρι να φτάσουμε στην καλά προστατευμένη καρδιά της πυραμίδας και να αγγίξουμε επιτέλους τους πραγματικούς ενόχους.
Πρόκειται για τερατώδη όγκο δουλειάς, που δεν μπορεί να γίνει απλά από μία ομάδα 20-30 ατόμων. Πιθανότατα να μη μας φτάνουν ούτε οι 100. Είναι πειρασμός να τους κάνουμε 300 για συμβολικούς λόγους, αλλά μπορεί να πέσει καμιά χλαμύδα στο Facebook και να γελοιοποιηθούμε. Όσοι χρειαστούν. Από άνεργους και κακοπληρωμένους νομικούς, άλλο τίποτα. Και προφανώς θα χρειαστούν ανεξάρτητοι και εξίσου αδιάφθοροι οικονομικοί σύμβουλοι, διοικητικό προσωπικό, μεταφραστές και πάρα πολλοί άλλοι.
Τυπικά δεν θα έχουν κανενός είδους αναγνωρισμένη θεσμική υπόσταση, αφού δεν θα τους έχει διορίσει ο υπουργός δικαιοσύνης ή κάποιο αρμόδιο δικαστικό όργανο. Ουσιαστικά όμως θα τους έχει προσλάβει απευθείας ο λαός, και άρα θα είναι πρωτοπόροι στη διαρκή αναζήτηση μίας πραγματικά αμεσοδημοκρατικής μορφής διακυβέρνησης.
Αναγκαστικά, κάποιοι από όλους αυτούς θα κληθούν να συνεισφέρουν εθελοντικά, αφιερώνοντας μέρος του ελεύθερου χρόνου τους για να διεκπεραιώσουν συγκεκριμένες εργασίες. Θα πρέπει να υπάρξει ωστόσο ένας σκληρός πυρήνας ανθρώπων που θα εργαστούν εντατικά και συντονισμένα, και θα μπορούν να αναλάβουν γενναίες πρωτοβουλίες. Και δεν γίνεται να το κάνουν αυτό τζάμπα. Νομίζω ότι η αμοιβή τους δεν θα πρέπει να καθορίζεται από τις τάσεις της αγοράς, ούτε από τον τιμοκατάλογο κάποιου σωματείου. Θα πρέπει ωστόσο να τους εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση και να επαρκεί για να καλυφθούν όλα τα απαραίτητα έξοδα (με πρώτο και κύριο την προσωπική τους ασφάλεια). Για όσο καιρό αντέξουμε, γιατί μέχρι να ξεμπερδέψουμε τελείως μ’ αυτή την ιστορία θα μας πάρει χρόνια.
Και για τι ποσό μιλάμε; Δεν έχω ιδέα είναι η αλήθεια, αλλά όσο μεγάλο κι αν είναι είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να το καλύψουμε. Εμείς, οι Έλληνες πολίτες και ισότιμοι αλλοδαποί συμπολίτες, που ακόμα κι αν δεν μας περισσεύουν για να πληρώνουμε χαράτσια στην εφορία, θα δεχτούμε με χαρά να συνεισφέρουμε όσα χρήματα κι όση ενέργεια μπορούμε προκειμένου να δώσουμε ένα οριστικό τέλος σ’ αυτόν τον παραλογισμό.
Απαραίτητη είναι η προϋπόθεση ότι δεν θα μπουν στη μέση κομματικοί μηχανισμοί και ιδεολογικές αγκυλώσεις, ούτε συμφέροντα και κλίκες που επιθυμούν να καπελώσουν μια αληθινά παλλαϊκή προσπάθεια. Δεν είναι εύκολο να διασφαλιστεί κάτι τέτοιο φυσικά, αλλά πιστεύω ότι είναι εφικτό εφόσον η όλη διαδικασία είναι διαφανής, μαζική και δημόσια, κι εφόσον γίνει ξεκάθαρο εκ των προτέρων ότι οι συμμετέχοντες στο όλο εγχείρημα δεν θα μπορούν με κανέναν τρόπο να σφετεριστούν την εξουσία που όλοι μαζί θα τους εμπιστευτούμε μέσα από ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες.
Και πώς ακριβώς θα καταφέρουν να απονείμουν δικαιοσύνη οι όσοι και όποιοι δικηγόροι και δικαστικοί που θα προσλάβουμε; Εάν υποστηρίζονται σθεναρά από μία μεγάλη μερίδα του πληθυσμού κι έναν καλά οργανωμένο μηχανισμό ανεξάρτητης πληροφόρησης της εγχώριας και παγκόσμιας κοινής γνώμης, κανένας δικαστής και κανένας υπουργός δεν θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο τους. Κι αν το κάνει, θα στοχοποιηθεί και θα διασυρθεί δημόσια μέχρι να εξαναγκαστεί σε συμβιβασμό ή παραίτηση. Κι αν επιμείνει σύσσωμη η πολιτική και δικαστική εξουσία να αγνοεί επιδεικτικά την συντεταγμένη (και νομικά κατοχυρωμένη πλέον) λαϊκή βούληση, κι αν προσπαθήσει να την κάμψει χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα, θα καταφύγουμε στο ακροτελεύτιο άρθρο του συντάγματος – ακόμα κι αν κάτι τέτοιο συνεπάγεται τη χρήση βίας.
Ούτως ή άλλως, εδώ που φτάσαμε δεν έχουμε πια να χάσουμε τίποτα.
Υ.Γ. Η ίδια συλλογιστική μπορεί να εφαρμοστεί (και εν μέρει ήδη εφαρμόζεται) και σε άλλους τομείς του δημόσιου βίου. Από τη δημιουργία πόλων ανεξάρτητης ενημέρωσης και παραγωγής πολιτισμού, μέχρι τη συνδιαμόρφωση εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής και δημοσιονομικής εξυγίανσης. Το ανθρώπινο δυναμικό και η τεχνολογία υπάρχουν, και τα προβλήματα που ζητούν επιτακτικά λύση το ίδιο. Από εμάς εξαρτάται.
ελεύθερος δικτυογράφος 
Μία από τις πρώτες αντιδράσεις στο Twitter αφορά στον τρόπο επιλογής των προσώπων. Η απάντηση είναι απλή: Δημόσια-διαδικτυακά. Καταθέτεις βιογραφικό κι αν δούμε ότι έχεις υπερασπιστεί τον Θέμο Αναστασιάδη π.χ. τρως πόρτα. Από όλους, κι όχι από κάποια επιτροπή «φωτισμένων». Αν έχεις χρηματίσει σε κομματικές επιτροπές και τα ρέστα, επίσης τρως πόρτα. Αν δούμε όμως ότι είσαι ανεξάρτητος και γράφεις διδακτορικό με θέμα τη συνταγματικότητα διατάξεων του μνημονίου, κατά πάσα πιθανότητα προσλαμβάνεσαι. Γιατί ξέρεις για τι πράγμα μιλάμε και μπορείς να εντοπίσεις τις λεπτομέρειες. Κι αυτό μπορούν να το αναγνωρίσουν όλοι – ειδικοί και μη.
Γιατί κι εγώ μπορώ να το παίξω εισαγγελέας στο κάτω-κάτω, και όλοι μας. Στο Twitter ας πούμε καταδικάζω τον Παπουτσή σε τρις ισόβια κάθε δεύτερη βδομάδα. Ε, και; Μετράει; Δυστυχώς όχι. Γιατί δεν νομιμοποιούμαι από πουθενά κι ούτε έχω καμία ελπίδα, αφού είμαι άσχετος με τη νομική επιστήμη και παντελώς ανένταχτος σε κόμματα και λοιπούς φορείς εξουσίας.
Βεβαίως, πάντα μπορούμε απλά να τα σπάσουμε. Έτσι, για να δείξουμε πόσο σοβάρεψε το πράγμα. Μπας και πέσουν. Μέχρι ενός σημείου όμως. Δεν γίνεται να γκρεμίσεις συθέμελα όλη την Ελλάδα προκειμένου να την ξαναχτισεις – εκτός αν διεξάγεις πόλεμο. Οπότε, χέστο – καλύτερα ήμασταν πριν.
Αν είμαστε άσχετοι δεν πρόκειται ποτέ να βγάλουμε άκρη. Εκτός κι αν εισηγηθούμε ένα ό,τι να’ναι πλαίσιο, που για να γίνει θεσμικά αποδεκτό σε διεθνές επίπεδο θα προϋποθέτει να έχει γίνει ολική επανάσταση στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ολλανδία και το Λοξεμβούργο. Χλωμό.
Και όχι, δεν μπορείς απλά να ανατρέψεις τη εξουσία και να κόψεις τις διαπραγματεύσεις με την άλλη πλευρά. Κάπου θα εξακολουθεί να υπάρχει μια Μέρκελ κι ένας Σαρκοζύ, ή κάποιοι παρόμοιοι διαπραγματευτές με τους οποίους θα πρέπει να κάνεις παιχνίδι. Χωρίς να ξεπουληθείς αν γίνεται.
Αυτά.
Συμφωνώ, κάτι τέτοιο είχα στο μυαλό μου πολύ καιρό.
Μόνη παρατήρησή μου πως κάτι τέτοιο θα πρέπει να περιοριστεί στις ποινικές ευθύνες πολιτικών και να μην μπει στο θέμα του επαχθούς ή μη χρέους.
Ένα τόσο τεράστιο θέμα θα καθυστερούσε πολύ την προσπάθεια από τη στιγμή που υπάρχει ήδη η ΕΛΕ που ασχολείται με το θέμα δεν θα προσέφερε κάτι καινούριο.
Επιπλέον για κάποιους τέτοιο θέμα δεν υφίσταται αφού στην Ελλάδα υποτίθεται πως είχαμε δημοκρατία κλπ κλπ. Γιατί να ασχοληθείς ΚΑΙ με ένα αμφιλεγόμενο θέμα όταν μπορείς άνετα να το παρακάμψεις επικεντρώνοντας στο σίγουρο και χωρίς αντίλογο πως υπάρχουν σαφείς ευθύνες πολιτικών για την κατάσταση.
Εξηγώ πως θα ήθελα κι εγώ λογιστικό έλεγχο του χρέους αλλά ήδη αυτό το κομμάτι το έχει αναλάβει άλλος φορέας.
Από την άλλη μεριά τις ευθύνες των πολιτικών ήδη τις παραδέχονται ακόμα και οι ίδιοι, αν και τις βαπτίζουν «πολιτικές» ευθύνες.
Μια τέτοια πρωτοβουλία θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματική αν εστίαζε σε αυτές της ήδη εμμέσως πλην σαφώς ομολογημένες ευθύνες.
Μακάρι να γίνει κάτι.
Επί της αρχής συμφωνώ. Ωστόσο, μία τέτοια δουλειά υποχρεωτικά περιορίζεται στην Αθήνα (δύσκολο για αλλού) και με τρομάζει ο όγκος της…
Έλικα,
εμφανής η αγωνιώδης προσπάθειά σου (και πολλών-πολλών από εμάς, τον «απλό» λαό…) να βρεθεί διέξοδος-σωτηρία από την καταστροφή (κοινωνική κυρίως!!! όχι απλά οικονομική…) μόνο που κατά την γνώμη μου στην πρότασή σου λείπει η θεσμική κάλυψη/εξασφάλιση αλλά και η μεθοδολογία του «στησίματος» του οργάνου.
Όπως λείπει και το τί θα γίνεται σε όλους τους άλλους τομείς εκτός από την απόδοση διακαιοσύνης.
Τα έχω επεξεργαστεί λεπτομερώς αυτά (εδώ και πολύν καιρό) αλλά τώρα δεν μπορώ να μείνω άλλο στο πληκτρολόγιό μου.
