Στα ψέματα βρε κουτό…

Μικρός ήμουν μεγάλος φαν της Πρωταπριλιάς. Σκαρφιζόμουνα διάφορες πέρα για πέρα ψευδείς ειδήσεις, καταφέρνοντας ενίοτε να κοροϊδεύω την καημένη τη γιαγιάκα μου – η οποία εδώ που τα λέμε ήταν ο ορισμός του ευκολόπιστου ανθρώπου. Η πλάκα είναι ότι αδυνατώ να θυμηθώ έστω κι ένα από τα (αναμφίβολα αθώα) ψέματα που ξεφούρνιζα τότε. Αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι έχω πει τόσα πολλά έκτοτε που έχω χάσει πια το λογαριασμό.

Τις τελευταίες δεκαετίες δε, σπανίως τηρώ το έθιμο. Ίσως γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει τόση αλήθεια γύρω μας ώστε να χρειαζόμαστε ειδική μέρα για να φλομώσουμε τον κόσμο στο παραμύθι. Ή μπορεί να έφταιξε το ότι αδυνατούσα να έχω κατά παραγγελία έμπνευση. Ή ενδεχομένως να μην είχα διάθεση να κοροϊδέψω κανέναν. Απίστευτο κι όμως αληθινό.

Φέτος όμως λέω να το γιορτάσω. Ανήμερα την πρωταπριλιά λοιπόν, θα δημοσιεύσω ένα τερατώδες ψεύδος, το οποίο για να έχει νόημα θα πρέπει να μπορεί να γίνει πιστευτό από τους αναγνώστες. Πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο, τη στιγμή που εξομολογούμαι από τώρα τις προθέσεις μου… Εκτός κι αν πρωτοτυπήσω και γράψω μια αλήθεια. Μισή για την ακρίβεια, καθώς αυτό που είναι αληθινό για μένα δε σημαίνει ότι είναι αληθινό και για κάποιους άλλους. Οπότε πάλι ψέματα θα γράψω. Όπως κάνω σε κάθε post άλλωστε λίγο ή πολύ. Μπέρδεμα. Μετράει ωστόσο η ξεκάθαρη πρόθεση, καθώς και το πόσο θα απέχει το πρωταπριλιάτικο αστείο μου από την «αντικειμενική» πραγματικότητα. Ό,τι διάολο και να σημαίνει αυτό…

Έστω λοιπόν ότι ανεβάζω μια συνειδητή και απολύτως πειστική φάρσα την ερχόμενη Τρίτη. Ένα προϊόν εσκεμμένης παραπληροφόρησης, όπως αυτά με τα οποία βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Τι είδους φάρσα μπορεί να είναι; Τι θα πραγματεύεται; Σε αντιδιαστολή με ποιά αλήθεια θα έρχεται; Ποιό θα είναι το βαθύτερο μήνυμα που θα περνάει;

Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να μπορεί να τραβήξει την προσοχή ο τίτλος: «Ο Τσίπρας νόθος γιος της Αλέκας», ή «Το ΠΑΣΟΚ για πρώτη φορά μπροστά στις δημοσκοπήσεις». Πρέπει να ακούγεται πιστευτό όμως είπαμε…

Δεύτερον, πρέπει να είναι αρκετά απίθανο ώστε να έχει νόημα η πλάκα. Το να γράψω κάτι στο στυλ «ο Κούγιας πυροβόλησε τον Λαζόπουλο» ή «βουλευτής του ΛΑ.ΟΣ. απευθύνει ναζιστικό χαιρετισμό» παραείναι αληθοφανές και προβλέψιμο.

Τρίτον, όσο πιο πολλοί το χάψουν, τόσο το καλύτερο. Αποκλείονται λοιπόν ειδήσεις που δεν ενδιαφέρουν κανεναν – π.χ. «ο Παπαθεμελής αποσύρεται σε μοναστήρι» ή «ο Πιτσιρίκος επιστρέφει». Εκτός κι αν πρόκειται για αρκετά πιασάρικο γεγονός, όπως «απειλή κατά της ζωής του Πολύδωρα» (ασύμμετρη φυσικά).

«Συνελήφθη ο μητροπολίτης Άνθιμος»; Για απόπειρα πραξικοπήματος, διακίνηση παιδικής πορνογραφίας ή κατασκευή χημικών όπλων (συμπληρώστε). Καλύτερα όμως να μη μπλέξουμε με φανατικούς που δε γνωρίζουν τι σημαίνει χιούμορ…

Το σωστό πάντως είναι να μη μπορεί να διασταυρωθεί εύκολα η είδηση, έτσι ώστε να αντέξει μέχρι την αποκάλυψη της επόμενης ημέρας. Άρα αποκλείονται θέματα που θα συναντούσαμε κανονικά στα πρωτοσέλιδα. Θα βοηθήσει βέβαια να υπάρξουν κι άλλα παραπλανητικά δημοσιεύματα που να επιβεβαιώνουν κατά κάποιο τρόπο την ψευδή πληροφορία. Χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει κάλεσμα σε κινητοποίηση της μπλογκόσφαιρας και άλλα ευτράπελα. Είπαμε, τέρμα αυτά τα κόλπα. Απλά, όποιος θέλει να συνεισφέρει στη μαζική και ξεδιάντροπη παραπληροφόρηση δεν έχει παρά να το κάνει. Δείτε το σαν ανοιχτή πρόσκληση σε άλλο ένα μπλογκοπαίχνιδο.

Καμιά καλή ιδέα για την Πρωταπριλιά λοιπόν;