Θα τά παραθέσω το απόγευμα-βράδυ.
Ελπίζω.
Νάστε όλοι καλά και καλό μας κουράγιο.
Συμφωνώ και διαδίδω. Δεν είναι ώρα για σχόλια, αν και εφόσον ξεκινήσει τότε βλέπουμε στην πορεία.
Συμφωνώ επί τις αρχής. Ωστόσο νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα πρέπει να λειτουργήσει συμπληρωματικά και σε άλλες δράσεις, π.χ. σύνταξη ενός νέου Συντάγματος που θα ενσωματώνει την εμπειρία από τις αστοχίες του σημερινού. Στην προοπτική μιας Εθνοσυνέλευσης που κάποια στιγμή θα το εγκρίνει βέβαια…
blacktom1961
Συμφωνώ «πέρα για πέρα».
Αυτά ακριβώς θα παραθέσω, μόλις μπορέσω.
{Για την Κυριακή το βράδυ πάει τώρα…}
@Gerogriniaris
Η πρόταση μου αφορά το γενικό πλαίσιο. Εφόσον συσταθεί ένα σώμα σαν αυτό που περιγράφω, θα ξέρει καλύτερα από μένα πού πρέπει να επικεντρώσει και πώς θα πρέπει να κινηθεί για να κερδίσει. Αν και όλες οι σημαντικές αποφάσεις θα παίρνονται κατόπιν ανοιχτής διαβούλευσης με τον κόσμο (που στο κάτω-κάτω είναι και ο «πελάτης» της υπόθεσης).
@δείμος του πολίτη
Δεν υπάρχει γεωγραφικός περιορισμός κατά τη γνώμη μου. Μπορεί κάλλιστα κάποια μέλη της ομάδας να βρίσκονται ακόμα και στο εξωτερικό. Κι αν προκύψουν ευθύνες ξένων (ηγετών, οργανισμών, κλπ) να κινηθούμε νομικά ΚΑΙ εναντίον τους. Για τα φαινόμενα τοπικής διαφθοράς θα πρέπει να περιμένουμε λίγο δυστυχώς, εκτός κι αν οι νομικοί μας εγκέφαλοι κρίνουν ότι κάποια φαινομενικά μικρής κλίμακας υπόθεση είναι η κερκόπορτα για να αλώσουμε το καθεστώς.
@Ναπολέων
Η θεσμική κάλυψη/εξασφάλιση εκπορεύεται από τη λαϊκή βούληση. Αν συσταθεί ένα σώμα «αδιάφθορων» κι από πίσω το στηρίζουν (οικονομικά και όχι μόνον) ένα εκατομμύριο άνθρωποι, κανείς δεν θα μπορεί να το αγνοήσει.
@LefterisA
Ευχαριστώ. Το αν και εφόσον ξεκινήσει εξαρτάται από όλους μας. Για να στηθεί η βάση που θα μπορέσουμε να χτίσουμε ένα τέτοιο «όπλο μαζικής δικαιοσύνης» θα χρειαστεί μπόλικη και ομαδική δουλειά.
@blacktom1961
Η πρόταση που καταθέτω δεν είναι ανταγωνιστική με άλλες αντίστοιχες. Σαφώς και χρειάζεται συνταγματική αναθεώρηση, κυρίως για να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να μας ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Για μένα όμως προέχει να απονομιμοποιήσουμε το υπάρχον καθεστώς, έτσι ώστε να το ρίξουμε και να πάψουμε να ελπίζουμε ότι θα πέσει κάποια στιγμή μόνο του.
Θα έμπαινα στον πειρασμό να πώ ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ αλλά θα περιοριστώ σε ένα και μόνο σημείο: η «μικρή» ομάδα που θα καθαρίσει τον οχετό πρέπει να είναι δημοκρατικά εκλεγμένη αλλιώς μιλάμε για άλλες καταστάσεις..
Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε καινούργιους τρόπους – έχουμε τις εκλογές. Η τάπα είναι πως δεν έχουμε κανένα αξιόλογο να στηρίξουμε ή να θέλει να κατέβει – εγώ δεν έχω κάποιον στο μυαλό μου τουλάχιστον.
Είναι θέμα παιδείας και η πλειοψηφία δεν διαθέτει. Δυστυχώς.
@chs00007 Δεν μιλάω για «μικρή» ομάδα, αλλά για εκατοντάδες (έμμισθους και μη), με χιλιάδες να τους στηρίζουν. Κι από τη στιγμή που δεν ζητάω να τους παραχωρηθούν κυβερνητικές αρμοδιότητες αλλά να κινηθούν εντός νομικού πλαισίου για να αποδώσουν δικαιοσύνη, δεν χρειάζονται εκλογές και πλειοψηφίες.
Επιπλέον, διαφωνώ κάθετα ότι δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε καινούργιους τρόπους. Ο κόσμος αλλάζει και οφείλουμε να προσαρμοστούμε αν θέλουμε να αλλάξει προς όφελος μας.
@Elikas Για να μπορεί κάποιος (ή κάποιοι) να αποφασίζουν / αλλάζουν τις ζωές όλων των Ελλήνων πρέπει να έχουν τη στήριξή τους.
Το μέσο το έχουμε. Αυτό που δεν έχουμε είναι (αρκετούς) ενημερωμένους, ελεύθερα σκεπτόμενους ψηφοφόρους και υποψηφίους που να θέλουν να συγκρουστούν.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε – και εσύ το κάνεις – είναι να ντοπάρουμε το λαό με δόσεις αλήθειας. Δυστυχώς θα πάρει πολλά χρόνια αλλά η ιστορία δείχνει πως κάποια στιγμή θα γίνει.
ΥΓ Άν γνωρίζετε άτομα που μπορούν να φέρουν οποιαδήποτε αλλαγή – όχι αυτή του Γιώργου, την άλλη – ονοματίστε τα και είμαι σίγουρος πως αρκετοί θα στηρίξουν.
@chs00007
Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε χρόνια. Πρέπει να κάνουμε κάτι τώρα. Κι από τη στιγμή που οι απεργίες κι οι μαζικές διαδηλώσεις δεν αρκούν για να φέρουν αποτέλεσμα, οι εκλογές απλά θα ανακατέψουν την ίδια σημαδεμένη τράπουλα και οι πέτρες δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν το πολίτευμα, καλό θα ήταν να σχεδιάσουμε μία εναλλακτική στρατηγική.
Όσο για τα πρόσωπα, θα αναδειχθούν μέσα από το έργο και το ήθος τους κι όχι μέσα από κομματικές δομές και τηλεοπτικά παράθυρα.
Πέρα απ το ότι η πρόταση σου μου φαίνεται πολύ καλή αλλά και πολύ καθαρή, οπότε και με βρίσκει σύμφωνη, πιστεύω πως (άθελα σου πιθανόν) αποτελεί ήδη μέρος της παρακάτω προσπάθειας :
«About ΕΜΕΙΣ, οι πολίτες – WE, the people. Συμμαχία των τριών σημείων:
Είναι καιρός το 95% των πολιτών, να δημιουργήσουμε μια συμμαχία από ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ.
Σε Τρία Σημεία θα συμμαχήσουμε όλοι, ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ:
1. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ
Έξοδος απ το Μνημόνιο και όσες συμφωνίες έχουν υπογραφεί. Αποκύρηξή του ως παράνομο, αφού υπογράφηκε από παράνομες κυβερνήσεις, με αντισυνταγματικό τρόπο. Επανεξέταση της οικονομικής μας πραγματικότητας, εντός και εκτός της χώρας.
2. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Καταδίκη των προδοτών και οικονομικών εγκληματιών, δήμευση περιουσιών, ακύρωση της ασυλίας των κυβερνώντων, με αναδρομική ισχύ. Εγκαθίδρυση Δικαιοσύνης στη χώρα.
3. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Συμμετοχή των πολιτών στην εξουσία, δημοκρατία των πολιτών, για να μη ξανασυμβεί η κατάχρηση της θέλησής μας. Τεκμηρίωση της νέας πολιτικής πραγματικότητας στην πράξη και στο Σύνταγμα.
Συγκεντρώνουμε έναν μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων εδω: http://www.causes.com/causes/653739-we-the-people/about
Επικοινωνούμε την πρόταση σε κινήματα/οργανώσεις/κόμματα/προσωπικότητες και τους ζητούμε να συνάψουν συμμαχία με αυτές τις βασικές αρχές.
Καθόμαστε όλοι σ ένα τραπέζι, σχεδιάζουμε και δρούμε οργανωμένα!»
Η παραπάνω προσπάθεια έχει αρχίσει εδώ και 3 μέρες να συγκεντρώνει (1200+) σύμφωνους στα 3 σημεία πολίτες με τη μορφή cause (via fecebook), με σκοπό να φτάσει τις 10000 συμμετοχές σε 2 βδομάδες. Στη συνέχεια και με αυτήν την κρίσιμη μάζα θα επιδιώξει τη συμμαχία των 3 σημείων με συλλογικότητες/φορείς/κινήματα/κόμματα κλπ με στόχο να «βρεθούμε» σε μια διαδυκτιακή πλατφόρμα, δηλαδή έναν κοινό χώρο με εργαλεία για συζήτηση με ουδέτερη (μη ιδεολογική) οργάνωση, και εργαλεία για ψηφοφορία (και πρόσβαση στους μη έχοντες εργαλεία), με άλλα λόγια, σ ένα συστημα ληψης αποφασεων.
Νομίζω πως μας ενδιαφέρει αμοιβαία. Αν ναι, επικοινώνησε μαζί μας και συ και όποιος άλλος ενδιαφέρεται. Σ ευχαριστώ.
Ειρήνη
@irene66
Συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση, άργησα να δω το σχόλιο σου.
Καλή φαίνεται η πρωτοβουλία σας, αν και αρκετά γενικόλογη. Προφανώς όλα θα εξαρτηθούν από το τι θα συμβεί με το στήσιμο της διαδικτυακής πλατφόρμας και την κατεύθυνση που θα πάρει ο διάλογος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όλοι μας αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά κάποιες βασικές έννοιες όπως η δικαιοσύνη, η δημοκρατία, κλπ. Οι λεπτομέρειες καθορίζουν το «πώς», και εκεί είναι που πιστεύω ότι θα κριθούν όλα. Καθώς και στο «ποιοι».
@Elikas Συμφωνώ και επαυξάνω αλλά δεν θα ήταν πιο εύκολο και δημοκρατικό να εκλέγαμε ανθρώπους με ήθος και όρεξη?
Η ερώτηση είναι απλή: Ξέρει κανείς κάποιον ή κάποιους που να ανήκουν σε αυτή την κατηγορία ή όχι?
Άν ναι τότε αναφέρετέ τους και ας τους στηρίξουμε με ότι έχουμε και δεν έχουμε. Άν όχι, πορείες, επιτροπές, σώματα, εθνοσωτήρες και οποιασδήποτε μορφής τρόικες (εγχώριες και μη) δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα.
Και επιμένω, θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να απαλλαγούμε από ρουσφέτια, Ρέμους και Porsche. Μέχρι να γίνει αυτό άσπρη μέρα δεν έχει..
Εξ ορισμού σχεδόν, οι άνθρωποι με ήθος και όρεξη (προσθέτω και την ικανότητα και το όραμα για να το δυσκολέψω) δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί, ούτε περνάνε την ώρα τους συμμετέχοντας σε κομματικά συμβούλια.
Το crowd sourcing & το crowd funding είναι δύο μόνο από τα εκατοντάδες καινούργια εργαλεία που έχουμε στη διάθεση μας για να βρούμε τους κατάλληλους και να φέρουμε επιτέλους κάποιο αποτέλεσμα. Εφευρίσκοντας παράλληλα νέες δομές δημοκρατικής διακυβέρνησης, γιατί οι παλιές έχουν χαλάσει και πρέπει να πάνε για ανακύκλωση.
Λείπει εντελώς το πλαίσιο ή κάτι χάνω;
Στο υπάρχον Σύνταγμα θα βασιστούμε και τους υπάρχοντες νόμους;
Αν ναι, μην το ξεκινήσουμε καν. Χαμένη υπόθεση.
Υ.Γ. Ούτως ή άλλως δεν πιστεύω ότι αυτό που συμβαίνει παίρνει θεσμική διόρθωση.
@Γαλαξιάρχης
Παρά τα προβλήματα τους, το σύνταγμα και οι νόμοι αφήνουν αρκετά περιθώρια για απονομή δικαιοσύνης – εφόσον εφαρμόζονται και δεν παρακάμπτονται. Το νέο μνημόνιο π.χ. είναι νομικά διάτρητο και με το υπάρχον πλαίσιο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι όταν εμφανίζεται ένας εισαγγελέας που θέλει να κάνει τη δουλειά του, είναι μόνος και πολύ γρήγορα η πολιτική και δικαστική εξουσία τον απομακρύνει ή απλά του βάζει τρικλοποδιές. Κι εμείς αντί να συσπειρώσουμε ολόκληρο κίνημα γύρω του, τον αγνοούμε και περιμένουμε να δώσουν τη λύση οι εκλογές, οι ντουντούκες και οι πέτρες.
Αυτό που προτείνω εγώ λοιπόν είναι να στηθεί ένας ισχυρός κι ανεξάρτητος μηχανισμός που θα εκμεταλλευτεί το υπάρχον νομικό πλαίσιο, θα προτείνει τη ριζική αναδιαμόρφωση του, θα ασκήσει πολιτική πίεση με πειστήρια κι επιχειρήματα (κι όχι απλά με ιδεολογικές κορώνες), και στην ανάγκη θα βγάλει ακόμα κι ετυμηγορία (την οποία δεν θα μπορεί να εφαρμόσει άμεσα μεν, αλλά αν έχει μαζική στήριξη θα δρομολογήσει τις πολιτικές εξελίξεις που αργά ή γρήγορα θα την εφαρμόσουν).
Και δε μιλάω για διόρθωση, αλλά για ολοκληρωτική ρήξη. Εκτός αν τα κόμματα της αριστεράς ζητούν επίμονα να μπει φυλακή ο ΓΑΠ κι ο Βενιζέλος και δεν το’χω πάρει χαμπάρι. Μόνο κάτι παπαριές για κρεμάλες ακούω, χωρίς κανένα αντίκρυσμα όσο πρόκειται απλά για σκόρπιες κραυγές χύμα αγανακτισμένων.
Η σύσταση Ειδικού Δικαστηρίου χρειάζεται για την τιμωρία των υπεύθυνων (των ηθικών αυτουργών), οι οποίοι έχουν θωρακιστεί με «νόμους» περί ασυλίας και άλλα παρόμοια και συνεχίζουν να διοικούν την Ελλάδα με τον ίδιο τρόπο που τη διοίκησαν τα τελευταία 40 χρόνια και την οδήγησαν στο σήμερα που είναι αμφίβολο για το 1/4 του πληθυσμού της το αν αύριο θα έχει ρεύμα στο σπίτι του. Το Ειδικό Δικαστήριο μπορεί να σταματήσει την κατρακύλα στο φασισμό.
Το Ειδικό Δικαστήριο μπορεί να δημεύσει τις περιουσίες όσων συνετέλεσαν στην αφαίμαξη του δημόσιου πλούτου και στην εξάπλωση της κλεπτοκρατίας. Οι εξαιρέσεις διακρίνονται και μία αδέκαστη Δικαιοσύνη τις τιμάει.
Η σύσταση του Ειδικού Δικαστήριου μπορεί να γίνει από νέους δικαστές, δικηγόρους και πολίτες μετά από κλήρωση και οι οποίοι θα εναλλάσσονται. Το Ειδικό Δικαστήριο θα μπορούσε να δικάσει όσους συμμετείχαν στις κυβερνήσεις των τελευταίων 38 χρόνων. Πιθανά αδικήματά τους είναι αρχικά η παραβίαση του Συντάγματος (παράβαση καθήκοντος ενώ οι ίδιοι διατηρούν-ενισχύουν τα προνόμιά τους) και η εσχάτη προδοσία γιατί δανείζονται χρήματα (από διεθνούς βεληνεκούς τοκογλύφους-τζογαδόρους) με παράνομες μεθόδους και χωρίς να έχουν τη λαϊκή εντολή.
Tο Ειδικό Δικαστήριο (για τα πολιτικά εγκλήματα) θα ήταν μάλλον απαιτούμενο να λειτουργήσει για τουλάχιστον μία δεκαετία. Όσα πολιτικά πρόσωπα εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς θα πρέπει ν’ αποκλείονται από τη συμμετοχή τους στην πολιτική. Το Ειδικό Δικαστήριο με το καλό παράδειγμά του θα μπορέσει να συμβάλλει στην κάθαρση της Δικαιοσύνης. Υπάρχουν μάλλον κι άλλοι ουσιαστικοί λόγοι που κάνουν τη σύσταση Ειδικού Δικαστηρίου αναγκαία.
Ο αγώνας για μία ανθρώπινη κοινωνία ήταν, είναι και θα είναι διαρκής. Ενωμένοι και αποφασισμένοι στεκόμαστε.
Χρίστος Καλλίτσης
ΥΓ. Αξιότιμε κύριε Elikas εδώ : http://www.documenda.gr/site.php?&file=news.xml έχει αναρτηθεί η πολύ χρήσιμη πρότασή σας.
@Χρήστος Καλλίτσης
Ευχαριστώ για την αναδημοσίευση. Ελπίζω να ενδιαφερθούν κάποιοι νομομαθείς, γιατί δεν ξέρω τι βήματα ακριβώς πρέπει να γίνουν προκειμένου να στηθεί ένα Ειδικό Δικαστήριο που δεν θα τους βγάλει όλους λάδι στο τέλος.
Αγαπητέ zaphod, μου έστειλε σήμερα φίλος το λινκκ για την προωτοβουλία σου αυτή, και εν συντομία θέλω να πω το εξής. καταρχάς είναι αρκετά σωστά τοποθετημένη, αλλά όσον αφορά την εσωτερική-ελληνική δικαιοσύνη, οι πρωταίτιοι είναι καλυμένοι πίσω από την ασυλία. δεν ξέρω αν γνωρίζεις ότι έχει δίνει ήδη δικαστική κίνηση εναντίον τους για εσχάτη προδοσία από έναν συνταξιούχο γιατρό από την Χαλκίδα (είχα καλύχει το θέμα ως ρεπορτάζ εδώ http://www.nellypsarrou.com/index.php?option=com_content&task=view&id=272&Itemid=80 αλλά και ο ίδιος έχει blog με όλα τα στοιχεία στο zoidosia.blogspot.com). Το ενδιαφέρον είναι ότι έγινε δεκτή η μήνυση από τον εισγγελέα, μία ανακρίτρια πήγε να το βάλει αρχείο και ο κύριος Αντωνίου την απείλησε με μήνυση για παράβαση καθήκοντος και ξεσήκωσε τον Άρειο Πάγο, με αποτέλεσμα να προσωρήσουν την υπόθεση, η οποία διαβιβάστηκε στη Βουλή επειδή πρέπει η ίδια η Βουλή να προσωρήσει το θέμα αποφασίζοντας να αρθεί η βουλευτική ασυλία. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει, παρά μόνο να αλλάξει η σύσταση της Βουλής – να ψηφιστεί π.χ. ένα κόμμα που θα δεσμευτεί σε κάτι τέτοιο.
Ταυτόχρονα, με έχουν ενημερώσει ότι η εισαγγελία (δεν ξέρω πολλές λεπτομέρειες) ήδη ερευνά το εξής: Το πρώην (;) στέλεχος του ΔΝΤ, ο διευθυντής της Ελληνικής Στατιστικής
Αρχής, Ανδρέας Γεωργίου, ο οποίος σύμφωνα με καταγγελίες των πρώην
υφισταμένων του διόγκωσε επίτηδες του έλλειμμα του δημοσίου με
αποτέλεσμα να επιβληθούν τα οικονομικά μέτρα εξαθλίωσης, απολογήθηκε στον εισαγγελέα
στις 12 Δεκεμβρίου με την κατηγορία της παραποίησης στοιχείων! Ο Ανδρέας Γεωργίου, οποίος καταγγέλθηκε από την πρώην υπάλληλο της ΕΛΣΤΑΤ Ζωή Γεωργαντά για σκοπούμενη διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009 από13,4% σε 15,8% του ΑΕΠ, με στόχο να γίνει
επιτακτική η υιοθέτηση επώδυνων μέτρων λιτότητας θα έρθει για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την Δικαιοσύνη. Τους ισχυρισμούς της επιβεβαίωσε και ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ,
Νίκος Λογοθέτης κατέθεσε χθες το πρωί ενώπιον εισαγγελέα και επιβεβαίωσε, σύμφωνα με πληροφορίες, τους ισχυρισμούς του πρώην μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, Ζωής Γεωργαντά για τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος του 2009.Άλλωστε, ο ίδιος φέρεται να είχε προβεί σε καταγγελία ενώπιον των εισαγγελικών αρχών πως τα στοιχεία της Υπηρεσίας έδειχναν το έλλειμμα στο επίπεδο του 15,5% και ουσιαστικά έβαζαν τη χώρα στη δίνη σειράς σκληρών οικονομικών μέτρων.
Παραθέτω αυτά τα στοιχεία για να πω ότι, υπάρχουν ήδη κάποιοι άνθρωποι που έχουν κάνει πολύ σοβαρή δουλειά στο νομικό κομμάτι, και ίσως θα ήταν καλύτερο να υποστηρίξουμε αυτό που γίνεται τώρα παρά να ξεκινήσουμε κάτι άλλο. Φυσικά, αυτό είναι λίγο «έξω» από τν πρότασή σου για συλλογική εκπροσώπηση, όμως αν το θέμα μας είναι η αποτελεσματικότητα ίσως θα πρέπει να το δούμε.
Την πρότασή σου τη βλέπω πιο δυνατή (σε συμβολικό ή και σε πραγματικό επίπεδο) όσον αφορά τη δίωξη προσώπων του εξωτερικού, όπου θα κερδίζαμε υποστήριξη και από ξένους πολίτες. Προτείνω με άλλα λόγια να υποστηρίξουμε αυτό που ήδη συμβαίνει στην Ελλάδα, και να κινηθούμε προς το εξωτερικό για τους μη-Έλληνες που έχουν συμπράξει με τους δικούς μας στην εξαθλίωση ενός λαού γνωρίζοντας τα στοιχεία εδώ και 10 χρόνια.
Για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία είμαι στη διάθεσή σας.
Νέλλη Ψαρρού
Elikas ήθελα να πω, λάθος…
@Νέλλη Ψαρρού
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες, αν και πάνω-κάτω γνώριζα και για τις δύο υποθέσεις. Το ζήτημα όμως είναι ότι λόγω βαρύτητας και τεράστιου όγκου δικογραφίας αυτό που χρειαζόμαστε είναι αντίστοιχο σε μέγεθος με το νομικό τμήμα μιας πολυεθνικής. Ο ένας τίμιος εισαγγελέας ή οι δύο παράτολμοι δικηγόροι δεν αρκούν για να ταρακουνήσουν όλο το σύστημα. Και προφανώς η νομική ομάδα που θα κινήσει τις διαδικασίες ακόμα και για συνταγματική αναθεώρηση πρέπει να έχει την καθολική υποστήριξη εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, κι όχι να εκπροσωπεί απλά έναν οργισμένο συνταξιούχο. Αλλιώς η υπόθεση θα μπει στο αρχείο ή θα τραβήξει χρόνια μέχρι να εκδικαστεί μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Γιατί ουσιαστικά, αυτό που προτείνω είναι μία συντεταγμένη κίνηση ανατροπής ολόκληρου του συστήματος εξουσίας, κι όχι το κυνήγι μαγισσών για 2-3 πολιτικά πρόσωπα που ούτως ή άλλως έχουν ήδη ξοφλήσει. Απλά η αφετηρία μου είναι η συλλογική ανάγκη απονομής δικαιοσύνης και όχι η δημιουργία άλλου ενός κόμματος που θα υπόσχεται αλλαγές χωρίς να διευκρινίζει πώς ακριβώς θα τις πραγματοποιήσει.
Ενδιαφέρουσα η πρόταση αλλά κατά τη γνώμη μου υπερβολικά φιλόδοξη. Εσύ έχεις περισσότερη εμπειρία από αντίστοιχες συλλογικές πρωτοβουλίες στο παρελθόν και θα θυμάσαι ότι συνήθως στην αρχή επικρατεί ενθουσιασμός και αισιοδοξία αλλά από ένα σημείο και μετά το πράγμα ξεφουσκώνει για διάφορους λόγους: Ο ένας δεν έχει χρόνο, ο άλλος ξενέρωσε, ο παράλλος ήρθε σε προσωπική κόντρα με κάποιον άλλο, ο τάδε έχει όρεξη για αρχηγηλίκια, ο δείνα παντρεύεται κλπ. Και τώρα δε συζητάμε απλά για να μαζευτεί κόσμος στο Σύνταγμα ή μια σειρά αναρτήσεων στα μπλογκς. Γι’ αυτό θα έλεγα σε πρώτη φάση να ξεκινήσει αυτό που περιγράφεις σε πιο μικρή κλίμακα, ας πούμε με καμιά δεκαρία νομομαθείς σε συνεργασία ίσως με άλλους τόσους οικονομολόγους, δημοσιογράφους και άλλους συναφείς επαγγελματίες, να γίνει μια προκαταρκτική δουλειά και να οριστεί τουλάχιστον μια «ατζέντα». Εφόσον το εγχείρημα πάει καλά μπορεί να μεγαλώσει, και παράλληλα να αναζητηθεί και να επιδιωχθεί συνεργασία με άλλες ομάδες ή πρόσωπα που κάνουν ανάλογη δουλειά. Έτσι μειώνεται ο τεράστιος όγκος δουλειάς και αποφεύγεται και η πιθανή επανάληψη έργου που έχει γίνει ή γίνεται ήδη.
Πορεία στα πλαίσια του συστήματος (υπάρχοντες νόμοι, σύνταγμα κλπ) ή εκτός; Και στα δύο κατά τη γνώμη μου. Μπορεί να συμφωνούμε οι περισσότεροι ότι όπως έχει δομηθεί το σύστημα, τόσο ντε γιούρε όσο και – κυρίως – ντε φάκτο, βασικά αυτοπροστατεύεται, επομένως δεν μπορούμε να περιμένουμε ριζοσπαστικές αλλαγές μέσα από αυτό. Από την άλλη, όπως είπες κι εσύ υπό προϋποθέσεις παρέχει αρκετές δυνατότητες που θα ήταν κρίμα να τις χαραμίζαμε.
Ωστόσο, διαφωνώ με τη φιλοσοφία ότι το νέο κίνημα, πρωτοβουλία ή όπως και να το πει κανείς, πρέπει σώνει και καλά να απαρτίζεται από «ανεξάρτητους». Καταρχήν πως θα οριστεί και από ποιον αν είναι κάποιος ανεξάρτητος ή όχι. Αν είναι πχ μέλος του ΠΑΜΕ αλλά ενδιαφέρεται να συμμετάσχει αποκλείεται; Αν είχε περάσει ένα φεγγάρι από τη ΔΑΠ πριν 15 χρόνια για να βρει γκόμενα; Ή και αν έχει προφίλ προοδευτικού ανένταχτου 40άρη αλλά πριν 20χρόνια ήταν υπαρχηγός του τσεκουροφόρου της Νομικής; Πώς θα το ξέρεις; Ειδικά αν έχει χάσει και πολλά μαλλιά από τότε και ντύνεται διαφορετικά.
Επί της ταμπακέρας, δεν είμαι εναντίον της πολιτικής στράτευσης, ούτε καν την κομματικής – προφανώς μιλάω για τους προοδευτικούς και ριζοσπαστικούς χώρους. Πολλοί αξιόλογοι και έντιμοι άνθρωποι έχουν ενταχθεί εκεί. Από την άλλη, η επιλογή της «ανεξαρτησίας» ή μη ένταξης δεν αποτελεί υποχρεωτικά πιστοποιητικό ποιότητας. Θα έλεγα επομένως να επανεξεταστεί αυτή η προϋπόθεση. Εκεί που θα συμφωνούσα θα ήταν να μην συμμετέχουν αυτούσιοι πολιτικοί ή συνδικαλιστικοί φορείς, ή προβεβλημένα στελέχη αυτών για να μην υπάρχει ο κίνδυνος καπελώματος της προσπάθειας. Θεωρώ πιο εποικοδομητική και αποτελεσματική την ώσμωση διαφορετικών πολιτικών τάσεων – ξεκινώντας από μια κοινή βάση «μίνιμουμ προγράμματος» ασφαλώς – και επιπλέον πιστεύω ότι για να έχει τύχη μια προσπάθεια στην κοινωνία πρέπει να έχει πολιτική ταυτότητα, έστω με την χαλαρή έννοια. Για τον απλό λόγο ότι καλώς ή κακώς η πολιτική (με την ευρεία έννοια) είναι κάτι εγγενές στη ζωή και σε αναγκάζει αργά ή γρήγορα να πάρεις θέση.
Τέλος, δε γίνεται να συμφωνήσω περισσότερο ότι δυστυχώς δεν υπάρχει πολύς χρόνος για διαβουλεύσεις και πειραματισμούς. Αυτό μπορούσαμε να το κάνουμε πριν 10 ή και 5 χρόνια και δεν το εκμεταλλευτήκαμε. Κάποτε λέγαμε ότι η ιστορία θα μας ξεπεράσει. Τώρα την γράφουν την ιστορία και δεν προλαβαίνουμε να την διαβάσουμε καν.
Τσαλ, ειλικρινά σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Με βρίσκει σύμφωνο σε όλα, ακόμα και σ’ αυτό που λες περί ανεξαρτησίας. Απλά θέλει προσοχή εκεί, γιατί το έχουμε δει το όνειρο. Το δε πρώτο βήμα που περιγράφεις είναι επίσης απόλυτα σωστό, αν και σηκώνει πολλές ακόμα διευκρινίσεις που προφανώς δεν μπορούν να χωρέσουν σε ένα ποστ ή ένα σχόλιο.
Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν μιλάω για αποκλειστικά εθελοντική προσπάθεια, ούτε καλώ όποιους και όσους να ξεσκονίσουν τα μνημόνια και να σκαλίσουν τις συμβάσεις χωρίς να κατέχουν το αντικείμενο. Λεφτά υπάρχουν, όσο και να ακούγεται ειρωνικό αυτό που λέω. Δεν θα έδινες 10 ευρώ για να δεις τους ενόχους στη φυλακή; Εγώ θα έδινα και χίλια, ακόμα κι αν χρειαζόταν να κάνω πιάτσα για να τα μαζέψω. Αρκεί να βεβαιωθώ πρώτα ότι πρόκειται για σοβαρή προσπάθεια με πιθανότητες επιτυχίας. Κι αυτό μπορούν να μου το εγγυηθούν μόνο τα πρόσωπα. Όχι οι κουκούλες, ούτε τα λογότυπα. Κι εξυπακούεται ότι δεν αναφέρομαι σε πρόσωπα «κύρους» που προέρχονται από το παρόν κατεστημένο, αλλά σε ανθρώπους με προσόντα. Ενδεχομένως και σε μεταγραφές διακεκριμένων (και νέων) Ελλήνων του εξωτερικού. Με €1200 καθαρά, γιατί παραπάνω μάλλον δεν θα μας περισσεύει να δώσουμε σε κανέναν.
Πριν από λίγα χρόνια, το crowd funding ήταν κάτι καινούργιο ή δεν υπήρχε καθόλου. Μόνο κάτι τηλεμαραθώνιοι έπαιζαν για να συγκεντρώσει κανείς χρήματα για το «κοινό καλό». Τώρα όμως ο μηχανισμός υπάρχει, το δίκτυο επίσης, το ίδιο και η θέληση. Ας το ξεκινήσουμε λοιπόν.
Υ.Γ. Για αποφυγή παρεξηγήσεων, δηλώνω ευθύς εξαρχής ότι ούτε μπορώ ούτε θέλω να συντονίσω οποιονδήποτε και οτιδήποτε. Αν ψάξουμε καλά όμως, θα βρεθούν κάποιοι που θα μπορούν.
Έλικα,
Νιώθω ότι αν ξαναποστάρεις το άρθρο σου με τίτλο «Δικαιοσύνη» και συμπεριλάβεις σε αυτό και το σχόλιο που έκανες στον @Γαλαξιάρχης ίσως γίνει πιο κατανοητή η πρότασή σου από όλους αυτούς που κάνουν πως δεν την κατανοούν και οι οποίοι δεν συμμετέχουν ούτε καν για να την σχολιάσουν…! (ούτε μια ατάκα στο twitter ρε συ… για το γαμώτο…)
αντιγράφω από το σχόλιό σου,
«Αυτό που προτείνω εγώ λοιπόν είναι να στηθεί ένας ισχυρός κι ανεξάρτητος μηχανισμός που θα εκμεταλλευτεί το υπάρχον νομικό πλαίσιο, θα προτείνει τη ριζική αναδιαμόρφωση του, θα ασκήσει πολιτική πίεση με πειστήρια κι επιχειρήματα (κι όχι απλά με ιδεολογικές κορώνες), και στην ανάγκη θα βγάλει ακόμα κι ετυμηγορία (την οποία δεν θα μπορεί να εφαρμόσει άμεσα μεν, αλλά αν έχει μαζική στήριξη θα δρομολογήσει τις πολιτικές εξελίξεις που αργά ή γρήγορα θα την εφαρμόσουν).
….Εκτός αν τα κόμματα της αριστεράς ζητούν επίμονα να μπει φυλακή ο ΓΑΠ κι ο Βενιζέλος και δεν το’χω πάρει χαμπάρι. Μόνο κάτι παπαριές για κρεμάλες ακούω, χωρίς κανένα αντίκρυσμα όσο πρόκειται απλά για σκόρπιες κραυγές χύμα αγανακτισμένων.»
Ξέρεις μάλλον τι γίνεται? Χαλάς την πιάτσα με αυτές σου τις ιδέες. Το κυριότερο όμως, χαλάς μελλοντικές καριέρες που χτίζονται τώρα, στην αναμπουμπούλα…
Το έχεις δει όμως. Έχουν στηθεί εδώ και καιρό, κοντά δύο χρόνια, πολλές virtual «Πύλες Πολυτεχνείων» όπου πάνω τους έχουν σκαρφαλώσει κάποιοι νοματαίοι και απευθύνονται με αγωνιστικό σφρίγος & ρώμη στο μοναδικό και αποκλειστικό κοινό τους και δεν κατεβαίνουν από εκεί πάνω με τίποτα λέμε… Όταν όμως το τανκ τις πατήσει δεν θα βρούμε κανέναν από αυτούς εκεί… διότι ποτέ δεν ανέβηκαν πραγματικά…
Εμένα περισσότερο σαν αυτούς στο Hyde Park που είναι πάνω στο καφάσι και μιλάνε μου μοιάζουν…
με τιμή.
μπούφος
Υ.Γ. Διάβασε επίσης την πολύ ενδιαφέρουσα εργασία του Jonathan Waskan, Ph.D. (https://netfiles.uiuc.edu/waskan/www/ ) με τίτλο De Facto Legitimacy and Popular Will
«…The new definitions all dissolve legitimacy into belief or opinion. If a people hold the belief that existing institutions are «appropriate» or «morally proper,» then those institutions are legitimate. That’s all there is to it…» (p. 14/33) https://netfiles.uiuc.edu/waskan/www/Waskan%20Legitimacy.pdf
@μπούφος (χμμ, όχι και τόσο εδώ που τα λέμε)
Αυτός που ανεβαίνει σε καφάσι του Hyde Park είμαι εγώ. Βαρέθηκα όμως να κουνάω το δάχτυλο και να παριστάνω τον προφήτη. Ας κάνει ο καθένας ό,τι καταλαβαίνει. Κι ας μη βλέπω να υπάρχει καμία λογική στην πολιτική που ακολουθούν όσοι υποτίθεται ότι αντιστέκονται:
– οι μεν κάνουν κλειστές κομματικές παρελάσεις στην Ομόνοια, καλούν σε συμβολικές 48ωρες απεργίες (όπου μόνον οι εργαζόμενοι ζημιώνονται) κι επαναλαμβάνουν μονότονα μία υπεραπλουστευτική ρητορική που έχει ξεπεραστεί εδώ και τουλάχιστον μισό αιώνα
– οι δε βγάζουν πύρινους λόγους σε μια Βουλή που οι ίδιοι καταγγέλουν ως πραξικοπηματική και συνδιαλέγονται (σε υψηλούς τόνους έστω) με αυτούς που οι ίδιοι καταγγέλουν ότι εξοντώνουν τον λαό και ξεπουλάνε τη χώρα
– οι άλλοι αγωνίζονται στους δρόμους λες και δεν πέρασε μια μέρα από τα 90s, περιμένοντας πότε το 0,3% τους θα γίνει πλατιά λαϊκή πλειοψηφία και παραμυθιάζοντας τους εαυτούς τους ότι όλοι αυτοί που εξεγείρονται είναι εν δυνάμει οπαδοί τους κι ότι όσοι δεν θέλουν να πνιγούν στα δακρυγόνα τζάμπα είναι πρόβατα που ζουν βυθισμένα σε κάποιον καναπέ
– οι παράλλοι δε νοιάζονται ούτε για πλειοψηφίες ούτε για κοινοβούλια, και απλά φαντασιώνουν τι ωραία που θα ήταν αν γκρεμίζαμε αυτόν τον σκατένιο κόσμο τώρα και μετά καθόμασταν να τσακωθούμε όλοι μαζί για το τι υπέροχο κόσμο θα χτίσουμε στη θέση του (αυτοσχεδιάζοντας εν κενώ)
– οι παραδίπλα που συμπορεύονται μαζί τους και καίνε μαγαζιά είναι απλά ασφαλίτες, παρακρατικοί φασίστες, κοινοί εκβιαστές, χαπακωμένοι χουλιγκάνοι και κλεφτρόνια, που στ’ αρχίδια τους τελείως αν μέσα στην αναμπουμπούλα καεί ζωντανός και κανένας φουκαράς από σπόντα
– και ο άναρχος (και όχι αναρχικός) όχλος που σήμερα φωνάζει για κρεμάλες και τουφεκισμούς, όταν έρθει η ώρα των εκλογών θα θέλει να ψηφίσει Σαμαρά και Κουβέλη (ή ακόμα καλύτερα, να τους «μαυρίσει» όλους ρίχνοντας στην κάλπη το λευκό που ξεχωρίζει)
– αλλά δεν θα παίζει πια κανέναν ρόλο γιατί μέχρι τότε θα έχουμε επισήμως και πάλι χούντα, οπότε όλους τους παραπάνω (με εξαίρεση τους ασφαλίτες) θα τους πάρει ο διάολος και θα τους κλαίμε μέχρι να εμφανιστεί άλλος ένας επιτήδειος «σωτήρας» που θα καπελώσει τη μνήμη των τίμιων πλην ανόητων θυμάτων του φασισμού, υποσχόμενος μια ριζική δημοκρατική αλλαγή που δεν πρόκειται να έρθει ποτέ.
Αν και αυτή τη φορά μάλλον πάει για πόλεμο το πράγμα, και μπορεί να μη συνέλθουμε από τις επιπτώσεις του για πάρα πολύ καιρό.
Αλλά δεν γαμεί, αν είναι να μας βομβαρδίσει κανείς θα κάνουμε πορεία με κεράκια για να τον κάνουμε να νιώσει σκουπίδι.
Τα θεσμικά όρια της αστικής δικαιοσύνης και γιατί δεν πρόκειται να βρούμε το δίκιο μας από αυτήν: http://t.co/F6AymPbD
ΣτΕ: Συνταγματικότατο το Μνημόνιο 1
Έλικα, πέραν του ιδεαλισμού που χαρακτηρίζει την πρόταση, και άρα δεν λαμβάνει υπόψην παραμέτρους όπως:
-ντε φάκτο και εκ των πραγμάτων θα σχηματιστούν άτυπες ιεραρχίες γιατί έτσι γίνεται πάντα. όσο πιο χαλαρό είναι ένα σχήμα τόσο ευκολότερα βρίσκουν περιθώρια οι αρχηγίσκοι που υπάρχουν σε πληθώρα γύρω μας
-αυτά που αναφέρει ο Τσαλ περί βαρεμάρας, χαλαρότητας κλπ
έχω δύο προβλήματα:
1. Το ένα είναι πως μου λείπει το πολιτικό πλαίσιο. Σόρρυ αν ακούγομαι γραφική ή κολλημένη, αλλά χωρίς πολιτικό πλαισο, συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, μπούσαουλα που θα εκθέτει συγκεκριμένα βήματα και προορισμό, δεν γίνεται τίποτα, Και αν η ιδέα είναι «θα τα βρούμε στην πορεία όλοι μαζί», ντάξει καλά, πιο ιδεαλιστής πεθαίνεις, ούτε ο Πήτερ Παν δεν πετάει τόσο πολύ στα σύννεφα.
2. Το άλλο είναι το θεσμικό πλαίσιο, που προφανώς πάει πακέτο με το πολιτικό. Οι αστικοί μηχανισμοί είναι καλά στεριωμένοι, όσο και διεφθαρμένοι. Αποδεικνύεται από το το από πάνω μου σχόλιο του Γαλαξιάρχη, αλλά και από το πώς έχει λειτουργήσει το Κοινοβούλιο τα τελευταία δύο χρόνια.
Ως προς το σημείο 1 μάλιστα, εγώ θα πάω κι ένα βήμα παραπέρα. Δε με ενδιαφέρει να τιμωρηθούν οι ένοχοι στην παρούσα φάση. Με ενδιαφέρει να υπάρξει καινούρια υγιής προοπτική. Αν υπάρξει αυτή, τότε προφανώς μέσα στα πλαίσιά της θα συζητηθεί και η τιμωρία των ενόχων. Αν και αυτό για μένα είναι πολύ δευτερεύον, γιατί ο ρόλος αυτών που θεωρούνται ένοχοι είναι απόλυτα συναφής με το πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας. Σε αυτό δλδ το πολιτικό σύστημα αυτοί δεν θα μπορούσαν να είχαν λειτουργησει αλλιώς, νομενκλατούρα είναι, τα συμφέροντά τους είναι αντίθετα με εκείνα των πολλών.
@Γαλαξιάρχης
Ποια ήταν η διαδικασία όμως; Κομματικά διαπλεκόμενος ΔΣ προσφεύγει σε επίσης κομματικά (και κυρίως κυβερνητικά) διαπλεκόμενο ΣτΕ, χωρίς τα (επίσης κομματικά και κυβερνητικά διαπλεκόμενα) φώτα της δημοσιότητας στραμμένα στην εκδίκαση της υπόθεσης. Η έκβαση άρα είναι αναμενόμενη, ιδίως αν η προσφυγή αφορά τη συνταγματικότητα ή μη του 1ου Μνημονίου (γιατί το δεύτερο με τα κενά κουτάκια δισεκατομμυρίων δεν είναι το ίδιο).
Και τι άλλο θα μπορούσε να αφορά; Δεν ξέρω, αλλά λέω να προσλάβουμε δικηγόρους να το ψάξουν. Όχι καριερίστες πολιτικούς που απλά τυχαίνει να ασκούν το επάγγελμα του δικηγόρου φυσικά. Αλλά άλλους, που θα θέλουν και θα μπορούν να σκαλίσουν και να ανακαλύψουν κάποια χαραμάδα. Ενδεχομένως που να αφορά το ίδιο το δικαστικό σώμα ή κάποια παρατυπία στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Τον Αλ Καπόνε τον έπιασαν για φοροδιαφυγή ας πούμε, κι όχι επειδή κατάφεραν να αποδείξουν την ενοχή του σε δολοφονίες, κλπ.
Θέλει αρχίδια, το ξέρω, αλλά κάπως πρέπει να προσβάλλουμε τις υποδουλωτικές συμφωνίες και συμβάσεις. Φωνάζοντας για να το κάνουν για μας αυτοί που τις υπέγραψαν δεν έχει αποτέλεσμα. Παίζοντας την ιδεολογική κολοκυθιά μέχρι να τους κερδίσουμε σε εκλογές επίσης δεν έχει αποτέλεσμα. Κάποιοι λοιπόν πρέπει να στρώσουν κώλο, να δουλέψουν και να μας ανακοινώσουν ότι αυτό και αυτό είναι λάθος και για εκείνον ακριβώς τον λόγο, όπου παραβιάζεται το τάδε και άρα είναι άδικο.
Κι από εκεί και πέρα, αναλαμβάνουμε εμείς. Έχοντας όμως το απολύτως συγκεκριμένο αίτημα ότι πρέπει να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη, γιατί αυτό που έγινε ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΠΑΡΑΝΟΜΟ.
Κι αν το προτιμάς μονολεκτικά: Ισλανδία.
(σόρι για τα κεφαλαία στο τέλος, για την έμφαση είναι μόνο)
@Κροτ
Το παραπάνω σεντόνι απαντάει σε κάποια από αυτά που παρατηρείς κι εσύ. Και προς Θεού, δε λέω ότι έχω καταρτίσει κάποιο φοβερό σχέδιο, αλλά ότι καταθέτω ένα προσχέδιο που μπορεί να δουλευτεί συλλογικά και να έχει κάποια ελπίδα να φέρει αποτέλεσμα.
Από εκεί και πέρα, τι δουλειά έχει το πολιτικό πλαίσιο καλή μου; Αν αποδειχτεί ότι διασπάθισα δημόσιο χρήμα, πόνταρα εναντίον της χώρας μου, πήρα μίζες σε αντάλλαγμα της υποταγής μου και παραχώρησα εθνική κυριαρχία, παίζει κανέναν ρόλο αν δηλώνω πασόκος, κεντροδεξιός ή αντιεξουσιαστής; Παίζει ρόλο αν εσύ που σχημάτισες τη δικογραφία και εξανάγκασες το σύστημα να με καταδικάσει είσαι οπαδός κάποιας συνιστώσας ή ανένταχτη; Όχι. Η γαμωδικαιοσύνη υποτίθεται ότι είναι τυφλή, κι αν δεν είναι πρέπει επειγόντως να την τυφλώσουμε.
Κι αν ξεπηδήσουν αρχηγίσκοι, το πολύ-πολύ να τους κάνουμε Προέδρους της Δημοκρατίας όταν μεγαλώσουν και να μας βγουν Σαρτζετάκηδες. Για αναμόρφωση της δικαστικής εξουσίας μιλάμε. Η πολιτική εξουσία ας κάνει ό,τι θέλει. Αρκεί να ξέρει ότι δεν την παίρνει πια να κάνει μαλακίες, γιατί ο λαός που την ψήφισε μπορεί να οργανωθεί και να στηρίξει εκείνους που θα της κάνουν τη ζωή κόλαση. Νόμιμα.
Και κάπου εκεί, ξεφορτωνόμαστε και τη θρησκευτική εξουσία με την ευκαιρία.
Πήτερ Παν; Όχι και τόσο Κροτ, δες λίγο και τους άλλους που νομίζουν ότι θα βρέξει γερμανικές αποζημιώσεις και θα γεμίσει το Αιγαίο πετρέλαιο γιατί ο Θεός είναι Έλληνας. Ή εκείνους που πιστεύουν ακόμα ότι ένα δομικά κι επικοινωνιακά χρεοκοπημένο σύστημα «λαϊκής» εξουσίας έχει ελπίδες να φέρει την αλλαγή. Ή τους άλλους που ονειρεύονται ότι θα ανατρέψουν ένα πολίτευμα πετροβολώντας μπάτσους παρέα με άλλους μπάτσους. Αν εγώ είμαι Πήτερ Παν, αυτοί τι είναι;
Ναί στην «αναμόρφωση της δικαστικής εξουσίας» και πρέπει να το λέμε και να το ξαναλέμε μέχρι να το πάρουμε απόφαση. Τη δικαιοσύνη τη διεκδικούμε οι πολίτες, οι δικηγόροι και οι δικαστές. Η πρόταση του elika εκφράζει σχεδόν την πλειονότητα των ελλήνων το λεγόμενο 99%. Ωστόσο, η δουλειά σχεδόν πάντα γίνεται από λίγους και όπως λέει κι ο ποιητής Ντ. Χριστιανόπουλος στο ποίημά του «Απόκριση»: «… αυτοί οι λίγοι είναι τα αραιά κεριά μες στο σκοτάδι, όταν το φως αργεί πολύ να φανεί».
Επίσης αν δεν το γνωρίζετε σχετικά με το «παράνομο» των δανειακών συμβάσεων της Ελλάδας ο έντιμος νομικός Γιώργος Κάσιμάτης έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο «Οι παράνομες συμβάσεις δανεισμού της Ελλάδας» εκδ. Λιβάνη, 2011.
Ας κάνει ο καθένας μας ό,τι μπορεί η κατεύθυνση είναι συγκεκριμένη.
Παρακάτω αντιγράφω ένα σχόλιο από την αναφερόμενη πηγή του.
Corrupt Greek Judges
http://real-democracy.gr/forum/katalabete-tin-paragogi#comment-13231
Υποβλήθηκε από Paul Johnston P… στις Πέμ, 22/12/2011 – 15:17.
Dear Greek People:
I am deeply shocked and very saddened to see Greek news media hardly talks about the corrupt and totally incompetent Judges and Justice System in Greece.
To anyone who has seen what criminal acts these Greek Judges have been doing it is obvious they are a major part of the corruption problem. These Judges have let major criminals like Mr. Christoforakios (Siemen’s Scandal), Mr. Psomiadis (Football Scandal), Akis Tsochatzopoulos (arms bribes scandals) and the Politicians involved in the Vatopdi Land Scandal, any many others simply escape trials or be held accountable without regard to the damage they have done to your wonderful country.
Will no one in the Paper press or TV news media speak up for Justice? What is the matter with the Greek Press and what are you afraid of?? It is a national disgrace that these corrupt Judges who let these trials go on for years to shield these major criminals from the laws conveniently letting statute of limitations run out, when normal Greeks are quickly prosecuted and jailed without mercy.
Wake up news media! It is the Press who are also responsible for destroying Greece by not doing your part or your job by asking REAL QUESTIONS in your papers about WHY your jaded Justice System is run by immoral and incompetent Judges, who are no doubt, taking bribes or getting favors to let rich or elite political criminals off and escape to continue their damage destroying Greece!
Paul Johnston, PhD
«καλό, δεν μπορώ να πω…, αλλά να, ο υαλοκαθαριστήρας πιτσιλάει πολύ !»
Αναρωτιέμαι και μονολογώ μεγαλοφώνως…! ωιμέ… κλαψ… λυγμ…
Θα αρχίσω να αμφιβάλω και για τα λίγα που γνωρίζω. Από πότε μια σαφής πρόταση που αφορά στα κοινά, με αρχή μέση και τέλος, με περιγεγραμμένη γενική μεθοδολογία, δεν αποτελεί μια πολιτική πρόταση, με ξεκάθαρο πλαίσιο πολιτικής δράσης κλπ κλπ. ??
Το ότι η πρόταση του Έλικα δεν ανταποκρίνεται σε αυτά που οι σημερινοί «αριστεροί – προοδευτικοί» όλων των τάσεων, αποχρώσεων κλπ, δεν μπορούν (ή δεν θέλουν, επιμένω…) να κατανοήσουν ή σε αυτά που θα ήθελαν να ακούσουν, δεν της στερεί το δικαίωμα να είναι μια απολύτως σύγχρονη πολιτική πρόταση με το δικό της ειδικό βάρος και ως τέτοια να μπορεί να αξιολογηθεί (μην ξημερώσουμε όμως…) πάνω στο μεγάλο τραπέζι της αναζήτησης της καλύτερης λύσης για τον κοινό αγώνα..! Μήπως όμως ο αγώνας αλλά και ο οχτρός δεν είναι κοινός για όλους μας…?
Είναι ενδιαφέρουσα πάντως η σημειολογία.
Εγκαλείται σχεδόν ως ελαφρόμυαλος, άρα μη άξιος συζήτησης, κάποιος ο οποίος στρατηγικά επιλέγει ως αρματωσιά και «την γραβάτα του» για να επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει το ίδιο το σύστημα και τις δυναμικές του (και όχι τις αδυναμίες του…) ώστε να δημιουργήσει de facto δεδομένα προς όφελος της επίτευξης του στόχου και αυτά (τα δεδομένα) να επιχειρήσει να τα μετατρέψει σε de jure αποτελέσματα….
Αντιθέτως όμως, στην Ελλάδα της φάπας σήμερα (και πάντοτε…) το τεκμήριο της επαναστατικής αλήθειας και του επιτυχούς στρατηγικού σχεδιασμού δικαίωμα να το απολαμβάνουν έχουν μόνον όσοι φοράνε «χλαίνη» και δηλώνουν ότι «δεν συναλλάσσονται με το σύστημα και τους κανόνες του» άσχετα εάν, εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύονται παραδοσιακά εάν όχι συνέταιροι τουλάχιστον τσιράκια (κάποιοι…) του ίδιου του συστήματος…
Οι όροι του παιχνιδιού και του πολέμου έχουν αλλάξει όμως, διότι οι όροι της επικοινωνίας έχουν αλλάξει. Η πληροφορία ως εργαλείο και όπλο είναι πάλι διαθέσιμη σε όλους αλλά και άμεσα προσβάσιμη από όλους.
Η μάχη λοιπόν καταρχάς «εντός των τειχών» γίνεται για την διαχείριση της όπως και του ακροατηρίου της…! Εν τω μεταξύ όμως το «σύστημα» απέξω αλωνίζει και αφήνει πίσω του πραγματικά πτώματα !
Μήπως λοιπόν το πρόβλημα στην συνεννόηση δεν είναι τελικά θέμα ορισμών αλλά μάλλον ζήτημα κινήτρων…? Να ψαχτούμε ??
Με τιμή,
μπούφος
Υ.Γ. 1. δηλώνω υπευθύνως ότι η παραπάνω κριτική μου δεν αφορά ούτε τον @Γαλαξιάρχη ούτε την @Κροτκη (η οποία με στοργή σχολιάζει τον Έλικα αφού σχεδόν κανείς άλλος δεν παίζει μαζί του…)
Υ.Γ. 2 Προφανώς ό άμεσος στρατηγικός στόχος δεν είναι να καταδικαστούν ντε και καλά οι υπεύθυνοι. Κρίσιμο ζητούμενο και προαπαιτούμενο όμως είναι να μπορούν να τεκμηριωθούν αντικειμενικά οι ανομίες.
@Χρήστος Καλλίτσης
Ο Paul Johnston καλά τα λέει, κάνει όμως ένα θεμελιώδες λάθος: Απευθύνει έκκληση στα ΜΜΕ που όχι μόνο είναι εξίσου διεφθαρμένα με το ελληνικό δικαστικό σύστημα, αλλά εσκεμμένα συγκαλύπτουν και αποπροσανατολίζουν γιατί αν δεν το κάνουν θίγουν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους. Φαντάζεστε το Έθνος να καταγγέλει τα υπερκοστολογημένα δημόσια έργα του Μπόμπολα; Χλωμό. Βεβαίως, υπάρχουν εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης, που όσο πιο ανεξάρτητα είναι τόσο λιγότερη επιρροή και αξιοπιστία έχουν. Γιατί προφανώς κάτι κάνουμε λάθος.
@Μπούφος
Ευχαριστώ πολύ για την θερμή υπεράσπιση, αλλά δε νομίζω ότι είναι απαραίτητη. Ο σκοπός άλλωστε δεν είναι να διευρύνουμε κι άλλο το χάσμα αλλά να το γεφυρώσουμε.
Ο άμεσος στρατηγικός στόχος που αναφέρεις στο τέλος για μένα είναι πολλαπλός:
– Να υπάρξει επιτέλους τιμωρία για τα μεγάλα εγκλήματα σ’ αυτή τη χώρα, έτσι ώστε οι από κάτω να νιώσουν ότι αξίζει να συμμορφωθούν και οι ίδιοι με κάποιους στοιχειώδεις κανόνες, αφού θα ζουν πλέον σε ένα κράτος δικαίου κι όχι σε ένα ξέφραγο αμπέλι.
– Να επανακτήσουν οι πολίτες την πίστη τους σε κάποιους βασικούς θεσμούς, γνωρίζοντας ότι οι ίδιοι έχουν τη δύναμη να τους επανεφεύρουν και να τους κάνουν να λειτουργήσουν όπως πρέπει – αντί να περιμένουν από κομματικές ηγεσίες και αυτόκλητους σωτήρες να το κάνουν για εκείνους.
– Να ανακουφιστεί η κατεστραμμένη οικονομία από επαχθή χρέη, εξευτελιστικές δανειακές συμβάσεις και περιττές εξοπλιστικές δαπάνες, όχι επειδή έτσι λέει η Χ ιδεολογία ή το Ψ πολιτικό πρόσωπο, αλλά επειδή το λέει ο Νόμος.
– Να επεκταθεί το κίνημα «Δικαιοσύνης» (τίτλος εργασίας) στο εξωτερικό, ανοίγοντας το δρόμο για ριζική ανατροπή του παρόντος συστήματος πολιτικής και οικονομικής εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Κι αν σε κάποιους φαίνεται ουτοπικό αυτό, ας αναλογιστούν πώς κατακτήθηκαν τα (προσφάτως καταργηθέντα) εργασιακά δικαιώματα πριν από έναν αιώνα. Ακριβώς, κάποιοι κάπου πάλεψαν και νίκησαν, και μετά το πράγμα πήρε τη μορφή χιονοστιβάδας παντού. Κι άρα μπορεί να ξαναγίνει.
– Να ξεβρωμίσει λίγο ο τόπος από απατεώνες, κλέφτες και δολοφόνους (οικονομικούς και μη), και να παραδειγματιστούν οι επίδοξοι μιμητές τους για να μην αποπειραθούν τα ίδια. Κι όλο και κάτι θα βγάλουμε δημεύοντας τις περιουσίες όλων αυτών (χαλαρά περισσότερα από όσα κόβουμε σε μισθούς και συντάξεις).
Κοινώς, ο άμεσος (αλλά και μακροπρόθεσμος) στρατηγικός στόχος είναι να αποκτήσουμε δικαιοσύνη, δημοκρατία, οικονομική ανάκαμψη και πολιτισμό. Στην πράξη, όχι στα λόγια.
Υποθέτω όμως ότι από τη στιγμή που δεν αναφέρομαι σε εργάτες κι αφεντικά ή καουμπόηδες κι Ινδιάνους, τα παραπάνω δεν αποτελούν πολιτική πρόταση…
Βρίσκω την πρωτοβουλία πολύ σημαντική και συμφωνώ απόλυτα με τον blacktom1961 για την προσπάθεια σύνταξης νέου Συντάγματος. Σχετικά με την πρόταση του Gerogriniaris «να περιοριστεί στις ποινικές ευθύνες πολιτικών και να μην μπει στο θέμα του επαχθούς ή μη χρέους» δεν είμαι σίγουρη … Η έρευνα πολιτικών ευθυνών μπορεί να φέρει στο φως στοιχεία που να συνδράμουν στο δεύτερο σκέλος. Δεν έχω νομικές γνώσεις αλλά υποθέτω ότι μπορεί να ακολουθηθεί μια «modular» διαδικασία, δηλαδή μία διαδικασία που χωρίζεται σε θέματα τα οποία εξετάζονται και αντιμετωπίζονται ξεχωριστά, αλλά «επικοινωνούν» μεταξύ τους.
Κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό είναι η ικανότητα και εμπειρία του «πυρήνα» της νομικής και ερευνητικής ομάδας. Φοιτητές Νομικής σε διδακτορικό είναι σίγουρα πολύτιμοι για να πλαισιώσουν αυτή την ενέργεια, αλλά πιστεύω ότι ο πυρήνας πρέπει να περιέχει πολύ πιο έμπειρους νομικούς. Και εκεί ίσως υπάρξει κάποια δυσκολία στο να εντοπιστούν δυνατοί και έμπειροι επαγγελματίες που είναι συγχρόνως ανεξάρτητοι και αδιάφθοροι.
Πάνω απ’όλα, πιστεύω ότι μια τέτοια ενέργεια πρέπει να ξεκινήσει σύντομα με συναντήσεις και συζητήσεις έξω από το δίκτυο με κοινοποίησηση των συζητήσεων αυτών (συμπερασματικά) στο δίκτυο, έτσι ώστε να σχολιάζονται από όσους δεν μπορούν να βρεθούν στις συναντήσεις. Αν μπει κάποια βάση νομίζω ότι πολλοί θα θελήσουν να συνδράμουν με όποιο τρόπο μπορούν.
Mήνυμα από γνωστό στο facebook (ομάδα media της εφημερίδας αντιδρώ, όπου κοινωποίησα την πρόταση):
Μάριος xxxx:
Πολύ καλή πρόταση!!!
Αλλά όντως μιλάμε για τρομακτικό όγκο δουλειας.
Πάντως αν θέλετε κάτι τέτοιο έχω ήδη οργανώσει μια ομαδούλα δικηγόρων εδώ στο fb που είμαστε οι πιο τρελοί, οι πιο έτοιμοι για όλα.
Δείτε την κι αν θέλετε γίνετε μέλη (είναι ανοιχτή για όποιον θέλει)
http://www.facebook.com/groups/157900950992793/
ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΡΑΣΗ
@Elenacou
Ευχαριστώ για το εποικοδημητικό σχόλιο και την κοινοποίηση. Συμμετέχει κι ένας φίλος δικηγόρος απ’ ό,τι βλέπω, στον οποίον είχα αμελήσει να κάνω επαφή για το θέμα. Μακάρι να κινητοποιηθούν τα παιδιά, και μακάρι να μπορέσουμε να τους βοηθήσουμε για να κινητοποιήσουν κι άλλους.
Συμφωνώ ότι θα χρειαστούν και ψημένοι νομικοί. Έκαστος στο είδος του βέβαια, αφού δίκαιο από δίκαιο διαφέρει. Επίσης, θα χρειαστούν οικονομολόγοι, ορκωτοί λογιστές, marketing managers, creatives (π.χ. γραφίστες & web designers) και άνθρωποι με ικανότητες στη διοίκηση επιχειρήσεων. Μπορεί να ακούγονται παλαβά όλα αυτά για κάποιον ιδεαλιστή του σοσιαλισμού και της αμεσοδημοκρατίας, αλλά αν θέλουμε να στήσουμε ένα σοβαρό project (μικρό στην αρχή και ολοένα και μεγαλύτερο στη συνέχεια) δεν γίνεται απλά να προσπαθήσουμε να το οργανώσουμε σε ερασιτεχνικό επίπεδο, ούτε να αναθέσουμε τον όλο συντονισμό σε δυσκίνητες «λαϊκές συνελεύσεις». Κι αυτό δε σημαίνει ότι θα κάνει παιχνίδι κάποια κάστα ή κάποια κλίκα, αλλά ότι θα στηθεί μια αποτελεσματική οργανωτική δομή, στελεχωμένη με το βέλτιστο ανθρώπινο δυναμικό.
Διαφάνεια θα πρέπει να υπάρχει παντού φυσικά. Ό,τι επιτρέπεται από το νόμο να δημοσιευτεί θα δημοσιεύεται, και θα διεξάγεται διαρκώς ανοιχτός διάλογος για το πώς προχωράμε και πού στοχεύουμε. Αν γίνει στραβοπάτημα, θα διαλυθεί το πράγμα αμέσως. Το ίδιο έτσι και δεν καταφέρουμε να μαζέψουμε επαρκή χρηματοδότηση, γιατί γρήγορα θα ατονήσει.
Το κλειδί είναι η σωστή δικτύωση. Όχι τόσο μεταξύ συλλογικοτήτων που με τον Α ή Β τρόπο αντιστέκονται, όσο μεταξύ εξειδικευμένων κοινοτήτων που θα πάρουν την πρωτοβουλία να συνεργαστούν με άλλες κοινότητες, να στήσουν μία βασική οργανωτική δομή και να πάρουν το ρίσκο για το αν θα καταφέρουν να πετύχουν κάτι στο τέλος ή όχι.
Κι επειδή όλα αυτά όντως φαντάζουν υπερβολικά φιλόδοξα, πιστεύω ότι 15-20 άτομα για αρχή φτάνουν. Ας βάλουμε μια αγγελία κι ας ψηφίσουμε ποιους επιλέγουμε να κάνουν τι. Κι αν μοιάζει λίγο με ριάλιτι αυτό, ας σκεφτούμε έναν άλλο τρόπο να είναι αξιοκρατική και δημοκρατική η διαδικασία στελέχωσης της όποιας ομάδας σχηματιστεί. Αρκεί να μην υπακούει σε λογικές κομματικής εκπροσώπησης και τα ρέστα.
http://www.causes.com/causes/653739-we-the-people/actions
Eιναι αναγκαιο πιστευω να κινητοποιηθουμε μεσα σε τετοια πλαισια,χρειαζονται ωστοσο να εμπλακουν ανθρωποι που εχουν κερδισει την εμπιστοσυνη των περισσοτερων.Ατομα δηλ,ευρεως γνωστα ως προς την καθαροτητα των προθεσεων αλλα κ με μια δυναμικη προστασιας αυτης της προσπαθειας.Επισης γνωμη μου ειναι οτι το παραδειγμα των Ιρλανδων,οι οποιοι ηδη προτειναν χειρα βοηθειας θα πρεπει να ενταχθει στην προσπαθεια,Γενικα το και προς τα εξω ανοιγμα ειναι σημαντικο,γνωριζω οτι στην ισπανια γινεται κινητοποιηση σε νομικη βαση για ολη αυτην την κατασταση οπου εμπλεκεται βοηθωντας κ το διεθνες παρατηρητηριο ανθρωπινων δικαωματων.Οι ευρωπαιοι διανοουμενοι επισης ξεκινησαν κατι σε παρομοια βαση κ φανηκαν αρκετα ενωμερωμενοι,ολα αυτα πιστευω πως πρεπει να συμπεριληφθουν.Καπου παραπανω διαβασα οτι αυτο περιοριζεται εντος Αθηνων,νομιζω πως και λαθος ειναι αλλα δεν μπορεις να πεις σε κανεναν δεν χωρας για να σωσεις τον τοπο σου,τη ζωη σου.
Καλή πρόταση, ένα μόνο δεν καταλαβαίνω.
Η δικαστική αρχή, αν και ονομάζετε ανεξάρτητη, δεν είναι… και ποτέ δεν ήταν.
Νομικός δεν είμαι αλλά νομίζω ότι δικαστές είναι νομικοί διορισμένοι από το ίδιο το κράτος. Με εξετάσεις μεν αλλά μέσα από τα ίδια γρανάζια του ίδιου κρατικού μηχανισμού που προσπαθείς να δικάσεις.
Μπορείς μεν να συστήσεις μια ομάδα από ανεξάρτητους δικηγόρους, που θα στοιχειοθετήσουν την όλη υπόθεση, αλλά κάποια στιγμή θα φτάσεις και στον δικαστή που θα κρίνει.
Και αυτός θα είναι ο ίδιος, ο παλιός , το σύστημα προσωποποιημένο, αυτός που αφήνει τώρα υποθέσεις να θάβονται και να παραγράφονται.
Για να διορίσουμε εμείς άλλον δικαστή –ές , πρέπει να αλλάξουμε το κράτος, “Εφόσον αυτό τους διορίζει”.
Οπότε πάλι από την αρχή.
ΥΓ1. Δεν φαντάζομαι γράφοντας το παραπάνω να σκεπτόσουν τον Σαρτζετάκη, δικαστή της δολοφονίας Λαμπράκη.
ΥΓ2. Ελπίζω να έχω λάθος, έναν προβληματισμό λέω μόνο.
@ioanna
Φυσικά και πρέπει να υπάρξει συνεννόηση με άλλες κινήσεις στο εξωτερικό. Γιατί ο απώτερος στόχος είναι να καθίσουν στο σκαμνί οι πραγματικοί ένοχοι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Ξένοι ηγέτες, CEO’s τραπεζικών κολοσσών, όλοι. Όχι μόνο για το ειδεχθές έγκλημα κατά του ελληνικού λαού, αλλά για το διαρκές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
@μαλάκας
Καλέ μου μαλάκα, προφανώς και είναι εύστοχη η παρατήρηση σου. Γιαυτό ακριβώς μιλάω για
α) συμμετοχή δικαστικών (που θα προσδώσουν κύρος και στην ανάγκη θα κάνουν τη δουλειά τους εκτός επίσημου δικαστικού συστήματος)
β) μαζική συσπείρωση γύρω από το όλο εγχείρημα, έτσι ώστε να μη μπορεί κανένας διεφθαρμένος δικαστής να περάσει στο ντούκου τα στοιχεία που θα μαζευτούν (γιατί πολύ απλά θα φοβάται ότι αν ανατραπεί το πολιτικό σύστημα θα βρεθεί κι ο ίδιος πίσω από τα κάγκελα)
γ) διεθνές επίπεδο, όπου ναι μεν και πάλι υπάρχει διαφθορά, κλπ, αλλά ο ντόρος που θα γίνει θα απειλεί να ξεσηκώσει αντίστοιχες κινήσεις παντού, και άρα η εξουσία θα εξαναγκαστεί να θυσιάσει μερικά περιφερειακά πιόνια μπας και ηρεμήσουν τα πράγματα.
Υ.Γ. Ο Σαρτζετάκης ήταν εισαγγελέας αν δεν κάνω λάθος, κι έδρασε εντός ενός δικαστικού συστήματος χειρότερου από αυτό που έχουμε τώρα. Μόνος του. Το ότι μας βγήκε γραφικός στα γεράματα είναι άσχετο.
Αγαπημένε Ελικα.. συμφωνώ και χειροκροτώ κιόλας τη σκέψη σου, όμως όσα έχω ζήσει έναν χρόνο τώρα μου έχουν αποδείξει τα εξής :
1. Αν ήμασταν Ισλανδοί δεν θα χρειαζόταν παρά να το προτείνει κάποιος, αυτό που προτείνεις εσύ, και δυό μέρες αργότερα θα είχε υλοποιηθεί (εδώ κάθονται και γράφουν μόνοι τους το Σύνταγμα τους από την αρχή)
2. Αν ήμασταν Σύριοι θα είχαμε μαζευτεί κάνα δυό εκατομμύρια στο Σύνταγμα τότε που έπρεπε και θα είχαμε διεκδικήσει διαφορετικά όλα τα παραπάνω
3. Είμαστε όμως Ελληνες και ασχολούμαστε άπειρους μήνες τώρα με ομάδες στο φ/μπ (όπως αυτή που αναφέρθηκε νωρίτερα) που οργανώνουν τους πάντες και τελικά πίνουν καφέ μεταξύ τους, Αν ήμασταν ικανοί να μαζευτούμε είτε με τον πρώτο είτε με τον δεύτερο τρόπο η πρόταση σου θα ήταν εφικτή. Είμαστε ικανοί όμως (και πίστεψε με, με ενοχλεί και που το γράφω) μόνο να ξεκινάμε με καλές προθέσεις και να καταλήγουμε στην κόλαση. Είμαστε ικανοί να μαζεύουμε μισό εκατομμύριο κόσμο στις 16 Ιουλίου στο Σύνταγμα και στις 17 αυτοί οι ίδιοι που φώναζαν, να γεμίζουν το twitter και το φ/μπ με ευχές για το καλοκαίρι και μετά με φωτογραφίες από τις διακοπές τους. Οταν βρούμε τρόπο να ξεπεράσουμε τη φύση μας συζητάμε και όλα τα υπόλοιπα. 😦
Καλε μου Ελικα, η υπαρξη και μονο της προτασης σου ειναι ελπιδοφορα, γιατι επιτελους ακουγεται και μια προταση δρασης ουσιαστικης περα απο τα τετριμμενα των απεργιων και της επαναστασης του πληκτρολογιου.
Στο δια ταυτα τωρα. Η απαντηση σου η τελευταια στον μπουφο με καλυψε απολυτα οσον αφορα στους λογους που προεκυψε η προταση αυτη. Οσον αφορα στην υλοποιηση της θεωρω οτι για αρχη θα πρεπει να βρεθουν κυριως νομικοι και οικονομολογοι που θα δουλεψουν εθελοντικα στο κομματι της ερευνας, δηλαδη να εντοπισουν και να κατονομασουν τις ανομιες που εχουν γινει. Σε δευτερη φαση να διευρυνθει η ομαδα με πιο εμπειρους νομικους και δικαστικους, με ολες τις κατηγοριες τελοσπαντων που αναφερεις και επι πληρωμη. Θεωρω πως αν η συμμετοχη ειναι πραγματικα ογκωδης τοτε το κοστος δεν θα ειναι τεραστιο για τον καθενα. Απο την αλλη, πως θα γινει η συμμετοχη; Η δικτυωση και η επικοινωνια ενος τετοιου εγχειρηματος δεν γινεται να στηριχτει αποκλειστικα στο διαδικτυο γιατι ετσι αποκλειεται μεγαλος αριθμος ατομων που δεν ασχολουνται η δεν εχουν προσβαση στο διαδικτυο. Γενικα, νομιζω οτι το βασικο ειναι το ΠΩΣ θα οργανωθει, θα ξεκινησει και θα επεκταθει αυτη η πρωτοβουλια. Σαν αρχη ΟΚ θα διαδοθει μεσω ιντερνετ και στομα με στομα, αλλα αυτο δεν αρκει, δεν φτανει η διαδοση, η συμμετοχη ειναι το καιριο ζητημα και εδω ακριβως κολλαει το ΠΩΣ…
@isisveiled
Συμμερίζομαι την απογοήτευση σου, και δυστυχώς συμφωνώ ότι σαν λαός έχουμε αποκτήσει μια ογκώδη συλλογή από παθογένειες, που μας αποτρέπουν από το να μπορούμε να συνεργαστούμε μεταξύ μας ισότιμα και αποτελεσματικά. Ωστόσο, δεν το βάζω κάτω – κι ας έχω την πολυτέλεια να το κάνω ως κάτοικος εξωτερικού. Άνθρωποι ικανοί και αξιόλογοι εξακολουθούν να υπάρχουν, τα μέσα επικοινωνίας και δικτύωσης παραμένουν ελεύθερα και η ανάγκη να αντισταθούμε στον παραλογισμό είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Απλά μπλοκάρουμε γιατί έχουμε μάθει να λειτουργούμε σε κομματικά και παρεΐστικα πλαίσια, όπου συχνά αντιμετωπίζουμε τους άλλους σαν εξ ορισμού αμύητους ή ακόμα κι εχθρούς. Παραλύουμε γιατί ο φόβος και η κατάθλιψη μας στραγγίζουν από τη δύναμη να τολμήσουμε να κάνουμε τα όνειρα μας πραγματικότητα. Θολώνουμε γιατί η αδικία μας πνίγει, η οργή φουντώνει το μίσος, και το μίσος οδηγεί στην κτηνωδία. Και τελικά, καταλήγουμε να λουφάζουμε ή να γαβγίζουμε μανιασμένα χωρίς να απειλούμε πραγματικά κανέναν.
Αν συνειδητοποιήσουμε έστω και προσωρινά το μέγεθος των δυνατοτήτων μας, μπορούμε να κάνουμε ένα πρώτο βήμα. Λίγοι και αποφασισμένοι στην αρχή, που θα έχουν πλήρη επίγνωση ότι για να έχει αποτέλεσμα οποιαδήποτε συλλογική προσπάθεια πρέπει να αξιοποιήσουμε τις ξεχωριστές ικανότητες που έχει ο καθένας μας, κι όχι να παριστάνουμε τους ειδικούς σε αντικείμενα που μας είναι άγνωστα. Κάποιος θα σχεδιάσει, κάποιος άλλος θα εμπνεύσει, κάποιος τρίτος θα οργανώσει, κάποιος τέταρτος θα διαδώσει. Και πάει λέγοντας. Κι ό,τι δεν ξέρουμε, να μη ντρεπόμαστε να ρωτάμε.
@petalouditsa
Για αρχή, το διαδίκτυο φτάνει και περισσεύει. Τρία εκατομμύρια Έλληνες έχουν λογαριασμό στο Facebook, αναπόφευκτα κάποιοι από αυτούς έχουν τις απαραίτητες γνώσεις και διασυνδέσεις για να συμβάλουν σ’ ένα τέτοιο εγχείρημα. Προκειμένου να ενημερωθούν και να πειστούν όμως, πρέπει να δημιουργηθεί ένας αρχικός πυρήνας – που θα επεξεργαστεί την ιδέα, θα προσεγγίσει τα κατάλληλα πρόσωπα και θα αναλάβει να προωθήσει την πρωτοβουλία παραέξω.
Όπως έγραψα και σ’ ένα παραπάνω σχόλιο, εγώ δεν έχω τη δυνατότητα ούτε την πρόθεση να αναλάβω τον συντονισμό. Θεωρώ δε λάθος το να αποπειραθεί κάτι τέτοιο οποιοσδήποτε από μόνος του. Πολύ ευχαρίστως να συνεχίσω να συνεισφέρω με ιδέες, κείμενα ή με όποιον άλλον τρόπο μπορώ. Μέχρι εκεί όμως. Από όλους εσάς εξαρτάται το αν αυτή η πρόταση (και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν διάσπαρτες εκεί έξω κι ένα σωρό άλλες) θα αρχίσει να υλοποιείται ή θα παραμείνει μία ανώφελη άσκηση επί χάρτου.
«Έπεσα» πάνω στην πρόταση σου την καταλληλότερη στιγμή.Τη στιγμή της κορύφωσης της απογοήτευσης που προέρχεται από τη συνειδητοποίηση ότι όταν ο κόσμος γύρω σου καταρρέει, δεν αρκεί η ανάρτηση κάποιων αιχμηρών ή κατεγγελτικών σχολίων στο διαδίκτυο για να νοιώσεις ότι δράς.Το πολύ πολύ να κάνεις λίγο τον έξυπνο σε κάποιους που προσπαθούν να κάνουν το ίδιο σε σένα.
Η πρόταση σου, επί της ουσίας, με βρίσκει σύμφωνη.Τα επί μέρους, θεωρώ, ότι μπορούν να βρούν τη λύση τους στην πορεία.Νομίζω ότι κάποιες ενστάσεις μου και απορίες απαντήθηκαν επαρκώς στα παραπάνω σχόλια.
Και τώρα στο «δια ταύτα».Παρ΄όλο που λές ότι δεν δύνασαι και δεν θέλεις να αναλάβεις τον συντονισμό (σεβαστό), είμαι σίγουρη ότι έχεις σκεφτεί το επόμενο βήμα έστω και σαν ιδέα.Εσύ ή κάποιος άλλος που έχει γνώση της πρότασης σου.
Δικηγόρος δεν είμαι, αλλά είμαι αλλεργική στην αδικία, πρός όποιον κι αν κατευθύνεται.Κάποιος τρόπος θα υπάρχει και για τη δική μου συμμετοχή, ελπίζω.
@Μάγδα Χειρδάρη
Το επόμενο βήμα είναι πολύ απλό: Όποιος θέλει να ασχοληθεί κι έχει χρόνο να το τρέξει, καλεί ενισχύσεις κι αρχίζει να οργανώνει μια στρατηγική για το πού θα βρεθούν οι νομικοί, πώς θα το μάθει ο κόσμος και πόσα χρήματα χρειάζεται να συγκεντρωθούν. Η λογική λέει ότι όσο πιο πολλοί, εξειδικευμένοι κι έμπειροι είναι οι συμμετέχοντες, τόσο καλύτερο θα είναι και το αποτέλεσμα. Κοινώς, το site θα πρέπει να το στήσει μια ομάδα developers της προκοπής, κι όχι ο κολλητός μας που κάποτε είχε μάθει να σκαλίζει λίγο html, ενώ ο δικηγόρος που θα αναλάβει να συντονίσει τη νομική ομάδα πρέπει να ξέρει τι του γίνεται και να μην είναι ασκούμενος βοηθός συμβολαιογράφου.
Για αρχή, πρέπει να εμπνεύσεις ελπίδα κι εμπιστοσύνη και να δικτυωθείς πάντως. Δες και το παράδειγμα που αναλύω στο τελευταίο μου post («as viral as it gets»).
Δείτε το θέμα:
«ΠΡΟΣΦΥΓΗ – ΠΑΡΟΧΗ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ
… για τα Εγκλήματα της Γενοκτονίας και κατάλυσης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού που συντελούνται στην Ελλάδα από την κυβέρνηση»
http://www.documenda.gr/site.php?&file=news_view.xml&id=340
Ίσως ενδιαφέρει.